Magazin || Jilix

11

Sabah kalktığımda üstüme pijama altı geçirdim en azından çünkü kapının çalması beni uyandırmıştı. Jisung'tur büyük ihtimal. Başka kim beni ziyaret ediyor ki?

Kapıyı açtığımda Hyunjin'i görmem ile kapının arkasına geçmem bir oldu. Hyunjin üstsüz olmamı pek umursamadı ve içeri girdi. Kafasında başka bir şey vardı o yüzden sorun etmedim izinisiz girişini. Odamdan hemen bir üst geçirip odada bir o yana bir bu yana dönen Hyunjin'i izledim.

"Bir şey mi oldu?"

Hyunjin durdu ve bana baktı.

"Söyledim."

"Neyi?"

"Ona onu sevdiğimi."

Hyunjin'in gözleri doldu.

"Ne dedi?"

Dedim cevabından korkarak.

"Bir şey demedi." dedi ve koltuğa oturdu. Daha sakinleşmişti. Ben de karşısındaki tekli koltuğa oturdum. "Dün gece oturuyorduk ve bana kendin hakkında bir bilgi söyle dedi. Sonra konu ilerledikçe... söyledim."

"Sonra kaçtı mı?"

"Hayır. Sadece sustu. Bana baktı. Sonra ben gittim."

Hyunjin'in sağ gözünden bir damla gözyaşı düştü. Hemen sildi.

"İkimiz de her şeyi batırdık desene."

Dedim.

"Jisung ayrıldığınızı söylemişti ama barışırsınız sandım. Olmadı mı?"

Kafamı iki yana salladım.

"Ona çok büyük bir yanlış yaptım. Geri alması zor bir hata."

"Ne yaptın?"

"Güvenini kırdım."

Hyunjin kaşlarını kaldırdı. Bir süre düşündü. Ne düşünüyordu merak ettim.

"Yazık olmuş. Yakışıyordunuz."

"Siz de yakışırdınız... aslında, ben Jisung'la benden bir umut göremiyorum artık. Ama sizin hâlâ bir şansınız var gibi geliyor. Bence git ve bu sefer geri dönme. Her şeyi açık açık konuş."

"Ne diyeyim ki?"

"Senden cevap duymak istiyorum Seungmin de. Geçiştirme veya belirsiz bir cevap da değil. Tüm gerçekleri duymak istiyorum. Kafanda ne dönüyorsa bana da söyle çünkü kendi başıma anlamlar çıkarmaktan yoruldum. Olmayacaksa bile bilmek istiyorum. Saçma umutlara kapılıp sonra hayal kırıklığına uğramak istemiyorum. Senin de beni hâlâ sevdiğini öğrenmem gerek."

Bu dediklerimi içimde fazla uzun süre tuttum aslında. Bunlar Jisung'a demek istediklerimdi.

"Hâlâ? Öncesini bilmiyorum ki."

"Ha.. evet. Sen hâlâyı çıkarırsın."

"Tamam... tamam yapacağım. Sonuçta kaçamam ya ondan. Aynı evde kalıyoruz."

"Ne olduğunu bana söylersin."

"Teşekkürler Felix... ve umarım sen de cevabını bulursun."

Dedi Hyunjin imalı bir şekilde ve daireden çıktı. Belki de benim de konuşmam gerek. Ama cevabından çok korkuyorum.

Koltukta oturmuş bunları düşünürken yine kapı çaldı. Tamam, bu Jisung kesin.

Kapıyı açtığımda Jisung üstünde mont, altında pijama altı ile beni selamlamıştı.

"Gel gidip yemek yiyelim."

"Ha?"

"Akşamdan kalmayız. Yani ben çok değilim ama sen tüm gece kustun."