« បងដឹងថាអូនមិនមែនយំដោយសាររឿងនិទាននោះទេបងមេីលដឹង...ទោះបីអូនមិនប្រាប់បងក៏ដោយ...គ្រាន់តែត្រូវចាំថាស្នាមញញឹមរបស់អូនក៏ជាស្នាមញញឹមរបស់បងដូចគ្នាដូច្នេះអូនត្រូវញញឹមអោយបានច្រេីនព្រោះវានិងធ្វេីអោយបងមានក្ដីសុខ» ជុងហ្គុក ញញឹមរួចបំបែរដៃទៅអង្គែលថ្ពាល់របស់គេក្រសែរភ្នែក
ហាក់ចង់បង្ហាញ់នៅក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេញរហូតដល់ពេលខ្លះជុងហ្គុកមិនអាចគណនាវាបានទៅអោយប្រពន្ធតូចបានយល់។ ថេហ្យុងមិនមាត់រក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់មេីលចញលទៅក្នុងភ្នែករបស់គេយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់។
« ថេយ៍~ រៀបការជាមួយនិងបងបានទេ?ទោះមិនមែនថ្ងៃដែរបងមិនអាចកាន់ដៃអូនចូលរោងការបានតែបងនិងសម្រេចវានិងថ្ងៃណាមួយខ្លាឃ្មុំតូចរបស់បង»ជុងហ្គុក លូកដៃទៅយកចញ្ចៀនដែលខ្លួនបានទិញទុកតាំងពីរ13ឆ្នាំមុននៅឯកន្លែងទេសចរណ៍ក្នុងតម្លៃថ្លៃមិនធម្មតាសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ចេញមករួចបេីកវាបង្ហាញទៅរាងតូច។
« 14ឆ្នាំមកនេះបងបានរក្សាវាទុកសម្រាប់តែអូនម្នាក់14ឆ្នាំវាយូរណាស់សម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាតែសម្រាប់បងក្នុងការរង់ចាំអូនទោះជា50/60សិបឆ្នាំទៅមុខទៀតក៏មិនយូរនោះដែរ»នាយដាក់វាចេញពីប្រអប់រួចក្រសោបដៃតូចស្រលូនមកកាន់មុននិងសូកចញ្ចៀននោះទៅម្រាមឆ្វេងដៃនាងរបស់ថេហ្យុងរួចថេីបមួយខ្សឺត។
ថេហ្យុងចាប់ផ្ដេីមរលីងរលោងមកម្ដងទៀតពេលមេីលសម្មភាពរបស់បុរសនៅនិងមុខខ្លួនសឹងតែមិនជឿនិងភ្នែក14ឆ្នាំឬដែរនាយចាំខ្លួនចឹងបានន័យថាមិនមែនតែគេនោះទេដែរចំណាយពេលសម្រាប់រង់ចាំនាយ។
« តេីជុងនៅតែរង់ចាំក្មេងម្នាក់នោះដែរមែនទេ? »ថេហ្យុង
« បាទ...បងនៅតែចាំគេតែមិនដឹងថាគេនៅចាំបងឬអត់នោះទេ»
« គេតែងតែចាំជុងជានិច្ច~~»
« ពិតមែនឬ? អូនដឹងទេនៅថ្ងៃនោះបងបានដេីររកផ្ទះរបស់គេយ៉ាងតក់ក្រហល់ដេីម្បីយកសំបុត្រនិងចញ្ជៀននេះអោយទៅគេតែពេលរកឃេីញហេីយបងមិនបានអោយទៅគេព្រោះគេមិនបាននៅនោះទេ...បងពិតជាស្ដាយណាស់»
YOU ARE READING
ម្ចាស់ស្នេហ៍🔐/Owner of love/ <ចប់>
Action« ត្រូវចាំថាក្ដីសុខរបស់អូនគឺជាក្ដីសុខរបស់បង » JungkooMarinston ^ សូមអោយវាក្លាយទៅជាសន្យាប្រចាំចិត្តរបស់ពួកយេីងរហូតទៅ^ ជុងហ្គុក/ថេហ្យុង Date /28 October 2023- 27 November 2023
