Yalnız Yaşam 2

3. bölüm: yalnızlık sebebi

Zorbalık tüm yalnızlığın sebebi bu herkes şöyle böyle dese de yalnız kalmanızın tek sebebi zorbalıktır. Çoğu yalnız kalan insanlar kendilerin bir kötü yaratıldığını veya eksik yaratıldığını düşünürler. Ama öyle birşey yok. Siz ne kadar iyi olursanız olun. O karşınızdaki arkadaş dediğiniz insanların sizi zorbalaması lazım. Yoksa ortamda gülünmesi için sizin aşağılanmanız lazım yoksa o ortamın ne anlamı var diye düşünürler. Ama öyle birşey yok niye sadece sana zorbalık yapıyorlar ki. Komik olmak için normal espri yapın. Yada komik şeyler anlatabilirsiniz. Gülüp eğlenmek için insanları zorbalamanıza hiç gerek yok. Ama her grupta bir zorbalayan ve birde zorbalanan birisi bulunur. Ve o zorbalanan kişi hep susar. O yapılan şakalara gülmez bile. Anlaşılmasın diye gülüyor olabilir. Bunu bilemeyiz.
Ve o zorbalanan kişi der ki. Benim neyimle dalga geçiyorlar, diye düşünmeye başlarlar. Sonra bulur. Kendini düzeltmeye çalışır. Ama düzeltecek birşey yoktur. Çünkü o yanlış değil. O karşıdaki zorbalayan insan yanlıştı. Ama hep o zorbalanan kişi değişti. O zorba ise hiç değişmedi.
Bu hayatta hep kötüler kazanır. Bu ne kadar inkar etseniz de bu hep öyledir. İyiler hep kaybeder diyemem. Çünkü iyilerin de kazandığı bu zamana kadar bir kaç örnekler var. Ama kötülerin kaybettikleri kadardır. O da çok küçük bir oran olduğu için kaybetmek kaderlerinde vardır. Gibi bir düşünceye gördükleri zamanlar olacak. Ama pes etmeyi bir gram bile düşünmesinler er yada geç dünya sizin yüzünüze gülüp onları ağlatıyor. O zamanı görmek için bu hayata dayanmak için yeterli bir sebeptir. Hikayemizin karakteri olan Furkan'ın tüm hayatının arkadaşlıkların bitme sebebi olan zorbalık konusuyla ilgili hikayeler anlatıcam. Furkan 7 yaşından beri dalga geçilen aşağılan birisiydi. Aşağılanma kelimelerini bilirsiniz. İşte onların hepsi furkan da vardı. Ama bu illa aşağılamak zorunda değillerdi. Ama o zorba insanların başka yapacakları birşey yok. Tek yaşam kaynakları sanki zorbalama gibi herkesi zorbalamaktan başka hiçbir şey bilmiyorlar. Niye böyleler bilmiyorum. Ama furkan kimle tanıştığıysa hep zorbalandı. Sadece onu zorbalayan bir kişi vardı. Bunu bu hikayenin sonunda duyacaksınız. Hadi başlasın hikayemiz. Furkan daha   1 sınıftaydı. Sesiz bir çocuktu. Herkes birbiriyle arkadaş gibiyken furkan oldukça yalnız gibiydi. Zaman geçtikçe bir kaç arkadaşı bu zamanla arttı. Ama işte zorbalanma tam tamına şimdi başladı. Furkan zaman geçtikçe kendini yanlış bir insansandı. Sanki ben onlara göre yanlış olan bir insandı. Ve düzelmesi gereken bir insan gibiydi. Ama öyle birsey yoktu. Dünyanın tek bir doğruluk kısmı yoktu. Ondan zorbalık yanlıştır. Dünyanın başından sonuna hep üstünlük kavgası olacak. Ondan bu yalnızlık veya zorbalık gibi şeyler hiçbir zaman son bulmayacak. Kötüler bitmedikce iyiler hep kaybedecekler. Ve bu kaybetmeler sonucunda tüm iyiler ben neden öbür insanlar gibi sevilmiyorum, diyorlar. Ve ondan sonra o iyi insanlarda kötü olmaya başlıyor. Ama bazı insanlar var. O iyi tarafı hiç bırakmıyor. İşte o insanlar yalnızlığı öyle bir yaşıyorlar. Hayatta intihar eden insanların bir sebepleri de bu yalnız kalmaları sevilmemeleri zorbalanmaları onlara bu hayatta olmasının gerekmediğini düşündürüyor. Sonunda ölünce kimler suçlu kendini öldüren mi? yoksa o kötü davranan insanlar mı?
