AĞIR ABİ SEVDASI ~BxB~

TANITIM

"Lan Ozi gelde yardım et götüm çıktı burda lan!"

Kurtuluşun seslenmesiyle ona döndüm. Kahveye gelen malları depoya taşıyordu daha doğrusu taşımaya çalışıyordu pezevenk.

"Banane lan benim mi babamın kahvesi"

"Beleş sodaları içerken öyle demiyordun ama"

"Üç beş sodanın hesabınımı yapıyon lan? Sen benim mekana geldiğinde beleş yemekleri gömüyon ben birşey diyom mu pezevenk!"

"Öff tamam lan tamam demedik birşey"

"Hah işte böyle göt olursun"

"Siktir lan!"

Kurtuluşun sinirli sinirli malları taşımasına gülüp çayımı yudumlarken bir yandanda tesbihimi çevirip mahalleye bakıyordum.

Bir yaramazlık yoktu herkes işinde gücünde ekmeğinin pesindeydi. Bu mahalle benim doğup büyüdüğüm mahalleydi. Her sokağında her köşesinde bir anım ve bir izim vardı. Mahalledeki herkes birbirini sever sayar kollardı.

Benide kollamışlardı annem ben küçük yaştayken ölmüş, babam denecek o pezevenkte babalığı bırakın insanlık bile yapmamıştı bana. Hergün içip içip gelir olur olmadık şeye kızıp öldüresiye döverdi beni. Küçük yaşta çığlıklarımı duyan mahalleli de evimize gelip beni zorla alırlardı o piçin elinden. Bir süre sonrada eve gelmeyi bırakmıştı pavyonda bir oruspunun peşine takılıp hayatını yaşıyordu piç.

Beni mahallenin teyzeleri, ablaları, amcaları büyütmüştü. Benim anam babam onlar olmuştu bu mahallede yuvamdı mahallenin yaramaz çocuğu gibiydim. Kimse bana kıyamazdı hata yaptığımda uyarırlar ama asla sırtlarını çevirmezlerdi bana. Kisacası ben mahallenin öksüz ve yetim olan yaramaz çocuğuydum. Gerçi şimdi eşek kadar oldum ama neyse ne.

"Şşt Ozi hayırdır nere daldın öyle?"

Metehanın sesiyle irkildim.

"Lan pezevenk ödüm koptu ne diye sessiz sessiz geliyorsun"

"Lan 3 kere seslendim duymadınmı?"

"Dalmışım öyle duymadım."

Metahan karşımdaki sandalyeye oturmuş gözlerini kısmıs şekilde bana bakıyordu.

"Ne bakıyon lan öyle tip tip?"

"Birşey mi oldu?"

"Ne olacak oğlum birşey yok öyle dalmışım işte"

"Anladım"

Deyip benim gibi oda mahalleye döndü.

"Hiç değişmiyor" diye iç çekip söylendim.

"Ney değişmiyor?"

"Mahalle hiç değişmiyor kaç yıl geçti hala aynı"

"Ozi neresi değişmiyor Allah aşkına heryer değişti baksana iyice modernlestiler. Geçen akşam İsmet amcanın manavının önünden geçiyordum adam led ışık taktırmış. Renkli renkli yanıyor pavyon mu manav mı bellisiz. Daha birde laf edene siz ne anlarsınız modadan diye azarlayıp durdu."

Gülerek dediği şeye bende güldüm.

"Şşştt İsmet babaya laf yok o ne demişse dogru demistir."

"Hemende koru zaten İsmet babanı neyse Kurti bana bir çay getir lan caysızlıktan kuruduk burda"

"Kalk git kendin al pezevenk hizmetcinmi var senin burda"

Kurtuluş hala malları taşıyordu canı çıkmıştı tek başına. Normalde olsa kalkip yardım ederdik ama Kurtuluşun babası Yalçın amca geçen mahallede kavga çıkardı diye ceza vermişti. Bizide tembihlemişti yardım etmiceksiniz diye Yalçın amca baya sert bir adamdı kimseden korkmayan ben bile bazen korkardım ondan.