Η δύναμη της αγάπης σου

Κεφάλαιο 15

Μύριζε τόσο υπέροχα εδώ έξω. Πραγματικά αυτές οι τριανταφυλλιές έκαναν καλή δουλειά.

Σηκώθηκα όρθια πάνω στο παγκάκι που καθομουν και άπλωσα το χέρι μου για να φτάσω κάτι μικρά κόκκινα άνθη που κρέμονταν ακριβώς από πάνω μου. Δε μπορούσα να φτάσω όμως το αναθεματισμένο το κλαδί! Έκανα μύτες και τεντώθηκα όσο πιο πολύ μπορούσα όταν ένιωσα το παγκάκι να ταρακουνιέται. Έχασα την ισορροπία μου και ήμουν έτοιμη να πέσω μα τελικά δυο χέρια με έπιασαν και με σταθεροποίησαν.

Ποιός άλλος να ήταν λοιπόν εκτός από τον Τέο;

Γύρισα και με όσα νεύρα είχα καταπνίξει τόσο καιρό, τον σφαλιάρισα τόσο δυνατά που ακόμα και το χέρι μου πόνεσε. Ο Τέο γούρλωσε τα μάτια του και με κοίταξε με απορία, με το πλέον κατακόκκινο μάγουλο που είχε αποτυπωμένο το χέρι μου πάνω, σαν να έλεγε "μα τι είχα κάνει;" .

- "Άλεξ είσαι στα καλά σου;"

- "Εεε... ναι;"

- "Μάλλον όχι θα έλεγα. Γιατί στο διάολο με χαστούκισες τόσο δυνατά ρε γαμώτο μου;"

- "Γιατί με κατατρόμαξες ίσως; Ποιός φυσιολογικός άνθρωπος προσπαθεί να κάνει κάποιον να φάει τα μούτρα του για πλάκα ρε Τέο;"

- "Εγώ; Έλα αφού με ξέρεις. Στο κάτω κάτω σε κράτησα. Δε θα σε άφηνα να πέσεις."

- "Καλά εντάξει ναι."

- "Θα μου κρατήσεις και μούτρα τώρα, σοβαρά;"

- "Έτσι λέω."

- "Πολύ ωραία αρχίσαμε. Και να φανταστείς όλα αυτά τα τριαντάφυλλα τα φύτεψα μόνο για εσένα. Έτσι μου το ανταποδίδεις."

- "Είσαι τόσο κόπανος."

- "Ναι αλλά με αγαπάς."

- "Ονειρέψου." Είπα και γέλασα πονηρά.

- "Εγώ άλλα ξέρω." Απάντησε και σήκωσε τα φρύδια του.

- "Τι ξέρεις δηλαδή;"

- "Με είπες κόπανο, γιατί να σου πω;"

- "Γιατί με αγαπάς ίσως;"

- "Χαχαχα όχι τόσο εύκολα. Τι νομίζεις, πως θα υποκύψω; Γελάστηκες πριγκίπισσα."

- "Ναι.. και μόλις με είπες πριγκίπισσα.. νανανανανα!!!" Είπα και τον έδειξα με το δάχτυλο μου.

- "Καλά εντάξει, φεύγω." Μου απάντησε και μου γύρισε την πλάτη.

- "Μα που πας;" Είπα κάπως ενοχλημένη.

- "Κάπουυυ." Είπε λίγο δυνατά, μιας και ήδη ήταν καμιά τριαριά μέτρα μακριά.

- "Σε νοσοκομείο βρισκόμαστε Τέο δε θα μου ξεφύγεις με τέτοια ευκολίααα." Είπα στον ίδιο τόνο για να ακουστώ.

- "Θα το δούμε αυτόοο!!"

Ή μάλλον έκανα λάθος. Το νοσοκομείο ήταν αρκετά μεγάλο για να τον χάσω. Είχα αρχίσει ήδη να τον ψάχνω εδώ και καμιά ώρα και μετάνιωνα κάθε μου λέξη. Εννοώ... που στο καλό μπορούσε να είχε πάει; Σε νοκοσομείο βρισκόμαστε όχι σε κάνα λαβύρινθο. Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν κακή παρομοίωση, αυτό το νοσοκομείο είναι όντως σαν λαβύρινθος.