"ဟျောင့်တေ နောက်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နေရင် ပြန်ကြရအောင်"
"အိုခေလေ ပြန်ကြတာပေါ့"
"ဟေ့ အိုဆယ်ဟွန်း ဟိုမှာ!"
အသင်းထဲကသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်မေးငေါ့ပြရာကြည့်မိတော့ "ဂျွန်" ရယ်လေ ကျနော်တို့ကစားနေတဲ့ဆီ တရွေ့ရွေ့လေးလာနေတာ အဟားးဘယ်လိုလေးမှန်းကိုမသိဘူး လုံးတုံးလုံးတုံးနဲ့ အဟမ်းးကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်သဘောတကျရယ်လိုက်မိပြန်ပြီ ကျနော်ဆိုသည်မှာလည်းး
"ဂျွန်"
ကျနော်ခေါ်လိုက်တော့အပြေးလေးရောက်ချလာပြန်ပါပြီဗျာ
"ဆယ်ဟွန်းး"
"ဂျွန် စာပြပေးရမှာမဟုတ်ဘူးလား"
"အင်း ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ် ဒါမဲ့ စိတ်သိပ်မပါလို့ noteလေးတင်ပဲအရင်ပေးပြီးရှင်းပြပေးခဲ့တာ"
"ဟင် ဘာလို့စိတ်ကမပါရတာလဲ"
/ဟင့် ဟွန်းစုတ် သူလိုက်လာမယ်ဆိုပြီး လာမှမလာတာကို🥺/
"မသိဘူးကွာ မပါချင်လို့မပါတာ ဘာဖြစ်လဲ"
"ဟော ဟော ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ စိတ်လျော့ စိတ်လျော့"
"မင်းကရော မပြီးသေးဘူးလား ဘယ်လောက်ကြာအုံးမှာလဲ"
"အစတော့ ဆက်ကစားမို့ပဲ ခုမကားစားတော့ဘူး သွားမယ် ပြန်တော့မယ်"
"ဟင် ဘာလို့လဲ"
"မင်းစောင့်နေရမှာပေါ့"
"ရပါတယ်... ငါက"
"မရပါဘူးး"
"ဟျောင့်တေ ငါပြန်တော့မယ်နော်"
ဆယ်ဟွန်းဂျွန်မြောင့်ကိုပြောပြီး တစ်ခါတည်းသူ့အဖွဲ့ကိုပါပြန်ဖို့ပြောလိုက်တော့သည်..မဟုတ်ရင်"ဂျွန်"စောင့်နေရမှာပေါ့။
"ဟုတ်ပါပြီကွာ ကြွ ကြွ မပြောချင်ဘူးမင်းလည်း"
"မပြောချင် မပြောနဲ့ပြန်ပြီ"
"ဆယ်ဟွန်း ဒါနဲ့ ဟိုဘက်အသင်းထဲ အသစ်တစ်ယောက်နဲ့လူလဲထားတာရှိတယ်တဲ့"
"ဟုတ်လားး အေးပါ ခုတော့ပြန်ပြီနော်"
"အိုခေ"
YOU ARE READING
JUN
Fanfic' ရင်ထဲနင့်အောင်ချစ်လိုက်ရတာ "ဂျွန်" ' ' "ဟွန်းရဲ့အချစ်" က ကျနော်နဲ့ ထိုက်တန်ရဲ့လား' ' မင်းတစ်ယောက်ကိုပဲပေးထားတာ"ဂျွန်" '
