mesutu bıraktığım yerde bekliyordum. benim antremanım biraz daha geç bittiği için geç gelebilmiştim mesutu almaya. mesuta geldiğime dair kısa bir mesaj attıktan hemen sonra mesut arabaya doğru geldi.
kapıyı açıp bindiğin de arabaya dolan kokuyla gülümsedim. çok güzel kokuyordu şerefsiz.
dudağından öptüğüm de "hayatımın anlamı gelmiş, yoruldun mu çok?" dedim ona bakarak
bana gülümsediğin de "her zaman ki gibi işte. sen?" dedi sorarak
kafamı iki yana salladığım da direksiyonu sıkarak "geceye enerjim var." dedim göz kırparak
"çok beklersin derim bende sana. bugün bizimkileri çağırdım. sende seninkileri çağırıyorsun ve kaynaşıyoruz." dedi gülümseyerek
"aşkım gelmezler ki?" dedim tek kaşımı kaldırarak
"gelirler hayatım, sen ikna edersin onları. hem arkadaşlarımızın kaynaşmasını istemez misin?" dedi dudağını büzerek.
aklım dudaklarına takıldığın da "neyse hallederim ya." dedim ve mesutu öpmeye başladım. o da bana karşılık verdiğin de uzaklaştı benden
"noldu?" dedim ona bakarak
"eve gitmemiz gerekiyor ya aşkım?" dedi omuzlarımdan ellerini çekerek
büyükçe ofladığım da arabayı çalıştırdım aynı zamanda da zanioloyu aradım. telefon ikinci çalışta açıldığın da "he?" dedi zaniolo. sesi biraz moralsiz gelmişti nedense
"iyi misin?" dedim kaşlarım çatılırken
zaniolo boğazını temizleyerek "iyiyim kanka noldu?" dedi sesini düzletmişti
"şey dicektim, akşam mesutun arkadaşları gelicek bana sende bizimkilere haber ver, bana gelin." dedim uzatmayarak
"olur tamam." dedi ve anında kapattı telefonu. şerefsiz herif ferdiyi görmek için heyecanlanmıştı.
"ikna edebilir mi?" diye sordu mesut meraklı sesiyle
"her türlü gelirler onlar, sen merak etme yavrum." dedim elimi bacağına koyarak. o da elimi tuttuğunda eve gelmiştik. arabadan inerek eve geçtik.
üstümüzü değiştirdikten sonra koltuğa uzandık. mesut göğsümün oraya yatmıştı ve ben onun yumuşacık saçlarını okşuyordum.
"ne zaman gelecekler?" dedim mesuta sorarak
"gelirler heralde birazdan." dedi kafasını kaldırarak bana bakmıştı.
mesutu öpmeye başladığım da "bu gece bize özel olabilirdi biliyorsun değil mi?" dedim arada
kafasını salladığın da "her gece bize özel olabilir sen de bunu biliyorsun değil mi?" dedi beni taklit ederek
ona gülümsediğim de öpmeye devam etti. zil sesi duyulduğun da dudaklarımdan ayrılarak doğruldu. yerimden kalktığım da arkamı dönerek "sevişebilirdik!" dedim mesuta doğru kızgın bir şekilde.
sadece gülmekle yetindiğin de gittim ve kapıyı açtım. mesutun arkadaşlarını gördüğüm de onlara gülümseyerek "hoşgeldiniz." dedim.
onlarda bana karşılık verdiğinde hepsi salona geçti. kapıyı kapattım ve arkalarından yürümeye başlamıştım ki bir zil sesi daha duyuldu.
tekrar kapıyı açtığım da bizimkileri gördüm. onlara bir şey söyleme gereği duymadan kapıdan çekildim. icardi yanımdan geçerken "mertim gelmiş." dedi gülerek ve hızla salona ilerledi.
herkes içeri girdiğin de bende kapıyı kapatarak içeri girdim. salona baktığım da her yer tıkış tıkıştı resmen. ona rağmen herkes kendini bir yere sığdırmayı başarmıştı. mesutun yanına kendimi attığım da kolumu omzuna atarak kendime yakınlaştırdım.
