Η δύναμη της αγάπης σου

Κεφάλαιο 7

Ήταν μεσημέρι. Ο Τέο μετά το περιστατικό είχε ξαπλώσει να κοιμηθεί και κοιμόταν ακόμη αλλά εγώ δε μπόρεσα. Έμεινα ξάγρυπνη να τον παρακολουθώ, τις στάσεις που έπερνε πάνω στον ύπνο του, τις κινήσεις, τα παραμιλητά του. Ήθελα να σιγουρευτώ ότι είναι καλά και πως δεν πρόκειται να γινόταν κάτι παρόμοιο όπως το προηγούμενο περιστατικό.

Όταν πλέον σιγουρεύτηκα πως δε θα ξύπναγε σύντομα, σηκώθηκα από την καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι του και βγήκα από το δωμάτιο. Χρειαζόμουν καθαρό αέρα και είχα αρχίσει να ζαλίζομαι, έτσι πήγα για μια βόλτα στην αυλή του νοσοκομείου. Έκανα κάνα δυο κύκλους κοίταξα τον καταγάλανο ουρανό και ευχήθηκα να γίνει το συντομότερο καλά και να σηκωθούμε να φύγουμε από 'δω μέσα. Με πόναγε η καρδιά μου να τον βλέπω να "μαραζώνει" και να υποφέρει.

Γύρισα πίσω στη θέση μου, σε εκείνη τη γκρι μίζερη καρέκλα, που μόνο ο Θεός ήξερε πόσοι είχαν καθίσει σε αυτή κι έκλαιγαν για την τύχη των συγγενών τους ή πόσα δάκρυα είχαν στάξει από τα πρόσωπά τους. Κοίταξα τον Τέο. Φαινόταν να βρίσκεται σε ένα γαλήνιο μέρος σε αντίθεση με αυτό το οποίο βρισκόταν στη πραγματικότητα. Κοιμόταν βαθιά, δε το συνήθιζε, και δεν είχε ξυπνήσει σχεδόν καθόλου εδώ και πολλές ώρες.

- "Κα. Φίρλοου; Κα. Φίρλοου;"

Ξύπνησα. Μπροστά μου ήταν ένας νοσοκόμος, καινούριος από ότι φαίνεται, διότι δεν τον είχα ξαναπροσέξει. Ύστερα κατάλαβα πως είχα αποκοιμηθεί.

Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου από την τρομάρα μου μήπως είχε συμβεί κάτι δυσάρεστο πάλι, αλλά όλα καλά, ο Τέο κοιμόταν ακόμα.

Και πως με αποκάλεσε ο κυριούλης; Κυρία Φίρλοου; Από που κι ως πού ήξερε το επίθετό μου; Όπα, όχι αυτό ήταν το επώνυμο του Τέο, μπερδεύτηκα.

- "Εμμ.. ναι;" Παρ' όλα αυτά απάντησα στο κάλεσμα ως κα. Φίρλοου. Με γοήτευε να με αποκαλούν έτσι, γιατί φυσικά ήταν το επίθετο του Τέο και λάτρευα να με φωνάζουν με αυτόν τον τρόπο, σαν να φανέρωνε αυτομάτως πως είμαι δικιά του.

- "Συγνώμη που σας διέκοψα, μα αν θέλετε να κοιμηθείτε μπορούμε να σας πάμε σε ένα άλλο δωμάτιο για να ξεκουραστείτε με την ησυχία σας. Γιατί με το να κοιμάστε σε μια καρέκλα, άβολη σαν αυτή δεν βοηθάει την κατάστασή σας, πιστεύω."

- "Όχι.. εντάξει. Ειλικρινά ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας, μα προτιμώ να μείνω εδώ, ναι σε αυτήν την καρέκλα δίπλα στον σύζυγό μου."