Η δύναμη της αγάπης σου

Κεφάλαιο 18

Περπατούσα κατά μήκος της αυλής για να φτάσω στην κεντρική είσοδο του νοσοκομείου. Όταν όμως έφτασα γύρισα και κοίταξα πίσω μου. Θα τα άφηνα όλα και θα έφευγα. Ήταν όμως αυτό που όντως ήθελα;

Πήγα κάποια βήματα πίσω και πλησίασα μια από τις τριανταφυλλιές που ο Τέο είχε φυτέψει για εμένα. Πως καταλήξαμε έτσι ρε γαμώτο; Έσκυψα σε ένα από τα άνθη και το μύρισα. Πάντα με μέθαγε η μυρωδιά τους. Το έκοψα, έβγαλα τα αγκάθια και το έβαλα πίσω από το αυτί μου, όπως συνήθιζε να μου κάνει ο Τέο. Για μια τελευταία φορά κοίταξα στο παράθυρό του. Ήταν εκεί καθισμένος με το ποτήρι ακόμα στο χέρι. Τα μάτια του κοίταξαν τον χώρο στην αυλή όταν τελικά φάνηκε να με κοιτάζει. Έμεινα εκεί να τον κοιτάω για λίγα δευτερόλεπτα και απέστρεψα το βλέμμα μου. Του γύρισα την πλάτη και βγήκα από το νοσοκομείο. Όταν όμως ξανακοίταξα στο παράθυρο είχε φύγει. Ήταν πλέον καιρός για μια νέα αρχή μακριά του, όσο επίπονο κι αν ήταν.

Κάλεσα ένα ταξί κι ύστερα από λίγα λεπτά αναμονής το είδα να καταφθάνει. Μπήκα μέσα έκλεισα την πόρτα και είπα στον οδηγό να με πάει στο κοντινότερο φτηνό ξενοδοχείο.

Ήμουν πια στο δωμάτιο που είχα κλείσει. Τελείωσα το μπάνιο μου και ξάπλωνα στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας το ταβάνι. Δεν είχα ιδέα τι δουλειά είχα εδώ πέρα. Άκουσα το κινητό μου να δονίζει και μετά από λίγο ο ήχος κλήσης που είχα ορίσει άρχισε να παίζει. Ξάπλωσα στο πλάι για να δω το κινητό, που βρισκόταν πάνω στο κομοδινάκι. Εμφανίστηκε η φωτογραφία του Τέο. Αποφάσισα να το αφήσω να χτυπάει. Δεν υπήρχε περίπτωση να το σηκώσω μετά από όλα αυτά. Δεν θα τον άφηνα να μου απολογηθεί και να με κάνει να λυγίσω έτσι εύκολα.

Ξύπνησα. Το φως του ήλιου έμπαινε από το μεγάλο παράθυρο που υπήρχε στο χώρο και έκανε τα μάτια μου να πονάνε. Ήμουν ακριβώς στην ίδια στάση με χθες, είχα αποκοιμηθεί έτσι. Άνοιξα το κινητό μου για να δω μήπως με πήρε κάποιος άλλος τηλέφωνο. Όμως το μόνο που είδα ήταν πενήντα ειδοποιήσεις για τις κλήσεις του... Τέο! Θεέ και Κύριε. Όλο το βράδυ έπερνε τηλέφωνο αυτό το παιδί; Ακόμα κι έτσι δεν θα καλούσα πίσω.

Η μέρα μου ήταν μουντή όσο ποτέ άλλοτε. Μέχρι τώρα δεν είχα κάνει τίποτα. Ήμουν ακόμα ξαπλωμένη στο κρεβάτι και σκεφτόμουν ξανά και ξανά όλα όσα είχαν συμβεί, ενώ κάθε πέντε λεπτά ένα καινούριο μήνυμα από τον Τέο στελνόταν. Τα είχα κοιτάξει όλα και κάθε φορά έκανα ακριβώς την ίδια κίνηση. Σήκωνα το χέρι μου μέχρι το κομοδίνο έπιανα το κινητό μου διάβαζα το μήνυμα, άλλο ένα δάκρυ κύλαγε κι ύστερα το άφηνα πάλι στην θέση του.