nerdeyse herkes gergindi, iki kişi dışında. tabii ki de icardi ve mert. icardi mertle flörtleşiyor mertte ona gülüp duruyordu.
sohbetleri bittiğin de icardi herkesin onlara baktığını fark ederek "ne?" dedi garipseyerek
"kardeşim flörtleşmekten ortamı bile farketmedin sanırım." dedi torreira gülerek
icardi sadece omuz silktiğinde cevapsız bırakmıştı torreirayı. ferdiyle zaniolo yan yana otıruyorlardı ama konuşmuyorlardı. sanırım onları bilen tek kişi bendim bu salonda.
"sizi buraya tanıştırmak için getirdik. yılların verdiği düşmanlık olabilir aramızda ama birbirimizi tanısak belki de düşman olmayız artık." dedi mesut herkese hitaben konuşunca
herkes buna kafa salladığın da abdülkerim "fenerlileri sevmem." dedi sert sesiyle
"kimseyi tanımıyorsun bile." dedi mesut ara bulucu bir ses tonuyla
"tanımakta istemem." dedi abdülkerim kendinden ödün vermeyerek
"biz de bayılıyoruz sana amınakoyim." diye söylendi tadic kendi kendine
"ne diyon lan sen?" dedi abdülkerim sinirle. bu ortam da olmasını isteyeceğim son şey abdülün sinirlenmesiydi. boğaya dönüşüyordu resmen herif
abdülkerimin yanında oturan kazımcan "gereksiz tepkiler veriyorsun, adamları daha tanımıyorsun bile?" dedi ona bakarak
abdülkerim kazımcanın karşısında sadece susmuştu. arkasına yaslandı ve derin bir nefes verdi.
icardi merti öptüğün de ryan "yetmedi mi?" dedi gülerek
icardi ona baktığın da "yeter mi hiç?" dedi ve tekrardan merti öptü.
mert icardinin rahatlığından dolayı şikayet ederek "ya aşkım bi dursana!" dedi kısık sesiyle ona kızarak.
ferdi bir anda "bir şey söylemem gerek size." dedi bize bakarak.
herkes de gözünü gezdirdikten sonra en son zaniolo da takılı kalmıştı gözleri "biz zanioloyla bir kaç aydır sevgiliyiz." dedi ve rahatlamış gibi derin bir nefes verdi
zaniolo da şaşırmışa benziyordu. en son sanırım bu yüzden araları açılmıştı. "hay amk ben nereye düştüm?" dedi ryan kafasını iki yana sallayarak
ziyech "nereye düşmüşsün aslan parçası? beğenmiyorsan kapının yerini biliyorsun." dedi gergin sesiyle
ryan meydan okurcasına bakan ziyech'e bakarak "allah allah?" dedi yüzünde gülümseme vardı. ziyech'in ona kafa tutması hoşuna gitmiş gibiydi
ziyech kafasını hayırdır anlamında salladığın da ryan ona güldü ve gözlerini ondan çekti. bir süre sonra herkes kendi arasında sohbete daldığın da "tadic nasıl kavga çıkartmadı anlamadım." dedim mesuta doğru
"bana saygı duyuyor çünkü, seninle ilişkimize de aynı şekilde." dedi açıklayarak
"ilişkimiz diyen dillerini yiyim senin." dedim çenesinden tutarak öpücük kondurdum.
boynuma doğru kafasını koyduğun da ortamda ki muhabbete dahil olmuştu. bende dikkatimi ortama verdiğim de aslında herkesin iyi anlaştığını gördüm. abdülkerim bile fenerbahçeli biriyle sohbet edebiliyordu.
yazdığım an atmaya çalışıyorum sizi çok beklettiğimin farkındayım.
son zamanlar nedense hiç yazasım gelmiyordu ve bu yüzden bölüm atamadım. yavaş yavaş bu durumu toparlamaya çalışacağım sizleri seviyorum 💗
