JUST YOU

6. bölüm

"-hamile misin?"

"Evet hyung."

Aldığı yanıttan sonra Jungkook, sessizleşmiş, gözleri boşluğa dalmıştı. Jimin, onun bu tepkisine anlam veremese de öylece yüzüne bakıyordu.

"Hyung?"

Bir süre daha cevap vermedi Jungkook ve Jimin'in daha çok korkmasına sebep oldu. Oturduğu yerden doğrulup Jungkook'un karşısına geçti ve yanaklarını okşamak için uzanırken gözyaşlarını fark etti.

"Hyung? Cevap ver lütfen, neden ağlıyorsun? İstemiyor musun bebeğimizi?"

"Bebek olmasaydı benden kaçmaya devam edecek miydin?"

Bakışlar birleşince Jungkook'un sorduğu soruyla Jimin'in gözleri büyümüştü. Öyle bir şey yoktu ki. Zaten Jungkook'a mesaj attıktan sonra Yoongi'nin getirdiği testi kullanıp hamile olduğunu öğrenmişti.

"Yok öyle birşey hyung, yemin ederim sana yazdıktan sonra öğrendim. Seni çok özlüyordum ben, öleceğimi sandım bir ân. Bana inanman lazım hyung, senden başka kimsem yok ki?"

"Gerçekten mi?"

Sesi çok kısık çıkmıştı. Jimin ise hevesle başını sallayıp onayladı onu. Bir süre sonra ise Jungkook, gözyaşları arasında kahkaha atmaya başlamıştı. Kollarını hızla Jimin'in beline sarınca omuzlarına tutunan kolların sahibinin dolgun dudaklarına kapandı.

Jimin'den aldığı karşılıkla bir süre dolgun dudakları emmiş daha sonra geri çekilmişti. Sarışının yüzünün her yerine öpücükler kondurup geri çekildi.

"Bebeğimiz olacak, ikimizin bebeği. Teşekkür ederim sarışınım, teşekkür
ederim.."

"Sevindin mi hyung?"

"Sevindim, sevinmez olur muyum. Hayatım boyunca görmek istediğim senin yüzün, gülüşün iken şimdi senden bir tane daha. Güneş gibi doğacak hayatıma, nasıl istemem.."

Bu defa da Jimin'in gözleri dolarken kendisi ince dudaklara öpücükler kondurdu. Geri çekilip kollarını Jungkook'un boynuna sarıp başını boynuna gömerek kokusunu içine çekti, çok özlemişti.

"Hastaneye gitmedin mi?"

"Hayır, sadece seni görmek istedim."

"Kalk kalk, hazırlan hastaneye gitmeliyiz."

"Hyung dur!"

"Duramam.. acele et güzelim, hadi."

Jimin'in kıkırtıları ve Jungkook'un yoğun heyecanı ile geçen kısa sürede hazırlanıp evden çıkmışlardı. Eli ayağı heyecandan titreyen Jungkook ise araba kullanmayı tehlikeli bulduğu için taksi çağırmıştı.

Kısa süren yolculuğun ardından Jungkook, Jimin'in elini tutarak hastaneye yönelmişti. Jimin'in gözleri iç içe olan ellerine takılırken Jungkook, danışmaya varıp sıra almıştı bile.

"Aşkım bu taraftan."

Konuşup yürümeye devam ederken Jimin'in hareket etmediğini anlayıp yüzüne bakmıştı. Yanakları kızarmış bir şekilde alt dudağını ısırarak gözlerini etrafta gezdiriyordu minik beden. Hızla ona dönüp yüzünü elleri arasına alıp kontrol etti.

"Neyin var güzelim, neden durdun?"

"Şey... A-aşkım dedin?"

"Evet, dedim aşkım. Sorun ne?"

"İlk defa bu hitabı duyunca utandım ve birazcık hoşuma gitmiş olabilir~"

"Aşkım~?"

"E-efendim~?"

"Biz ilk sevişmemizde çocuk yapmış insanlarız, ne utanması güzelim?"

"Yah!!"

Sinirle omzuna minik yumruğunu geçiren Jimin'i kolundan tutup göğsüne çekti ve sıkıca sarıldı. Jimin'in kolları hemen beline sarılınca Jungkook, sevdiği saçlara öpücükler kondurdu.

"Şaka yapmıştım güzelim, sinirlenme."

Sinir mi? Jimin şuan konunun ne olduğunu bile unutmuştu. Jungkook'un göğsüne başını yaslamış, kokusunu içine çekiyordu. Tanıştıklarından bu yana ilk defa böyle ayrı kalmışlardı ve Jimin, Jungkook'u, kokusunu deli gibi özlemişti.

"Hadi gidelim, bizim sıramız gelebilir."

Bir süre sonra geri çekilen beden Jimin'in dudaklarına öpücük kondurup elinden tutarak yürümeye devam etti. Jimin ise yüzündeki tatlı tebessümle onu takip ediyordu. İkili doktor odasının önüne gelince önlerinde üç kişi olduğunu fark edip hemen arkada bulunan sandalyelere oturdular ve beklemeye başladılar.

Jungkook, bir yandan Jimin'in ondan ayrıyken neler yaptığını soruyor, tuttuğu tombul ve minik eli dudaklarına götürüp öpücük konduruyordu. Jimin ise yüzündeki buruk tebessümle ondan uzakta ne kadar zorlandığını anlatıyordu.

Hiç konuşmadan evden gittiği için pişmandı ama zamanı da geri getiremezdi. O yüzden bu saatten sonrası onlar için önemliydi.

-------

Okuduğunuz için teşekkür ederim♡♡