Çıkmaz Sokak +18

5. Bölüm 🐝

🐝🐝🐝
Olduğu yerden sıçrayarak gözlerini kırpıştırdı, daldığı manzaradan bakışlarını çekip etrafına baktı. Birkaç saat öncesini hatırlattı hafızası ona. Ne demişti abisi ona? Demir ile seni unuttuğunu mu sanıyorsun sen kızım? Adam seni iddia üzerine elde etmeye çalışıyor. Öyle miydi gerçekten? Zümrüt inkar ediyordu içinden.

"Hayır öyle değil. Baran blöf yapıyordu."

O zaman neden burada değil? Neden seni bırakıp gitti? Sana o sözleri de mi blöf için söyledi?

Ellerini saçına götürüp serçe asıldı, hızlı bir nefes verip oturduğu yerden kalktı. "Saçmalıyorsun, gelecek. Öyle söyledi, gelecek. Bütün hepsini planlamıştık, bi terslik yok." Salonda bir ileri bir geri voltalar atmaya başlarken mırıldanıyordu. Gözleri duvardaki saate kayıyor ardından kapıya bakıyordu. Gelecekti sevdiği, onu ağlatmadan gelecekti.

Telefonun çaldığını duyduğu an yerinde donakaldı. Saniyeler içinde yüzünde bir gülümse oluştu, dolu gözlerini silip telefonu eline aldı. Arayan numaraya bakınca yüzündeki gülümseme soldu ama yine de bekletmeden açtı. "Buyrun."

"Zümrüt hanım, iyi akşamlar. Baran Arkun geldi sizin beklediğinizi söyledi. Alalım mı?" Derin bir nefes verip konuştu. "Evet haberim var. Teşekkürler."

Telefon kapandığında titremesinden kurtulmaya çalışıp kapıya gitti. Kapı önünde bekleyişini sürdürdü. Dakikalar saat gibi gelirken en sonunda evde yankılanan kapı zilini duymuştu. Hiç beklemeden kapıyı açtı. Yüzündeki gülüş anbean solarken eli kapı kulbunda kalırken donmuş bir ifade ile karşısındaki adama baktı.

🐝🐝🐝 Birkaç saat önce
Kemerini çıkarırken arkasına göz atıp kardeşini kontrol etti kadın. Beklemeden arabasını park edip karşıya geçtiğini görünce koltukta biraz sağa dönerek gözlerini adamın gözlerinde sabitledi. "Ne olursa olsun demeyeceğim. Bir şey olmasına izin vermem, ben buradayım. Korkma. Her şeyle savaşırım seninle savaşamam." Gözlerindeki ışıltı artarken adamın kravatına ellerini geçirerek hafifçe tutup kendine çekti. Dudaklarına kavuşacakken o dudaklardan acı dolu bir inilti gelmesiyle kaşlarını çattı. Bir sorun vardı, bu sesi normal değildi. Kaşlarını çatarak ona baktı. "Neyin var?" Baran mimikleri ile kaskatı duruyor olsa da duyduğu ses ona yetmişti.

"Bir şeyim yok hayatım" bu sefer kendisi yüzünü kadına doğru eğip öpmek istedi ama yine kavuşamadılar. Zümrüt uzaklaşıp gözünü onun üstünde gezdirerek kontrol etmeye başladı. Gözleri tuttuğu yakasında takılı kalırken içi titredi. Elleri ile nazik olmaya çalışarak yakasını çekerek yaralı olan boynunu gördü. "Bu nasıl oldu?" Yarasının derinliğini gördükçe içi daha da sızlıyordu kadının. "İş yerinde bir it vardı. Oldu işte bir şekilde." Baran ellerini yüzüne götürerek huzursuzlukla sıvazladı. Başını çevirerek yarasına baktı. Kadının elini avuçları arasına aldı, avuç içini öperek elini indirdi.

Kadın gözlerinin içine devam etmesini istercesine baktı. "Bebeğim cidden önemli değil." Sakinleştirmek için söylese de aksine Zümrüt'ün sinirleri bozulmuştu. Kaşları istemsizce çatıldı, ellerini adamın ellerinin arasından kurtarıp kendini geri çekti. "Önemli, neden bu işte duruyorsun ki? Baksana ne hale gelmişsin!"

Baran bir şey söylemek için ağzını açtı ama vazgeçerek gözlerini onun gözlerinden ayırıp ellerine indirdi. Yakasını çekiştirerek düzeltti, ayırdığı ellerine uzanıp tuttu. "Çıkamam bu işten."

"İyi de neden? Anlatır mısın neden bu kadar önemli?" Ellerini sıkarak gözlerini yakalamaya çalıştı. Onu böyle yaralı görüp hiçbir şey yapamıyor olması kadını kahrediyordu. "Önemli işte, çıkamam."

"Bana anlatmadığın bir şey mi var Baran?" Dediğinde Baran başını kaldırıp ona bakmadan ellerini ayırdı, kemerini sessizlik içinde çıkarıp kadına döndü. "Geç kalıyoruz, hadi."