Mahkûm bir aşkın matemi
"Sen bilir misin ki içimden geçen Sergüzeşt, ruhumun Medceziridir."
Gözlerim tozlu rafların arasında ona kaydı. Parmakları arasında tuttuğu kitabın sayfalarında gezen eli aheste aheste yavaşladı. Düşündüğü şey mi onu acelesin...
Gözlerim hafifçe aralandım. Sıcak tüm berraklığıyla vücuduma değerken sızlayan bedenim tüm ahenk dolu dalgalarını oraya yönlendirdi. Hala kendimi halsiz ve bitkin hissediyordum.
Bedenimi kaldırmama müsade etmeyen o sese kesildi ansızın yüreğim. Sanki müptelası olmuş gibiydim. Gecenin koyusuna gizlenen iki çift göze değecek olmanın arzusuyla kavruldu içim. Neydi bu içimi ansızın saran o ateş?
"Kaldırma kendini ateşin henüz düştü..." başımı çevirmeme müsade etmeden önüme geldi bedeni ve gözlerimin önüne düştü gözleri... Siyah bakışlarına süzülen duygusuzluk ansızın içimi sızdı.
"Ben..." demeye kalmadan dudaklarıma uzanan bardakla duraksadım. "İç bunu..." Bana sanki yabancılar gibi bakıyordu ve bu durum hayli canımı yaktı. Niçin bakışları bir hiç gibi beni yaraladı. Hasta halimle bile içime acı çöktü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçi yoldan geçen bir yabancıdan farkım var mıydı onun için.
Dudaklarımın içine süzülen ılık suyla boğazımın kuruluğu hafifte olsa azaldı. Bardağı dudaklarımdan çekti. "Senin biraz daha dinlenmen lazım" Başım yeniden yastığa değerken gözlerim hafifçe kapanmaya hazırlandı. Kulaklarıma dolan sesi beni huzurlu bir uykunun kollarına bırakmama sebep oldu.
"Yangın mıydı adın bir ben yandım..."
Bir rüyanın matemi o gece kulaklarıma doldu...Gün ışığı yüzüme vurduğun da gözlerimi hafifçe araladım. Hala yanan sobanın sesi kulaklarıma doldu Çıplak omuzlarıma bırakılan örtü az da olsa üşümemi engelliyordu. Bedenimi oturur pozisyona getirdim ve başımda keskin bir ağrı kendini gösterdiğin de dudaklarımdan kocaman bir inleme peyda oldu.
Kimsenin olmayışı tüm evin sessizliğini ilan ediyordu. Hala burada olmasını mı bekliyordum yoksa. Burda olması için bir sebep yoktu. Gidişini gözlerimden ziyade yüreğim hissetmiş gibiydi. Şimdi bedenim buz kesse de yüreğim iptila olmuş bir paragrafta ki son hece bile olamayacak gibi yorgundu.
Niçin burada olsun ki diye mırıldandım kendimce. Tüm beklentim bir toz bulutu olup uçtu. Burda olması için bir sebep mi vardı. Gözlerim dolu dolu olduğun da o yegane duygunun hissiyatı beni sımsıkı sarmıştı. Gönlümde birşeyin ağırlığı öyle yoğundu ki, kelimelerle ifade edemedim. Zaman akıp gitti.
Başım omzumun üstüne düşmüş bir haldeydi.
Kapının kapanma sesiyle kendime geldiğim de gözlerim hafifçe aralandı. Merdivenlerden çıkan tok sesin sahibinin bir başkası olduğunu sanarken yanıldım. Babaannem, elinde ki çantasını kenara koyacak iken bakışları beni bulduğun da gözleri kocaman açıldı ve olduğu yerde duraksadı.
