Random Tuby Oneshots

Slaaptekort

Gebaseerd op/geïnspireerd door de TAFKALMANIA promotiedag 13 oktober 2023

Twee radioshows verder en Ruben Nicolai was kapot. Het was Tafkal promotiedag en daarvoor moesten hij en zijn vrienden om 5 uur 's ochtends al verzamelen. Maar omdat de opnames van The Masked Singer meer dan twee uur lang uitliepen, had hij deze nacht maar drie kwartier kunnen slapen. Bij de radioshows had de energie van zijn vrienden hem erdoorheen getrokken, maar nu ze in de auto zaten op weg naar ontbijt, voelde hij het slaaptekort erin rammen. En dan moesten ze ook nog een stukje opnemen voor de podcast. Zodra hij de microfoon neer kon leggen, viel Ruben tegen Tijls schouder aan. "Ik ben zó moe. Ik kan niet meer", verzuchtte hij. Hij kwam weer overeind en zag hoe Tijl lief naar hem lachte. "Jij moet zo maar gaan slapen. Wij gaan wel zonder jou langs alle fans", zei Tijl.
"Meen je dat?", vroeg Ruben. "Dat zou echt héél fijn zijn."
"Natuurlijk", zei Tijl. "We moeten nog tot half 12 's avonds en ik kan dit niet aanzien." Hij keek naar zijn vrienden voor support. "Toch, jongens?"
Tijl kreeg bijval van iedereen in de bus. De roadmanager belde naar het hotel waar ze zouden gaan ontbijten om een kamer te boeken. Gelukkig voor Ruben hadden ze nog een kamer voor hem over.

In het hotel was in een aparte zaal voor hen ontbijt klaargezet. Op die manier hoefden ze niet tussen de gasten te zitten die elke paar minuten om een selfie zouden kunnen komen vragen.
Ruben ging wel mee en at een paar happen ontbijt, maar hij viel bijna om van de vermoeidheid. Zijn vrienden hadden het met hem te doen.
"Ga toch naar bed man", spoorde RubenM hem aan. "Wij zorgen wel dat er nog een ontbijtje voor je wordt ingepakt, zodat je later kunt eten."
RubenN knikte dankbaar en maakte aanstalten om van de ontbijttafel op te staan. Maar voordat hij weg kon lopen greep Tijl nog heel even Rubens hand. "Zal ik met je meelopen?"
Ruben twijfelde even maar knikte toen. "Graag, Tijl."

Getweeën liepen ze naar de liften. Ruben was zo moe dat Tijl hem af en toe moest bijsturen om te voorkomen dat Ruben tegen tafels op liep. Ja, het was maar goed dat iemand met hem meeging.

Tijl opende de kamerdeur voor Ruben en liep voor hem uit de kamer in. Het was een mooie kamer. Niet te groot, maar ook niet te klein. Achter hem liep Ruben naar binnen, die bijna emotioneel werd bij het zien van het grote bed. Hij begon gelijk zijn schoenen uit te trekken, zodat hij er zo snel mogelijk in kon duiken.

Tijl deed ondertussen de lichten aan en de verduisterende gordijnen dicht. Toen hij zich omdraaide had Ruben net zijn t-shirt uitgetrokken en hij was bezig om zijn broek los te knopen. Dat gaf niet. Ze waren het stadium dat half naakt zijn in elkaars buurt nog ongemakkelijk was al meer dan 15 jaar geleden gepasseerd.

"Wij zijn over een uur of vier hier weer terug", zei Tijl. Hij hield de keycard omhoog. "Bezwaar als ik deze meeneem? Dan kan ik je komen wekken als we er weer zijn."
"Ga je gang", wuifde Ruben. Hij was inmiddels alleen nog in boxershort en sloeg de dekens van het bed terug zodat hij tussen de lakens kon kruipen.
Tijl stopte Ruben in en kuste hem zacht op zijn wang. "Slaap lekker, rust goed uit", zei hij lief. "Ik zie je over een paar uurtjes."
Ruben knikte. Zijn ogen vielen dicht nu hij comfortabel in het grote bed lag. Hij was bijna direct vertrokken naar dromenland en merkte niet meer dat Tijl nog Rubens kleren van de vloer viste en netjes op een stoel legde, de lichten uitdeed en zachtjes de deur achter zich dichttrok.

"Die slaapt", zei Tijl, terwijl hij weer tussen zijn vrienden plaatsnam aan de ontbijttafel. Hij hield de keycard tussen zijn duim en wijsvinger omhoog. "We kunnen hem vanmiddag weer wakker maken voor de lunch.
"Of we doen de lunch op zijn kamer", opperde Patrick.
Maar Tijl schudde zijn hoofd. "Die kamer is veel te klein voor zes mensen." Hij richtte zich op hun manager. "Hoe lang hebben we nog?"

De manager nam hen mee door het schema. Ze gingen eerst nog een vijftal fans kaarten bezorgen hier in Almere en omgeving, daarna lunchen en dan door naar 538, de viewing van de eerste Tafkal aflevering met de fans in Hilversum, dineren en daarna nog naar Humberto.
De hele tafel vol mannen kreunde. Het zou nog een lange dag worden.

---

Na een roadtrip door Flevoland en het bezoeken van een aantal fans, was het hele gezelschap weer terug in het hotel, in dezelfde ruimte, waar ze á la carte allemaal lunch konden bestellen.

