Η δύναμη της αγάπης σου

Κεφάλαιο 9

Οι μέρες πέρναγαν σαν λεπτά. Ήμασταν στο νοσοκομείο ήδη πάνω από μία εβδομάδα και ο Τέο δεν είχε ξυπνήσει από την κατάσταση κώματος. Βρισκόταν σε κώμα εδώ και πέντε μέρες. Εγώ μόνο που δεν σερνόμουν στα πατώματα. Δεν περπάταγα, πίεζα τον εαυτό μου να κουνήσει ή να σύρει τα πόδια του. Όλα ήταν θολά και η ψυχολογία μου δεν ήταν στα καλύτερά της, να πω την αλήθεια. Μου φαίνονταν όλα ψεύτικα, λες και κάποια μέρα θα σταματούσε αυτό το απαίσιο ανέκδοτο, ή θα σταματούσα να ταξιδεύω ανάμεσα στο χρόνο, ανάμεσα σε πόρτες νοσοκομείων.

Αυτά που έκανα ήταν να είμαι όλη μέρα στο κλινικό δωμάτιο με τον Τέο και να περιμένω να ξυπνήσει και να συνέλθει. Ήλπιζα για την στιγμή που θα ανοίξει διάπλατα τα σμαραγδένια μάτια του και θα με κοιτάξει πάλι. Ο μόνος λόγος που έφευγα από το δωμάτιο ήταν για να πάω στο μπάνιο απέναντι από το δωμάτιο του Τέο. Οι μαύροι κύκλοι είχαν κάνει την παρουσία τους από την πρώτη μέρα, και το γεγονός ότι δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου, με εξαιρέσεις τις φορές που μου έφερνε ο νοσοκόμος Γουίλ (αυτός που του είχαν αναθέσει τη περίπτωσή μας) μερικό φαγητό, ξέροντας πως δεν θα φάω μπουκιά.

Οι δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο έφταναν στο τέλος τους. Ο χρόνος πέρναγε αργά. Η ημέρα που θα βγαίναμε από εδώ μέσα ήταν μεθαύριο κανονικά, μα τώρα δεν ήμουν σίγουρη πότε θα γινόταν αυτό. Ο Τέο φαινόταν πως δε θα ξυπνούσε σύντομα οπότε θα καθόμασταν παραπάνω μέρες στο νοσοκομείο. Ελπίζω να αναρρώσει σύντομα, ή έστω να κάνει μια πρόοδο η υγεία του.

Είχα επιστρέψει από το φανταστικό κόσμο του μυαλού μου. Κοίταγα τον Τέο που κοιτόταν στο κλινικό κρεβάτι ντυμένος με αυτές τις γαλάζιες προς άσπρες φορεσιές που φορούσαν οι ασθενείς σε κάθε νοσοκομείο. Ακούμπησα τον  αγκώνα μου στο 'μπράτσο' της όχι και τόσο βολικής καρέκλας, και ύστερα στερέωσα το κεφάλι στο χέρι μου, γέρνοντάς το προς το πλάι.

Δίπλα μου υπήρχε μια συλλογή από χάρτινα ποτήρια καφέδων. Ο καθένας από αυτούς είχε καταλήξει στο στομάχι μου. Πάντα παράγγελνα έναν βαρύ καφέ ώστε να με κρατάει ξύπνια τα βράδυα μήπως και παρατηρούσα καμιά κίνηση ή έστω αντίδραση από μέρους του Τέο.

Ο ήλιος είχε ήδη αρχίσει να δύει. Η ώρα ήταν οχτώ και μισή και μιας και δεν είχα κάτι να κάνω αποφάσισα να πεταχτώ να πάρω άλλον ένα καφέ για να μεγαλώσω τη συλλογή μου. Άλλωστε, τι είχα να χάσω; Αργότερα θα πεταγόμουν και για άλλον έναν στη μέση της νύχτας. Έπινα κάπου δύο με τρεις καφέδες το βράδυ οπότε...