Leave me/Hyunlix

Birkaç yıl sonra

Midesi bulanıyordu bazen başı dönüyordu ve gün geçtikçe ölüm riski artıyordu.

~Kalan Sahne~
(Birkaç yıl sonra)

-Seni çok özledim

-Bende seni güzelim

Dedi.

-Baban nerde?

Diye sordu.

-Babam

Dedi kız. Arkasına baktı.

-Babam buaralar pek iyi değil

-Neden?

-Kendi söylese olmaz mı?

-Peki öyle olsun

Dedi.

-Bu bir şaka ben alkolü fazla kaçırdım galiba yanlış şeyler görüyom.

Dedi Hyunjin. Kendine vurdu. Tekrar arkasına baktı ordaydılar.

-Hadi gel babanın yanına gidelim olur mu birtanem? Onu çok özledim

-Senin arabanla gidemezmiyiz?

-Peki benim arabamla gidelim ama ilk babana sormamız iyi olmazmı?

Dedi.

-Hadi gel tut bakalım elimi

Kız mutluydu sonuçta tanıdığı biri gelmişti annesi. Hyunjin çıktı arabadan.

-Vay vay kimleri görüyorum hoşgeldin Felix.

-Hoşbuldum Hyunjin.

-Hadi gel olivia annen yorgundur şimdi rahat bırakalım anneni dinlensin olur mu?

Dedi Hyunjin.

-Ben evimize annemle gitmek istiyom

-Hayır birtanem

Hyunjin israrcıydı. Ne yaşanmışsa kızlarının Felix ile gitmesini istemiyordu.

-Hyunjin çocuğu üzme hem ben yorgun değilim benimle gelebilir.

-Olivia içeri gir annenle birşey konuşucağız.

Olivia içeri girdi.

-Hyunjin aynı yere gideceğiz.

-Felix sen o eve gelemezsin

-Neden Hyunjin? Bak sonuçta hâlâ seninle evliyim ve kızımız var. Bence gayet o eve girebilirim.

-Saçını boyatmışsın

-Evet böyle daha güzel olduğunu düşünüyorum.

-Sarı saçların daha güzeldi

-Konuyu değiştirme

-Felix o eve gelmeni istemiyorum!