Yandere anime senaryoları .

Yandere İnosuke.

(Gecikme için özür dilerim
İyi okumalar.)

Şeytan avcılarının hastane kolunda hemşire olarak çalışmaya başlamanın ilk günüydü.
Herkes birileri ile ilgileniyordu ve sen de yardim ediyordun.
Yaralı bir avcıya pansuman yapmakta olan başka tecrübeli bir hemşireye yardım ediyordun.
Aniden birkaç hemşire telaşlandı.
Fısıltılar geliyordu.
Söylenene göre bir Hashira gelmişti.
Onunla ilgilenmelilerdi ama boşta tecrübeli bir hemşire yoktu.
Bir anda bana döndüler.
Hiçbir iş yapmıyormuşum gibi görünen kişiyi yani beni gözlerine kestirmişlerdi.
Birisi sordu.
- Pansuman yapmayı biliyor susun?
- Elbette.
Dahasını da biliyorum ama burada ilk günüm.
- Tamam o zaman çabucak özel otağa geç.
Orada pansuman yapman gereken bir Hashira var.
Bir şey dememi belemeden seni oraya yönlendirdi.
Koşar adım götürdü ve kapıyı tıklatıp seni içeri gönderi.
Kapıyı da ardından kapadı.
Başını yerde tutup hafifçe eğildin ve onu selamladın.
- Efendim yaralarınıza bakmaya geldim.
Gözlerini üzerinde hissettiğin hashiraya bakmaya çekiniyordun.
- Gel.
Yaklaş.
Sesi kalın ve sertti.
Aniden sesini duymak senin irkilmene neden olsa da dedidğini yapıp yaklaştın ve yaraları incelemek için bakışlarını kaldırdın.

Bir an yaraları unutup onu incelemeye başladın.
Donakalmış gibiydin.
Daha yaşlı birisi olduğunu sanıyor olduğundan böyle biriyle karşılaşmak seni çok etkilemişti.
Kıyafetleri,duruşu ve heybeti ile seni baya heyecanlandırmıştı.
Bu kadar yakışıklı olmasını da beklemediğinden dolayı yüzünün ne hale geldiğini bilemeyerek öylece durdun.
Senin, kendisini süzdüğünü fark eden Inosuke sırıtınca toparlanman gerektiğini anladın ve bakışlarını yaralara çevirdin.
Nefesini ve kalbini sakinleştirmeye çalışırken kendini çok fazla ele veriyordun.
Sen onunla ilgilenirken Inosuke de seni süzmeye ve incelemeye başladı.
Onun dev vücuduyla ilgilenen küçük bir tavşana benziyordun.
Allanan yüzün seramik gibi görünüyordu gözüne.
Yarayı sarmak için daha da yanaştığın anda bileğini tutan sıkı elle irkildin ve bakışlarını onun yüzüne çevirdin.
Büyük gözlerinle o kadar masum ve tatlı bakıyordun ki seninle uğraşmaya devam etmek istedi.
Yüzüne birazcık daha yaklaşıp sana yakından bakmaya başladı.
Kaşların, gözlerin, burnun ...
Gözlerinin son durağı kiraz rengi dudaklarındı.
Bir elini kaldırıp çeneni tuttu ve biraz daha yanaştı.
Yüzün kızarmış ve o güzel gözlerin sulanmaya başlamıştı.
Büyük,kötü domuzun tuzağına düşmüş ürkek,tatlı bir tavşanı yüzünde genişleyen sırıtışla süzdü.

- Adın ne senin?
O kadar yakındı ki hareket edemiyor azını açamıyordun.
Sana beklentiyle bakan bu adamı sinirlendirmek istemediğinden, zar zor da olsa cevap verdin.
- Y ...Y/n efendim.
- Hımm demek öyle.
Bu güzel isim artık önemli değil.
Ben sana Tavşancık diyeceğim.
- Huh?
İnosuke kıkırdadı.
- Yüzünün haline bak.
Çok eğlencelisin.
Durdu ve gözlerinin içine bakarak konuştu.
- Biliyor musun her zaman böyle eğlenceli oyuncaklar bulunmuyor.
Seni alıyorum.
- Ne?
Efendim...ben...
- Şu andan itibaren benim özel hemşirem ve oyuncağımsın.
Onun yüz ifadesi ve konuşma tarzı seni o kadar korkutmuştu ki geri çekilmeye ve kolunu kurtarmaya çalıştın.
- Ama...efendim ben daha yeni başladım çalışmaya.
Basit şeyleri biliyorum ancak büyük yaralar alırsanız ne yapacağımı bilemem.
Burada kalıp eğitim almam gerekiyor.
İnosuke kaşlarını çattı.
Suratı asılmıştı.
Bileğindeki tutuşu daha da sıkılaşınca acıdan yüzünü buruşturdun.
Tıslayarak konuştu.
- Kim sana lafımın üzerine laf söyleyebilirsin dedi?
Eğer bir daha beni red edecek olursan küçük tavşancık, o zaman neler yapabileceğime bizzat şahit olursun.
Pansumanı bitir ve eşyalarını hemen topla!
Anlaşıldı mı?
Gözlerin dolu doluyken başınla onayladın.
- An ...Anlaşıldı efendim.
Elini bırakırken, hafifçe fırlatırcasına sarstı seni.
Bir yandan bileğini ovuşturuken gözyaşlarını tutmaya çalışıyordun.
Ciddi bir ses tonuyla devam etmeni söyledi.
Sen de dediğini yaptın.