Hiding My True Identity (G×G)

CHAPTER 25

Sorry for grammatical and typographical errors!!!

—————

XYLAH'S POV

It's been a week since I last saw her.

Pagdating nila ng bahay nun parang wala lang ako sa kanya. Dinaanan niya lang ako at hindi man lang din tinapunan ng tingin.

Puno rin ng dugo ang kamay at damit niya. Hindi ko alam kung ano ang ginawa niya. Gusto ko man magtanong pero hindi ko na nagawa.

Halos dalawang araw din ako sa bahay nila nun pero hindi ko man lang siya nakausap.

But now, she's nowhere to be found.

Bigla nalang daw siyang nawala sa bahay nila at hindi alam kung saan pumunta.

Ang pinagtataka ko ay biglang dumating ang mag asawang Singh sa bahay nila. Si Zeila Seleste Singh at ang asawa niya na si Quinn Sapphire Sevilla-Singh.

I know DID is not a joke. Lalo na limang personality ang meron sa katawan niya.

Gusto kong ibalik ang girlfriend ko.

Wala akong pake kung limang personality ang meron siya basta mahal ko siya. But I'm afraid kay Saphia.

Mas okay ng makasama si Phi kahit may pagkatanga siya kahit na lagi siyang nadadapa or natatapilok.

Or si Phia na isip bata. Ibibili ko pa ang lahat ng gusto niya. Kung gusto niya ng madaming lego bibilhin ko para sa kanya.

Pwede din si Quella, kahit na cold siya basta wag lang yung Saphia.

Pero hindi naman ganun ang Saphia na nakilala ko, eh. Yung Saphia na nakilala ko mahilig magnakaw ng halik tsaka ang clingy, eh.

I miss my girlfriend.

Nag hirap siya ng ilang taon, she's still suffering from the death of her brother and grandfather.

Pero nasaan ba talaga ang parents nila? Ang sabi nila patay na ang parents nila so ibig sabihin nag suffer din doon si Philla?

She needs me pero iniwan niya ako ng walang paalam. Handa ko siyang intindihin kahit paiba iba pa ang personality niya.

Hindi pwede yung ganito. Tama na yung sakit na naramdaman niya. Gusto ko siyang makasama at pakinggan sa mga problema niya. Hindi ako aalis sa tabi niya hanggang maging okay siya.

She's always blaming herself because she didn't save our brother and grandfather. She always said na hindi daw siya karapat dapat sa pamilya namin dahil hindi niya nasave ang dalawang taong mahalaga sa kanya.

Naramdaman ko nalang ang pagtulo ng luha ko ng maalala ang mga sinabi ni Rage sa akin.

Sobrang miss ko na siya pero hindi ko alam kung nasaan siya. Feel ko wala akong kwentang girlfriend.

Parang kailan lang nung naging kami tapos ganito na ang mangyayari.

Kung alam ko lang talaga na ganito ang mangyayari sana hindi na ako umalis sa tabi niya.

Ang unfair niya, sinolo niya ang sakit na nararamdaman niya.

Naalala ko din nung minsan na nabully siya sa may cafeteria at dumugo ang ulo niya. Nakita ko kung paano siya manginig nun habang nakatingin sa kamay niyang may dugo.

Bakit hindi ko agad napansin iyon? I'm such a stupid.

I know that the pain I'm feeling right now is nothing compared of hers. She's suffering almost all of her life.