Yıldızların Altında | Sarp Yılmaz

33.Bölüm: Yankı.

2012:

Küçükken her yere düştüğümde ağlayarak Hediye
Teyzemin yanına giderdim. Gittiğimde ise bana her zaman "Ağlama.. ağlama güzel kızım" der saçlarımı okşardı.

O güzel ses tonuyla bana her zaman
"Düştüğün yerden kimseye tutunmadan kalkmayı öğren.. Güçlü ol.. Hep kendin kalk" derdi.

Cılız sesimle sorardım. "Sen varsın Hediye Teyzeciğim düştüğüm yerden hep sen kaldırırsın beni"

Hediye Teyzem ufak bir kahkaha patlatıp "Yavrum benim.. Her zaman senin yanında olmayabilirim. Bu yüzden öğrenmen gerekiyor"

Islak yanaklarım ile ona bakıp "Sen benim yanımda olmazsan ben ne yaparım? Annem ile babam yok ki zaten bir tek sen varsın. Arkadaşlarım da yok..."

Küçük bedenimi hüzün kaplamıştı.

Hediye teyzem şefkatle yanağıma bir öpücük kondurdu. "Hiçbir zaman bırakmayacağım seni güzel kızım. İleride belki biriyle tanışır ve çok mutlu olursun"

Gözlerimi kırpmıştırdım. "Sahiden mi? Bende mi mutlu olacağım?" Diye sordum heyecanla

Hediye Teyzem saçımı okşadı "Tabii ki. Önce büyüyeceksin sonra çok mutlu olacaksın"

'Değilim Hediye Teyzeciğim'

Elimi sızlayan dizime attım. "Müdire anne itti beni... Merdivenden düştüm.. Dizim çok acıdı" Hediye Teyzem eğilerek dizimi öptü. "Ben şimdi kızımın dizini güzelce kremlerim"

Çocuk aklımla "Ben büyüyünce de beni itmezler di mi Hediye Teyzeciğim.. Çünkü dizim çok acıyor"

İterler..

Tebessüm etti. "İtmezler tabi yavrum. İterlerse de sen kalkmayı öğreneceksin" dedi. Kafamı salladım.

"Kalkmayı öğreneceğim..."

Onun sayesinde öğrenmiştim düştüğüm her yerden kimseye tutunmadan kalkmayı...

Fakat şuan neredeydim?
Düşmüştüm ve kalkmak istiyordum ama bu defa neden kalkamıyordum?

Yoksa bedenimi sarmalayan o soğukluk hissi...

Ölüm müydü?

Bağırıyordum, çağırıyordum ama kimse duymuyordu.
Kurtarın beni..Nolur..

Sarp neredesin? Seni göremiyorum sevgilim...
Sarp... Yine beni çek kurtar buradan korkuyorum...

"Sarp kurtar beni. Bırakma.."

Hediye teyzeciğim hani benim en çok korktuğum şey karanlıktı.

Şimdi neden her yer kapkaranlık?

"Canım çok yanıyor Hediye teyzeciğim.. Neredesin... Tut kaldır beni... Çünkü bu defa kendim kalkamıyorum..."

_

İlahi Bakış Açısı:

Her yer karışmışken Yağmur sadece Tolga ile Sarp'ı ayırmak istemişti. Aralarına girmiş öylece çırpınırken "Yapmayın!" Diye bağırsada duymadılar.

Tolga anlık refleksle "Çek şu elini Yağmur!" Diyerek onu kolundan tutup itmişti.

Nereden bilebilirdi ki bu yaptığı şeyin ona pahalıya patlayacağını...

Ömer'in "Hayır YAĞMUR!" diye bağırışı bütün yeri doldururken herkesin odağı oraya döndü.

Yağmur'un arkası merdivenlere mi dönüktü?
Yoksa o kâbusunda ki uçuruma mı dönüktü?