Yalnız Yaşam 2

5. bölüm: sosyal yalnızlık

Sosyal birisi nasıl yalnız oluyor. Diye soru var. Her bölümde olduğu gerçek yalnız kalmadan bahsetcem. Yalnız hissetmeden bahsetmedim. Bunu yapmıyacam da. Bu konuya hemen bir hikaye girelim. Furkan bu konuyu yaşarken üniversitedeydi. Üniversiteye başlamadan önce bir tane mehmet adında arkadaşı vardı. Üniversiteye başladıktan arkadaş gibi görülen ama aslında sadece öylesine boş bir arkadaş grubunun içinde olduğunu anladı. Sonra o tek arkadaşı olan mehmetin gerçek yüzünü görünce işte sosyal yalnızlık başladı. Öncelikle mehmet'in gerçek yüzünden bahsediyim. Mehmet ve Furkan liseden kalma bir ikili arkadaşlardı. Furkan sessiz çocuktu. Mehmet ise sosyal biri ve furkana göre arası herkesle iyi oluyordu. Ama en iyi arkadaşı hep furkan sanardım. Furkan üniversiteye başlıyınca buluşmaları azaldı. Furkan Mehmet'in sonsuza kadar en iyi arkadaşı olacağını düşünüyordu. Furkan bir aralar mehmetle arkadaşlığı bitecek diye korkardı. Sonra bazı insanlarla arası iyi olanlara sormuştu. Onlarsa olmaz demişti. O da bu düşünceyi kafadan  silmişti. Ama herkesi kaybetti. Zaten yalnızdı. Ve artık bir arkadaşsız yalnız kaldı. İlk defa değildi. Ama değişik bir his kapmıştı. Birilerine yazmak istiyor. Ama yazmakta istemiyordu. Başlarda napcagini bilmiyordu. Sonrasında düşündü. Neden herkes gibi sevilmedigini düşündü. Ve sevilen insanlar arasında farkları düşündü. Ama tek bulduğu gerçekleri söylemesi  aslında iyi birisiydi. Ama neden yalnızdı. Kötü insanlar hep fazla kişiydi. Ama iyiler ise yalnızdı. Geçmiş böyleydi. Ama gelecek böyle olmaz belki. Furkan son zamanlarda aklındaki şeyler çok değişti. Evet yalnız bir şekilde yaşanabilirdi. Ama siz yalnız. Yaşanabilecek bir yerde miydiniz? Size bunu sormak istiyorum. Diyeceksiniz anlamadım. Anlayanlarda olabilir. Ama bir düşünün. Yaşadığınız günleri bir gözden geçirin bir de sosyalken yaşadığınız günleri gözden geçirin. Hep yalnız birisi olmuş. Olanlar varsa onlar da sosyal olan bir film veya dizi izleyin ve ondan sonra düşünün. Yalnız olup hergün farklı şeyler yapabiliyorsanız. Sıkıntı yok. Ama 3-4 ay boyunca aynı şekilde yaşıyorsanız. İşte sıkıntı burda başlıyor. Nasıl bir sıkıntı derseniz. Her gün yaşantıda olduğunuz bir yerde delireceksiniz. Saçma sapan tepkiler veya başka şeyler bir hayal edin. Sonra da sosyal olduğunuzu düşünün. Ve sonra ikisinide karşılaştırın. Sosyal hayalinizde insanların seni zorbaladıgını veya başka şeyler yaptığını düşünmeyin. Onların sizin gibi kişiler olduğunu düşünün. Saygılı ve saygınızı aşmayan insanlar hayal edin. Sizi çok seven. Şimdide bana şu cevabı vereceksiniz. Böyle insanlar olduğunda yalnızlık neye yarar. İşte öyle kişileri bulmak zor olduğu için. Sizin yapmanız gereken her günü farklı yaşamak her gün olmasa da hafta bir farklı birşeyler yapmak. Bu şeyleri tek başına yapacaksın. Ve alışacaksın. Ve alıştıkça bu dünyayı bu yaşantıyı seveceksin. Bazılarınız mutlu olduğunda bu yanlış diyebilir. Ama size mutluluğu kötü olduğunu öğretmişler. Aslında mutluluk iyi üzüntünün kötü olduğunu fark edin. Kötü insanlar size bunların tam tersi şekilde olduğunu öğretmek isterler. Ve bunu basarabilirler. Kötü insanlar dünyada tek kalmak gibi şeyler isterler. Ama bunu istediklerini bilmeden de yaşayabilirler. Onların sizi kendisine benzetmesine izin vermeyin. Kendinizin hayatınızı yaratın. Birşey yanlışsa onu düzeltin. Evet hayır olan bir karar vermeniz lazım mesela duygularınızla içinizdeki enerji ile karar verin. Hayatın anlatılan gibi yaşamayın hayatınızı yaratın. Ve bir gün yanlış yaptım diye üzülürseniz. Kendinize şunu söyleyin. En azından farklı bir hayat yarattım. Herkesin bana dediğini değil kendi hislerimin bana dediğini yaptım. Ne kadar yanlış olsa da şunu bilin kendi dünyanızı yarattınız. Ve kendi yaşantınızın baş rolüsünüz. Başka birisinin dünyasında yardımcı karakter olmaktan daha iyidir. Bunu yaptıkça yalnızlığı kavrayacaksınız. Ve güzel olduğunu anlayacaksınız. Tabi ki bu dediğim şeyleri yapabilirseniz. İnsanlardan nefret ettiğiniz bir zaman hep olacak. Ama her filmin yan oyuncularıda vardır. O oyuncular arkadaşların yada benzeri herşey olabilir. Evet insanların insanlara ihtiyacı var. Yok diyemem. Bazı okuduğum yazılarda yalnız kalanların çoğu delirmiştır. Yani sosyal olman gerektiğini söylüyor. Ama öyle birşey yok. Yalnızlık biraz insanı değiştirir. Biraz sorunlar ortaya çıkabilir. Ama herzaman insanlar yalnızlığın bir gün sona erip bu yaşananlar sadece gelecekteki sosyal yaşamın hakkını bu yalnızlıkta acısını çektiğini düşünür. Ama bence öyle değil. Her güzel şey için acı çekmek lazım değil bence. Ve öyle düşünüyorsanız bence düşünceniz değişmelidir. Bunun alakalı bir hikaye anlatcam. Furkan üniversitenin ilk dönem tatilinde çok değişik şeyler hissetmişti. Ve bu hisleri başta kendisine bir işaret olarak anladı. Ve anladığı işaret birşeyler çabalaması gerektiği yönündeydi.