Duyduğum şeyleri idrak etmeye çalışıyordum. Benim en yakın arkadaşım hamileydi ve ben teyze olacaktım, inanılır gibi değil. Sevinç çığlıklarım ile ona sıkıca sarılmıştım çünkü tamda buna ihtiyacımız vardı.
Ne olursa olsun ben onun her daim yanında olacaktım. Bazen küserdik bazen kavga ederdik bazense beraber ağlar beraber gülerdik. Ben bataklıktaysam eğer Zeynep beni bırakıp gitmezdi, ikimizin de batacağını bilse bile benim elimi bırakmazdı. Biz kaç gece beraber ağladık kaç gece beraber efkarlandık. Aramızı bozmaya çalıştılar yine parçalanmadık. O benim için İstanbul'da yaşamayı, ailesinin yanında kalmayı reddetti. Biz beraber okuduk beraber yedik beraber içtik. Van'a geldim, burda bile beni yalnız bırakmadı. Ne olursa olsun biz birbirimize kenetliydik tıpkı şuan da olduğu gibi.
"Çok sevindim sen hep mutlu ol bitanem" Diyip bir daha sıkıca sarıldım ona.
"Elif ve Eceye de bunu söyleriz, hatta papatyayı da alalım Elif lere gidelim" Dedim.
"Çok iyi olur o zaman sen papatyayı ara bende Elif ve Eceyi arayayım" Dedi zeynep kafamı sallayarak onu onayladım.
-Alo efendim yenge
-Canım nerdesin?
-Evdeyim yenge de çok sıkıldım
-Hah bende diyecektim dışarı çıkalım
-Valla çok iyi olur nereye gideceğiz?
-Elif ablanlara gideceğiz, ece ve Zeynepte gelecek
-Tamam yenge ben hazırlanayım orada buluşuruz
-Tamam o zaman orda görüşürüz bay bay
-Hoşçakal yenge
Telefonu kapatarak sehpanın üstüne koydum.
"Papatya tamam gelecek sen Elif'i aradın mı? " Diye sordum.
"Aradım, müsaitim gelin dedi Ece zaten ordaymış"
"Tamam hadi hazırlan da çıkalım" Dedim ona.
Bir kaç dakika sonra Zeynep hazır olmuştu ve biz dışarı çıktık. Araba ile Eliflerin evine doğru gidiyorduk.
"Acaba hamileyim diyince kızlar ne tepki verecek? " Diye sordu.
"Bilmem sevinirler herhalde" Dedim gülerek.
"Valla yeğenim benim gibi bir teyzesi olduğu için çok şanslı"
"Ne demezsin, ay inci Fırat gelince sende hamile kal beraber doğururuz"
"Saçmalama Zeynep, ben bir kere çocuk düşünmüyorum" Dedim.
"Onu bunu boşver de acaba kerem ne tepki verecek? " Diye sordu.
"Orası Kerem'e kalmış" Dedim kıkırdayarak. Biraz daha yolculuk yaptıktan sonra nihayet Elif lere gelmiştik.
"Hoşgeldiniz" Diye kapıyı Ece açtı hoşbulduk diyerek içeri geçtik ve herkesle selamlaştık.
Biraz sohbet ettikten sonra Zeynep söylemeye karar vererek konuşmaya başladı.
"Ben hamileyim" Şu içen Papatyanın boğazında kaldı su. Ece 'ne' diyerek yaslandığı koltuktan çekildi. Elif şok oldu.
"İki aylık hamileyim de" Tamam biraz pat diye söylemesi fazla olmuştu.
"İnsan alıştıra alıştıra söyler be Zeynep" Dedim fısıldayarak.
Önce şaşırsalar da sonra tebrik ettiler. Biraz sonra elif karnını tuttu ve inledi.
"Elif iyi misin? " Diye sordum ona.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İnci (Askeri Hikaye)
RomanceVan'da görev yapan bir asker ve ona rastgele yazan bir hemşire...
