Magazin || Jilix

3

Ve şimdi parti için ilk işim Jisung ile alakalı olan her şeyi saklamaktı. Zaten sadece fotoğraflar ve yazı tahtası vardı. İkisini de odamda gizli bir yere koyduktan sonra yemekleri yapmaya başladım.
Yemek yapmayı severim ama her zaman o kadar iyi beceremem.

Yemeği yaparken yanlışlıkla domatesi yere düşürmemle beraber domatesin parçalanması bir oldu. Zaten az almıştım artık hiç yetmezdi bana bu.

Ellerimi yıkayıp tabii ki de kapı komşuma gittim. Kapıyı çaldığımda saniyeler içinde Jisung kapıyı açtı.

"Şey.. evde domates var mı? İhtiyacım var da."

"Olucaktı bir dakika."

Jisung iki dakikalığına içeri geçti ve elinde bir poşet domates ile geri döndü.

"Bunları alabilirsin."

"Teşekkürler."

Tam poşeti alıcakken Jisung geri çekti. Bu hareketi yüzünden sendeledim.

"Yardımıma ihtiyacın var mı?"

"...Yok."

Jisung gülümsedi.

"Var gibi duruyor ama."

İç çektim. Halime bakan herkes fark edebilirdi. Sanki yemeği üstümde yapmışım gibi bir halim vardı. Her yemek yaptığımda böyle olur. Hiç toplu olamam.

"Tamam. Evet ihtiyacım var."

"Güzel. O zaman bir dakika."

Jisung anahtarlıktan anahtarını aldı ve kapıyı kapattı. Beraber benim evime geçtik.

"Güzel evmiş."

"Hepsi birbirinin aynısı işte."

Jisung yine güldü ellerini yıkarken. Beraber yemek yaparken işler daha da kolaylaştı. Arada fazlasıyla garip olan anlar yaşıyorduk. Ama normaldi. Aramızda çekim vardı. İkimiz de itiraf ettik sayılır bunu.

Tüm sofrayı kurduktan sonra -sofradan kastım açık büfe gibi bir sofradır. Oturup yemek yemek değildir amaç- Jisung ile beraber evi toparladık. Saat 19.47 geçiyordu ki Jisung kapıyı artık açmam gerektiğini, bazılarının erken gelebileceğini söyledi. İkimiz de koltuğa oturup konuşmaya başladık.

"Aslında ben bir üstümü değiştirsem iyi olur."

Dedi Jisung. Doğru ya benim de kıyafetim çok  sadeydi parti için.

Jisung ile vedalaşıp üstümü değiştirdikten sonra salonda hoparlöre bağlandım ve kısık sesle müzik açtım. Kapı tıklatılma sesiyle beraber ilk gelen kişiyle göz göze gelmemiz bir oldu.

"Sen Felix'sin dimi?"

Dedi adam.

"Evet."

"Ben Hyunjin. Memnun oldum."

Adam elini uzattığında tokalaştım. Ama sonrasında kendisi apartmanın koridoruna çıktı ve birine işaret yaptı. Sonrasında bir adam daha geldi. Adam diyorum ama yaşıtım gibilerdi.

"Merhaba ben Seungmin."

Dedi tatlı çocuk. Gerçekten tatlı duruyordu.
Hyunjin arkasında tuttuğu şampanya şişesini bana uzatınca gülümsedim.

"Teşekkürler."

"Bir şampanya patlatırız dedik."

Diye güldü Hyunjin. Nesi komik anlamadım ama ben de güldüm. Sonrasında Jisung geri geldi. Hyunjin ve Seungmin şaşırmıştı. Jisung ile selamlaştıktan sonra Jisung bana durumu açıklamak istercesine baktı.