Furkan bunların içinde büyümüş bir çocuk tüm hayatı bunlarla geçmiştir. Hadi biraz bununla ilgili bir hikaye dinleyelim. Furkan doğuşundan beri zorbalanan insandır. Daha yeni okula başlamıştı. Birinci sınıftaydı. Normal bir şekilde okula gidiyordu, ve geliyordu. Sonrasında yazı yazma sınavları vardı. Onlardan düşük  alınca veya ödev yaparken yanlış yapınca annesinden şiddet görürdü. Birgün sahte paralar çok popülerdi. Ve furkan'ında hiç yoktu. Ve özeniyordu. Evden bir ataç kutusu aldı. Ve onu okula götürüp. Çok fazla sahte parası olan arkadaşla takas yaptı. Ve sonra eve gidince annesi ataç ihtiyaçı oldu. Ve aramaya başladı. Ve bulamadığı her dakika daha çok sinirlendi. Ve sonunda furkan olayı anlattı. Ve sonrasında çok kötü dayak yedi. Sadece küçük ataç yüzünden tüm bu şeyler değer miydi. Zaten okulda da insanlar tarafından hep zorbalanıyordu. Ne yapacağını bilmiyordu. Birisine tutunması lazımdı. Ama tutanacak kimsesi yoktu. Kendinden başka dayanağı yoktu. Ama kendiside çok küçüktü. Tek başına böyle büyümek çok zor olmalıdır. Çünkü kime güvenmek istese çok kötü davranılıyordu. İyi bir insan tanımamıştı. Tanısa ona güvenirdi. Bu yüzden herkesten uzaklaştı. İnsanlardan uzun bir süre korktu. Kendiside bir insandı. Ama bir onlar kadar kötü olamazdı. Zaman geçtikçe kendine bir arkadaş buldu. Ama bu da furkanı zorbalayan kişilerden biriydi. Ama furkan ona da bir şans vermek istedi. Ve uzun zamanlar iyi arkadaş oldular. Ama sonrasında hiç öyle olmadı. Bu arkadaşlıkta kavga da oldu. Ama o arkadaşlığın bitmesinin sebebi zorbalanmaydı. Artık 15 yaşına gelmişken furkan o uzun süredir. Arkadaş olan insan bir anda değişti. Bir anda tanınmayacak. Birisine dönüştü. Karşısındaki farklı birisiydi. Furkanla her konuda aşağılıyordu. Ve sonrasında o tek arkadaşı ile ilişkisini bitirdi. Zaten fazla bir arkadaşı yoktu. Olanı da kaybettikten sonra işte gerçek yalnızlık budur. Yapacak hiçbir şey yoktu. En başlarda öyle bomboş evde duruyordu. Zaman geçtikçe artık farklı ve değişmen lazım dedi. Tüm suç kendinde gibi hissetmeye başladı. Ve o 15 yaşındaki ki çocuk tüm herşeyiyle değişti. Yeni biri gibiydi. Ama hiçbir şey değişmemişti. Suçlu furkan değilmiş. Suçlu onlarmış. Artık yapacak  hiçbir şey yoktu. Bu anlamak zor olmuştu. Ama bunu sonunda öğrenmiş olmak iyi geldi. Hayat böyleymiş. Kendini çok yordu. Çok kendini bitirdi. Sadece beni sevsinler diye. Ama hiç sevilmedi.