Katran ve Zift

TALAN

Ozan Manas, Mezarıma Yazılırsın.

Bir gün benden gittiğinde aslında hiç benim olmadığını ve geriye hiçbir şey kalmadığını fark edemeyecek kadar yara bere içindeydim. Bir adım ileriye atacak dermanı olmaz mıydı bir insanın Katran? Yoktu. Ne bir adım ileriye atacak ne de dönüp arkama bakacak dermanım yoktu. Soldum. Uğruna sarardım, susuz kaldım, soldum. Bir sonbahar günü kuruyup dalından düşen yaprağa döndüm. Çürüdüm.

Göğsümde olan yerin önce sana sonra bana battı Katran. Yırtıldı, attın. Kanattı. Gözlerimden yaş olarak aktı katran. Katran.

Yutkunamıyorum.

Gönlüne çiçekler ekmek istemiştim. Bahçemi talan ettin. Yetmedi, toprağıma zehir ektin, kan biçtin. Ben senin uğruna zaten zift tutmuştum Katran. Bahçemden ne istedin? Can suyu olamadın katranını neden toprağıma reva gördün?

Tutunamıyorum.

Korak topraklara kök salındığı nerde görülmüş? Bak, nereye olduğunu bilmeden savruluyorum. Bir kere bak. Yarattığın enkaza gururla bak. Acıyarak bak. Memnuniyetsizce bak. Nasıl bakarsan bak, yeter ki bak. Ne olursun.

Hani katiller cinayeti işledikten sonra dönüp olay yerine ne olmuş diye bakmak için gelirlerdi? Yalanmış. Sen beni öldürürken bile yüzüme bakmadın ki dönüp çürüyen ruhuma ne olduğuna bakasın.

Çok mu suçladım seni? Üzerine üzerine gelip nefes alacak alan mı bırakmadım sana Katran? Bir çekimlik nefesi çok mu gördüm sana? Hatırlıyor musun, sen bana çok görmüştün Katran. Olsun, canın sağolsun.

Ne yapayım ben Katran? Öleyim mi? Benden geriye hiçbir şey bırakmadın ki. Toprağımı kurutup suyuma zehir oldun. Ne bahçe kaldı ne çiçek. Çeşit çeşit çiçek açtırmıştı göğsüme sana olan sevgim. Çiçeklerimi mi sevmedin? Onlardan ne istedin?

Söylesene Katran, dikenlerimi kendime saklamasaydım beni talan etmeyi yine isteyecek miydin? Paramparça oldum, dört bir yanım kesik doldu, ağzımı açıp kan kusamadım, sana çiçek tarlası sundum.

Keşke kan kussaydım, çiçeklerimin dikenleri içerlerimi yırtarak ilerleyip soluk boruma dolansaydı da kan kusup bahçemi senden koruyacak kadar sevseydim seni.

Keşke Katran. Keşke, kalbim yerine bir avuç diken sunsaydım sana, parmakların delinip sızlasaydı, koskoca bahçemin senin yüreğin için açan her çiçeğini tek tek talan etmeseydin.

Keşkelerden başka ne bıraktın bana?

Delikanlıydım, ben çöktüm.
Mezarıma yazılırsın.