AĞIR ABİ SEVDASI ~BxB~

HANIMELİ ÇİÇEĞİ

"Ozi hadi kalk!"

Omzumun dürtülmesi ile sarsılsamda göz kapaklarımı açmadan yarım kalan uykuma devam etmeye çalıştım.

"Oziiii hadiiii kalk!"

Tepemde cıyaklayan Hümaya kafamın altındaki yastigi alıp firlattim gözlerim kapalı olduğu için büyük ihtimal ıskaladım.

"Yav bir git kızım ya uyuyoruz şurda!"

"Görüyorum gerizekalı ama uyanman lazım!"

Gözlerimi azıcık açıp kafamı hafifce kaldırdım yatagimin baş ucunda  kollarını önünde baglamis olan Hümaya baktım.

"Sebep?"

"Ne demek sebep? Sabah oldu Ozi hatta sabah olalı baya oldu öğlen oldu bir saat daha yatarsan ikindiyi yatakta kılacaksın!"

Gozlerimi kapatıp kafamı tekrar yatağa bırakıp uykuma kaldığım yerden devam etmek istedim ama nafileydi.

"İyi sen bilirsin... ABLAAA BU ŞEREFSİZ KALKMIYOR BENİDE GÖTÜNE TAKMIYOR!!!"

Diye bagirmasi ile ellerimle kulaklarimi kapattım.

"Senin sesinin yayını Hüma emi.."

"OZANNN 10 A KADR SAYACAĞIM 10 DEDİKTEN SONRA O YATAKTA HALA YATIYOR OLURSAN-"

"ABLA BİR SALIN BENİ YAAA YETER!!"

Kafama yedigim yastık ile irkilip gözlerimi açtım ablam tepemde dikilmis sinirli bir şekilde bana bakiyordu.

"Bak Ozan benim sinirimi bozma yetermis asıl sana yeter 1 aydır su odadan zorla çıkartıyoruz işe gitmiyorsun onu bırak evden dışarı bile adın atmıyorsun neyin var onuda söylemiyorsun nereye kadar sürecek bu?"

Ablamin haklı isyani ile ofladım. Evet haklıydı Efkenle en son görüştüğüm ona tokat attığım geceden beridir kendimi eve kapatmış disari adim atmiyordum. Sirf onu gormemek için nefret ettigimden degil aksine askimdan kendimi tutuyordum. Çünkü ne olursa olsun ne yasanirsa yasansin onu görmek onun gozlerinin içine doya doya bakmak onu opmek icin deliriyordum. Onu gördüğüm dakika kalbime soz geciremeyecgimi bildigimden kendimi tutmak için eve kapanmistim.

"Abla tamam abartma alt tarafi bir ay kendime izin verdim. Tamam baslayacagim işe merak etme."

"Hasbinallah lan ben işe gitmiyorsun diye laf mi ediyorum. Dediklerimden bunumu çıkardın. İstersen hic çalışma ben çalışıyorum bakarim sana sorun o degil sorun senin içine kapanman.. Noldu Oglum sana sen böyle değildin bu kendine izin vermek değil Ozan sen hayattan koptun sen iyice..."

Devam etmetip sustu devaminin geleceğini biliyordum o yuzden cevap vermedim. Ablam yatagima yuzu bana dönük bir şekilde oturup elimi tuttu. O an yatagimin diger yanindada bir ağırlık hissettim dönüp baktigimda Hümaninda yatagima oturdugunu gördüm. Oda ablam gibi elimi tuttu ve sıcak bir tebessüm yolladı bana.

Bu tebessüm ne olursa olsun yanindayiz ne olursa olsun bir seni anlariz demekti. Onlarin böyle bana destek olması gozumun dolmasina sebep olmustu. Bir aydır her gece yastigimi islattigim gözyaslari bir türlü beni terk etmiyordu..

"Ozan ablam bak ne olursa olsun biz senin yanindayiz ve seni anlariz. Anlat ne derdin varsa bak eğer seni yargilayacagimizi yada sana kızacagimizi dusunuyorsan yapma sen bizim canimizsin insan canini kiyarmı kıymaz demi o yüzden anlatda sende bizde rahatlayalım artık."

"Ne anlatayim ki abla ben bile neden bu haldeyim bilmiyorum neden böyle oldu bilmiyorum ben kendimi tanimiyamiyorum ki esi halime dönmek istiyorum ama eski Ozan nasıldı onu bile bilmiyorum.."