သခင့်ခြေတော်ရင်း [Completed]

Chapter 1

ပုဂံမြို့၏ ဆောင်းနှောင်းညနေ။

ညောင်ဦးဘက်ဆီမှနေ တမာစိမ်းစိမ်း ထနောင်းစိုစိုများ အစီအရီ မြင်တွေ့နိုင်သော ကားလမ်းတလျှောက်ပေါ်၌ မြင်းလှည်းတစ်စီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း မောင်းနှင်လာလျက်ရှိသည်။ အာနန္ဒာဘုရားကို လွန်သည်နှင့် သမိုင်း‌ကြောင်းကြီးသည့်ပုဂံ၊ ရာဇဝင်ထုထည်ကြီးလှသည့် ပုဂံမြေပေါ်၌ အတိတ်ကမူ ပုဂံဘုရင်များ ဝင်ထွက်သွားလာခဲ့ရာ သရပါတံခါးကြီးဆီသို့ ရောက်ရှိလာသည်။

အလွန်မြင့်၊ အလွန်ထုထည်ကြီးသော သရပါ တံခါးအဝင်၌ တမာပင်စိမ်းစိမ်းများကို ကျိုးတိုးကျဲတဲ တွေ့မြင်ရသည်။ အလွန်ပူပြင်းသောအရပ်၊ မြေကြီးက ကြေးနီရောင်သမ်းနေသော အရပ်ဟု ဆိုတတ်ကြသည့် ပုဂံမြေက ယခု ဆောင်းနှောင်းကာလ၌မူ မြူခိုးတွေ ရစ်သိုင်းလွှမ်းခြုံလျက်ရှိပေသည်။

တအိအိမောင်းနှင်လာခဲ့သော မြင်းလှည်းရပ်တန့်သွားချိန်၌ မြင်းလှည်းပေါ်ရှိ ကောင်လေးတစ်ယောက် ကျောပိုးအိတ်ကိုလွယ်လို့ လှစ်ခနဲ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။

မျက်စိတစ်ဆုံးမြင်လေရာရာ၌ ဘုရားစေတီပုထိုးများ ပြည့်နှက်နေသော ဒီနယ်မြေပေါ်သို့ သူ ခြေပြန်မချဖြစ်ခဲ့တာ အချိန်ကာလ ကြာမြင့်စွာ ရှိနေပေပြီ။

"လူလေး ပြောတဲ့ စံအိမ်က ဒီကနေ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်သွားမှပဲ ရမယ်။ အခုရက်ပိုင်း အဲ့စံအိမ်ရှေ့ထိ ဘယ်ယာဉ်မှ သွားလို့မရဘူး"

ထိုလူငယ်လေး ခေါင်းညိတ်ပြလာတာမို့ ကျသင့်ငွေကို ယူပြီးတာနှင့်တပြိုင်နက် သူ့မြင်းလှည်းကို လာရာလမ်းအတိုင်း ပြန်ကွေ့သွားသည်။

ပခုံးတစ်ဖက်ထဲပေါ်၌ ကြိုးနှစ်ဖက်လုံး စုလွယ်ထားသည့် ကျောပိုးအိတ်ကြိုးကို ထိုကောင်လေး ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ သွားလိုသည့်နေရာသို့ ခြေကျင်ဆက်လျှောက်ရ၏။

ပုဂံ၊ ညောင်ဦး၊ ပုပ္ပားတစ်ဝိုက်၌ ဒီစံအိမ်သခင်ကို မသိသူမရှိပေ။ ဦမဟာဓိရာဇ် နေထိုင်ရာ စံအိမ်တော်ဖက်သို့ နေမဝင်ခင် ခပ်သုတ်သုတ် လျှောက်လှမ်းလာရသည်။

မြေဧကပေါင်းများစွာပေါ်‌၌ တည်ဆောက်ထားသည့် စံအိမ်နားအရောက်၌မူ သူ့လို ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လှမ်းနေကြသော အမျိုးသားများစွာကို ‌တွေ့လိုက်ရ၏။ စံအိမ်အဝင်ဝ၌ သက်တော်စောင့်များစွာ ရှိနေပြီး သူ့ရှေ့က ဝင်သွားသည့် အမျိုးသားများကို အော်ဟစ်ငေါက်ငမ်းနေကာ မခန့်လေးစား ဆက်ဆံပြီးမှ စံအိမ်ထဲ ဝင်ခွင့်ပြုလိုက်တာကို မြင်လိုက်ရသည်။