Terwijl de rest alvast nadacht over drankjes en naar de lunchkaart keek, ging Tijl naar boven om Ruben wakker te maken. RubenM en Jeroen wilden eigenlijk mee om samen Ruben wakker te maken, maar Tijl had dat plan afgeschoten. "Hij is al zo moe, en dan komen we met zijn 3en door zijn kamer stuiteren? Dat zou je zelf ook niet leuk vinden", had hij gezegd. Uiteindelijk hadden RubenM en Jeroen toegegeven, dus kon Tijl de klus in zijn eentje klaren. Stiekem vond hij dat heel fijn. Hij vond het daarom ook niet erg om geplaagd te worden door zijn vrienden over dat hij liever in zijn eentje zijn vriendje wakker wilde maken. "Braaf zijn hè", riep RubenM nog achter Tijl aan. "We ruiken het als jullie seks hebben gehad!"
Tijl stak zijn middelvinger naar RubenM op, maar dat kreeg alleen als reactie "Precies!"

Zachtjes deed Tijl de deur open. De kamer was nog steeds donker. Op gevoel liep hij om het bed heen en opende de gordijnen een beetje, zodat er wat daglicht de kamer in stroomde.
Ruben lag opgekruld onder de dekens, nog vast in slaap. Hij zag er lief en onschuldig uit zo. Tijl glimlachte vol genegenheid. Hij liep op het bed af, ging voorzichtig op de rand zitten en keek heel even naar zijn slapende vriend. Het was zonde dat hij Ruben wakker moest maken. De arme man had zo hard gewerkt de afgelopen weken, dat hij deze rust echt nodig had. Maarja, ze moesten door.
Met een teder gebaar liet Tijl zijn vingers door Rubens haren gaan, vanaf zijn voorhoofd naar zijn slaap. "Ruben? Ruben! Ruby. Tijd om wakker te worden", zei Tijl liefjes.
"Hmmm", deed Ruben.
Tijl streek nogmaals door Rubens haren, nu iets steviger. "Tijd om wakker te worden", ging hij door. "We gaan zo lunchen en daarna moeten we naar 538."
"Ruben deed een oog open en daarna weer dicht. "Wil niet", zei hij koppig.
Tijl grinnikte. "Groot kind", plaagde hij. Hij streek nog een laatste keer door Rubens haren en kuste hem op zijn voorhoofd. Hij stond op en opende gordijnen nu helemaal. "Kom, wakker worden."
Met een kreun van frustratie draaide Ruben op zijn rug en deed zijn ogen open. "Voor mijn gevoel slaap ik net twee minuten", kraakte hij. Zijn stem deed het nog niet.
"Het is toch echt alweer vier uur later sinds ik hier de deur dichttrok", antwoordde Tijl. Hij spreidde zijn armen in onschuld en trok zijn schouders op. "Het spijt me, Ruben."
Ruben knikte en kwam wat overeind in het bed. "Ik denk dat ik eerst even wil douchen."
"Begrijpelijk", knikte Tijl. Hij hield een klein tasje omhoog. "We hebben onderweg ook nog een tandenborsten en wat tandpasta en een flesje deo voor je gehaald. Is ook wel fijn denk ik."
"Je bent een reddende engel", zuchtte Ruben dankbaar. Hij wreef over zijn gezicht om de slaap eruit te krijgen. "Gaan we al snel eten?"
Tijl knikte. "De jongens zijn beneden al aan het bestellen. Wat wil jij?"
"Broodje carpaccio lijkt me nu heerlijk", antwoordde Ruben. "Of hebben ze ook zalm? Doe maar zalm." Tijl boog. "Ik zal kijken wat ik voor u kan doen, meneer Nicolai."

Ruben sloeg de dekens terug en stond op. Hij wankelde nog een beetje op zijn benen, maar het ging zichtbaar stukken beter dan toen Tijl Ruben in bed had gestopt. "Ik ga even douchen.", kondigde Ruben aan. "Zie ik je beneden?"
Tijl knikte. Met een lieve glimlach op zijn gezicht overhandigde hij Ruben het plastic tasje met de gekochte toiletartikelen. Hij legde zijn andere hand op Rubens schouder en kneep lichtjes. "Ik zie je zo."

Toen Ruben beneden kwam, zaten zijn vrienden allemaal al aan de lunch. Er stond ook een bord klaar voor hem, gelukkig. Hij werd joviaal begroet door de hele groep.
"Lekker geslapen?", vroeg Patrick.
"Je ziet er al stukken beter uit", vond Jeroen.
"Je hebt niks gemist hoor!", riep RubenM.

Met een brede lach op zijn gezicht ging Ruben zitten. "Ik heb heerlijk geslapen, dankjewel Patrick. Nog niet uitgerust, maar wel stukken beter." Hij nam een slok van het glas water dat bij zijn bord stond. "En dankjewel vrienden voor de goede zorgen. Ik heb honger als een paard."
"Ik heb ook nog een zakje met ontbijt voor je", zei RubenM. "Dat ligt in de auto."
"Jullie zijn fantastisch", verzuchtte Ruben. "Als je dan toch van vijf uur 's ochtends tot half twaalf 's avonds op pad moet zijn, dan doe ik dat het liefste met jullie."
Dat werd door iedereen beaamd. De andere mannen vertelden Ruben wat ze allemaal hadden beleefd met de fans. Het was rommelig maar daardoor ook grappig, en Ruben voelde zich alweer stukken beter.

Hij voelde een hand op zijn been en keek opzij. Tijl lachte lief naar hem. Ruben lachte terug.
Met Tijl en zijn vrienden kon hij de dag weer aan.