souvenir | hyunlix

Muhtemel Bir Veda

Evet... Herkese merhaba.

Çok çok çok uzun süredir yeni bölüm yazmıyorum farkındayım. Ama sınav senem bittikten sonra biraz kendime ve arkadaşlarıma vakit ayırmak istediğim için bölüm yazma isteği pek yoktu içimde. Yazın olan olaylarla birlikte tamamen isteğim bitti açıkçası.

Öncelikle bu kitabı yazmama destek veren hayatımdaki en önemli iki insanı kaybettim. Hayır ölmediler. Birisi sevgilim birisi en yakın arkadaşımdı. Sınav senemin ilk döneminde önce en yakın arkadaşımı kaybettim. Tamamen onu suçlayamıyorum ama yaptığı şeyde hatalı olduğunu da biliyorum. Bunu çevremde olaya nötr bakan herkes hatta annem de dedi. Düşünsenize, anneniz en yakın arkadaşınızı manevi kızı olarak gördüğü halde yaptıklarından sonra "Bir yerleri kalkmış, görüşmeye (aramızdaki sorunları düzeltmek için buluşma ayarlamıştık) gitme." diyor. Siz düşünün.

İkinci olarak da ağustosta da sevgilimi kaybettim. Aramızda soğukluk ya da iletişim kopukluğu vardı. Ara vermek istediği halde ben ara vermeyi ayrılmanın ilk adımı olarak gördüğüm için reddetmiştim ve birlikte düzeltebiliriz bir sorun varsa demiştim. Meğersem sorun bana olan hislerini kaybetmeye başlamasıymış ve ben bunu çok geç fark ettim. İlk 1 ay benim için cehennem azabıydı. Vazgeçmek istemiyordum ama başka çare bıraktırmıyordu. Arkadaşlarım da sıkılmıştı onun için bu denli kendimi harap etmemden. Şu an aramız normal ama bu sene sevgili olma ihtimalimiz yok çünkü onun sınav senesinde herhangi bi sorun çıkmasını ikimiz de istemiyoruz.

Ekstra olarak, istediğim bölümü kazandım. Evet istediğim üniversite değil ama ingilizce okuyacak olmam çok büyük bi avantaj benim için. Dersler ne çok ağır ne çok hafif ama zorluyor elbette. Psikolojik sıkıntılarımı saymıyorum bile. Ciddi anlamda depresyona girdiğimi düşünüyorum (pek çok belirtilerini taşıdığım için diyorum) ve toparlanmam gerek. Bu şekilde ilerleyemem. Umarım beni anlayışla karşılayabilirsiniz.

Tamamen veda edemiyorum çünkü belki ileride geri dönüp kitabı tamamlamak isteyebilirim çünkü souvenir her ne kadar ilk göz ağrım olmasa da (ortaokulda yazma konusunda çok hevesliydim çok fazla karalama yaptım ama hepsi wattpad lisesi tarzındaydı...) cidden çok değer verdiğim bi serinin ilk kitabı olarak kalacak. Yazmamaya karar verirsem direkt sonunu yazıp bitirebilirim çünkü sonu hala aklımda. Umarım aklınızdaki soru işaretlerini böylece giderebilirim.

Hepinizden tekrardan çok uzun süre sizi beklettiğim için özür diliyorum. Eğer beni bekleyen varsa (çok uzun bi süre geçti... Bekleyen kaldı mı, pek sanmam) kendimi çok kötü hissederim cidden... Ama bu benim için cidden iyi bir karar bundan emin olun.

Çokça iyi bakın kendinize.