YENİ ÜYE Mİ? (HEMDE KIZ)

17. BÖLÜM

Doktora gitmemizin üzerinden sadece 2 gün geçmişti.

Minho beni yataktan çıkartmıyordu.

Ne yalan söyliyeyim bu durum benim işime bile geliyordu açıkcası.

Her anım yatakta geçiyordu.

Tek sıkıntı sürekli tuvalete gitmem di. O zaman Minho'dan zor zar kaçıyordum.

Çünkü beni kucağında götürmeye çalışıyordu habire.

Bir ara Minho, Bangchan, Changbin ve Hyunjin yurttan gitmek zorunda kaldılar.

Beni de Seungmin'e emanet etti Minho.

Artık o kadar çok sıkılmıştım ki. Nerdeyse sıkıntıdan patlamak üzereydim.

Seungmin yavaş yavaş uykuya dalıyordu.

Yaklaşık 15 dakika sonra ise tamamen uyudu.

Bende bunu fırsat bilerek yataktan kalktım.

Nedense aşağıda kimse yoktu. Canım bol baharatlı ramen istiyordu. Dolapları karıştırmaya başladım.

Sonunda yukarıda ki dolapların bir tanesinin içinde olduğunu gördüm. Rağmen aldım.

Açtım ve suyunu dökmeye başladım. Suyunu dökerken ise yanlışlıkla elime döktüm ve elim yandı.

Elimi hemen soğuk suyun altına tutmaya başladım. Ben suya tutarken yine tuvaletim gelmişti.

Koşarak tuvalete gittim.

Geldiğimde tekrardan ramenimin başına dönmüştüm ki tekrardan sancı girdi karnıma.

Acı içinde kıvranıyordum. Çok geçmeden I.N geldi.

Ne olduğunu sordu. Cevap verebildiğim kadar vermeye çalıştım.

Sonra Minho'yu aramaya yeltendi.

Hemen onu engelledim. O da Bangchan'ı aradı.

Sonra ise İ.N beni yukarı geri çıkarttı.

Yatağına yatırdı ve başımda beklemeye başladı.

Ağrım ilk anki kadar olmasada hala vardı.

Yaklaşık 15 dakika sonra odaya Bangchan ve Minho girdi.

İ.N 'e kötü kötü bakıyordum. Çünkü Minho'ya söylememesi için tembihlemiştim.

Hemen ellerini havaya kaldırdı ve "Ben birşey demedim Yenge " dedi.

Kötü kötü bakışlarımın mağduru bu sefer Chan oldu.

Chan hemen "Y/N normalde söylemiyecektim ama yüzümdeki telaşı görünce ağzımdan zorla laf aldı. " dedi.

Söylediği için kızmıyordum elbette. Çünkü onunda öğrenmeye hakkı vardı.

Ama ayağa kalkmamak gerekiyordu. Minho öyle tembihlemişti ama ben yinede kalkmıştım.

Ne tepki vereceğini bilmediğimden dolayı ise söylememesini istemiştim.

Biraz daha konuştuktan sonra Minho beni kucağına aldı ve odamıza götürdü.

Seungmin hala uyuyordu. Minho onu sert bir şekilde dürttü. Sıçrayarak uyandı.

Sonra Minho Seungmin'e kızmaya başladı. "Neden uyuya kaldın ben sana emanet etmiştim Y/N'yi" dedi.

Seungmin konuşmadan ben atıldım. "Onun bir suçu yok. Benim suçum. Olan herşey benim suçum. Canım ramen çekti ve yapmaya gittim. Yani Seungmin'e boşu boşuna kızma kızman gereken kişi benim o değil! " dedim.

Sonra Seungmin odadan çıktı.

Minho ise beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Sonunda sakinleştiğimde ise bana sarıldı ve "Güzelim çok özür dilerim. Keşke hiç gitmeseydim. Sana da ramenini ben yapardım. Ama beni de anla sen böyle olunca sana ve Prensesime birşey olacak diye ödüm kopuyor" dedi.

Bunu söylerken o kadar masum duruyordu ki sırıtmadan edemedim.

Daha sonra ise "Minho sen emin misin bebeğimizin kız olacağına ya erkek olursa? " dedim.

Minho ise "Tabiki eminim ama erkek olursada prensim olur " dedi.

Minho böyle söyleyince düşündüm.

Aslında benim de içimden kız olacakmış gibi geliyordu.

Daha sonra ise Minho elini karnıma koydu ve bebeğimizle konuşmaya başladı.

"Bak Prensesim ben olmadığım zaman annenin canını böyle şeyler çektirtme sonra ikinize de bişi olursa ben ne yaparım" dedi.

Bu sözleri beni duygulandırmıştı.

Sonra Minho kafasını kaldırdı ve bana baktı. Gözleri kıpkırmızıydı ve sağ gözünden bir damla yaş akmıştı.

Bunu görünce bende kendimi tutamadım ve gözyaşlarımın yanaklarımdan firar etmesine izin verdim.

Daha sonra Minho bana "Sen niye ağlıyorsun güzelim? " dedi.

Bende "Beni ve bebeğimizi bu kadar sevmen beni duygulandırdı" dedim.

Sonra biraz yerinden doğruldu. Ve alnımdan öptüm ve ekledi. "Sizi çok seviyorum ve ömrümün sonuna kadar seveceğim " dedi.

Bende "Bizde seni çok seviyoruz. İyiki varsın " dedim...

Helloooo
Nasılsınız
Uzun bir zamandan sonra tekrardan bölüm attım sonunda...
Eee nasıl gidiyor hayat?