"ဂျွန်"
"ဟင်"
"ကိုယ်တို့ကျောင်းပိတ်တဲ့ချိန်နွေလောက်ကျရင် ကိုယ်မင်းကို တစ်နေရာခေါ်သွားမယ်"
"ဘယ်ကိုလဲ ဟွန်း"
ကျွန်တော်ဟွန်းကိုမေးတော့ ဟွန်းက ရှေ့ကဒေစီပန်းကလေးတွေကိုကြည့်ရင်း အလွန်လေးနက်သောအပြုံးတစ်ပွင့်ဆင်မြန်းတယ်
ပြီးတော့ ပြုံလျက်လေးကျွန်တော့ဘက်လှည့်လာပြီး
"မင်းသဘောကျမှာပါ ကိုယ့်ကိုယုံ"
ကျွန်တော်လည်း ဟွန်းကို ပြန်ပြုံးပြဖြစ်တယ်
~ဟွန်းရဲ့ အပြုံးတွေက အကြွင်းမဲ့ယုံကြည်ပေးနိုင်ဖို့ လုံလောက်တယ်~
ဒီနေ့ ဆယ်ဟွန်းကျောင်းပြန်တက်မယ့်နေ့
ဂျွန်မြောင် ဟွန်းကို သေချာဂရုစိုက်ပေးမှရမည်
ဟွန်းက ခေါင်းကိုက်ကိုက်တတ်သေးသည်
"ဟွန်း
မင်းကျောင်းတက်လို့အဆင်ပြေပါ့မလား"
ကျွန်တော်သူကျောင်းတက်မှာကိုအရမ်းစိတ်ပူပါသည် သူ့အတွက်အရမ်းဖိအားဖြသ်မှာဆိုးသည်
ကျွန်တော်သူ့ကိုစိတ်ပူပူနဲ့ပြောဆော့ သူကကျွန်တော့်ကိုကြည့်ကာ အပြုံနုနုလေးပြုံးပြလေရဲ့
ကျွန်တော်ပဲစိတ်ထင်နေတာလားမသိ စိတ်အပူလွန်နေမိသည်ထင်တယ်
"ဂျွန် မင်းကိုယ့်အနားမှာရှိရင် ကိုယ့်အတွက်အကုန်အဆင်ပြေတယ်"
ဟွန်းရဲ့အပြုံးတွေနဲ့စကားပြောရင် ကျွန်တော့မှာ ခံစားချက်တွေပေါင်းစုံနေရတယ်
"ဟေး"
"ဒီနေ့ကျောင်းစတက်ပြီပေါ့"
"အင်း တက်မှရတော့မယ်လေကွာ စာမေးပွဲတေလည်းဖြေရတော့မယ်"
"အဆင်ပြေရဲ့လား ဆယ်ဟွန်း"
ဂျုံအင်နဲ့အပေါက်ဝမှာဆုံမိပြီးစကားပြောနေတုန်း ဂယောင်းဆူပါရောက်လာပြီး အဆင်ပြေလားမေးသည်
YOU ARE READING
JUN
Fanfiction' ရင်ထဲနင့်အောင်ချစ်လိုက်ရတာ "ဂျွန်" ' ' "ဟွန်းရဲ့အချစ်" က ကျနော်နဲ့ ထိုက်တန်ရဲ့လား' ' မင်းတစ်ယောက်ကိုပဲပေးထားတာ"ဂျွန်" '
