Seyri ne hoştur hikmet ile akan su ile etrafından toplanan yapraklar ve tohumların, bulabildikleri çıplaklığa ekilmeye niyet ile seyahati...
Elbet nihayetlenir, taraçanın etrafına rengârenk entari gibi işlemeye, tomurcuklar..
Kulak vermesi ne hoştur bu suyun ığıl ığıl akışına, yöresindekilere ninniler, ağıtlar söyletir...
Belki acelesi vardır!
Ne çok uzak, ne çok yakın...
Bekleyen, bilir zamanın oynak olduğunu.
Yol hüzünlü ama davetkar.
Dökülüp akan suya karışan yapraklar beklemişliği tescilliyor.
Orada, bir dağ ve bir küçük ırmak arasında bekleniyor.
Akan suyun sesi ile uzun sürse de gelecek olan selam, kimbilir, belki ilk söz, orada söylenir.
