AĞIR ABİ SEVDASI ~BxB~

KAZARA

"Yemin ederim hayatımda gördüğüm en güzel manzara"

Deyip gülen Erdeme sinirle bakıyordum. Efken pezevengide benim gibi sinirle bakmış sonrada Erdemin kafasına bir tane gecirmisti. Onun bu hareketine gülmek istesemde kendimi tutmustum.

"Abi ne vuruyorsun ya!"

"Rahat dur bak sinirim tepemde zaten alırım ayağımın altına!"

Erdem tırssada şerefsizliginden taviz vermeyip Batuhan abiye döndü.

"Batu abi bu nasıl hizmet ya begenmedim ben sikayetciyim"

Bunu demesiyle Efken bir kere daha geçirdi kafasına bu sefer sırıttım. Masadakilerde gülüyordu hatta Işıl kahkaha atıyordu ve kahkaha atarken Efken abiye döndü.

"Efken abi ellerin dert gormesin"

Gülerek dediği şeye Erdem sinirlendi.

"Kızım senin benle ne alıp veremediğin varya"

"Gıcık oluyorum sana yeterli degilmi?"

Erdem Işılın dediği şeyle derin bir nefes aldı ve offlayıp Batu abiye döndü.

"Bak abi kadın milleti işte hepsi aynı uzak durucan bunlardan yoksa iligini sömürürler"

Bunu demesiyle Ablam ve Efken pezevengi aynı anda kafasına vurdular bu sefer bende kahkaha attım. Erdem şokla ablama baktı.

"Abla sende mi ya"

"Senin o iligini kurutur sana yediriim Erdem adam ol!"

Tabi bunu ciddi söylemiyordu gülerek söylüyordu ama ablamın gülümsemesi bile bazen ürkütücü oluyordu. Bizim mahallemi degisikti çözemiyordum ama bizim mahallede erkeklerden çok kadınlar kabadayıydi yani tamam yeri geldiğinde hanımefendilerdi ama bir kavga çıksa bizle beraber onlarda araya girerdi. Öyle cesurlardı üstelik bu cesaret kavgada degil her alanda vardı hepsi okumuşlardı. Hepside ayakları yere sağlam basan kadınlardı ilk başta tabi yadırganmıştı bu, yani okumaları çalışmaları ne bilim gezmeleri meyhaneye gelmeleri ama onlar kimseyi takmamıştı. Özelliklede ablam ve kiz kardeşlerim, yavaş yavaş mahalleye kadın ve erkegin sadece cinsiyet kavramından ibaret  olduğunu hepimizin insan olduğunu ve herkesin çalışmakta okumakta özgür olduğunu aşılamışlardı. Hatta mahallede okumayan orta yaştaki ev hanımları için özel bir dernek kurmuşlardı, orda el işleri yemekler vb. şeyler yapıp haftada 1 kez kermes düzenleyip onları satarak kendilerine geçim kaynağı olusturmuslardı. Basta karşı çıkan kocaları bile şuan onlara yardıma gidiyordu. Bu mahallede büyümek var olmak benim için gurur kaynağıydı.

"Ee hadi hani bizim mezeler ya mezesiz rakı sofrasımı olur"

"Lan Kurtuluş hani sen tövbe etmiştin içmiçektin"

"Aa Batu abi ne zaman dedim öyle birşey ben hiç hatırlamıyorum"

"Lan geçen dedin ya"

"Hangi geçen?"

Batu abi sinirle nefes verip ablama döndü.

"Kızım sen bunların kafasına çok mu vuruyorsun?"

Bu dedigine ablam kahkaha attı.

"Valla Batu'm inan bunu bende düşündüm sonra denedim dedim bir süre hiç vurmayayım ama baktım hala aynılar mallık kafaya vurulma ile olmuyormus"

"Abla ayıp oluyor ama"

Ablam omuz silkti ve sonra bana döndü.

"Ozan ne duruyorsun orda hadi Efkenle gidin de meze getirin bize"