Katran ve Zift

GÖR

Yonca Lodi, Sana Bir Şey Olmasın.

Sen bana güvenmiyorsun Katran. Bu beni sevmeyişinden daha ağır.

Özür dilerim. Varlığım için.
Ne kendimi sevdirebildim ne güvenini kazanabildim Katran.

Gör isterdim Katran, beni gör. Bana bak. Beni anla.

Bana bakarken ben olduğum için değil öylesine birine baktığın için görmüyorsun beni Katran. Öylesine birine, öylesine baktığın için.

İnsan her şeye çare bulabiliyormuş da eksildiği yerden, yürek sızısına, bir türlü çare bulamıyormuş. Seninle olmak için sensiz öğrendim.

Ben seni çok seviyorum, çok sevdim Katran. Yürek sızım.
Sen tamamlan diye, eksilerek, seni çok sevdim.

Küçük bir çocuktum, yaramaz küçük bir çocuk. Heyecandan yerinde duramayan, ordan oraya koştura koştura oyunlar oynarken nerden geldiğini bilmediği o kenarları sivrilmiş, keskin taşa takılıp dizlerinin üzerine yere çakılana kadar kahkaha atan küçük bir çocuk. Koyu kestane rengi saçları tokasından firar etmiş, koşmaktan nefes nefese kalsa bile durmayıp lüle lüle olmuş saçlarını sağa sola savurmaktan keyif alan küçük bir çocuk.

Düştüğü zaman dizleri parçalanan, avuç içleri soyulan, gözleri dolu dolu bakan küçük bir çocuk.

Canının yanışına değil kıyafeti yırtıldığı için azar yiyeceginden emin olan, üzgün, korkmuş küçük bir çocuk.

Avuç içlerini annesine değil, babasına değil, sana göstermek isteyen küçük bir çocuktum ben Katran.

Her görülmek isteyişinde görülmeyen, görülmediği için büyümek zorunda kalan küçük bir çocuktum.

Katran ben büyüdüm.
Düşe kalka, yana yakıla, büyüdüm.

Yaralarımı gör istediğim için özür dilerim Katran. Yaramı saklamam gerekiyordu. Öyle ki yaramı unutmak için kendimden bile saklamam gerekiyordu.

Bunu da senden öğrendim. Ben büyürken beni yıkan, altında kaldığım ne varsa, ucunda ölüm bile olsa ondan kurtulmam gerektiğini senden öğrendim. Ölüme yürümek ölümü kucaklamak değil ölümle savaşmak demekmiş. Ölümle savaşıp ölmeyince öğreniyor insan. Öğrendim.

Katran ölümle savaşmak seninle bakışmakla eşdeğermiş, bilmiyordum. Ölümle bile göğsünü gere gere savaşan ben senin bana bir kez olsun bakmayışını göze alıp yaşayacak gücü nerden bulabilirim, bulabilir miyim, bilmiyorum.
Ben ölümle savaşıp ölmedim ama Katran, senin uğruna, gözlerine bakmak için, seninle savaşarak can verdim.

Bir hiçmiş gibi.

Ben kendimi hiç ettim. Beni en çok görmesini istediğim insanın görmeyişlerinde hiç ettim kendimi.

"Kendine iyi bak, sana bir şey olmasın."

Görülmeniz dileğiyle...