"ကလေးငယ်...အာညီးးဆရာ"
"အွန်းပြောလေkookie"
"ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့မနက်ဖြန်ညနေအပြင်သွားမလို့လေအဲ့ဒါ"
"သွားလေkookieငါမတားပါဘူး"
"အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေ ဆရာပါလိုက်ခဲ့ပါလားလို့မေးမလို့"
"အာ...မင်းသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဖြစ်ပါ့မလား"
"ဖြစ်ပါတယ်ဆရာရယ့် အဲ့ကောင်တွေကတောင်ဆရာ့ကိုခေါ်ခိုင်းနေတာ"
"အဲ့ဒါဆိုလဲ ဟုတ်ပြီလေလိုက်ခဲ့မယ်"
"ရေးးးတကယ်နော် အဲ့ဒါကြောင့်ချစ်တာ မွ!"
ပါးကိုသတိလက်လွတ်နမ်းလိုက်မိတယ့်jungkookကြောင့်အနမ်းခံလိုက်ရတယ့်taehyungမှာမျက်နှာလေးမှာနီရဲသွားသလိုjungkookမှာလဲ ဆရာ့အရိပ်အခြည်ကြည့်လိုက်ရသည်
"တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်သတိလွတ်သွားတာ"
"ရ..ရပါတယ် နောက်တစ်ခါ..ဆင်..ဆင်ခြင်ပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ"
"ခုစာကျက်တော့"
"ကျွန်တော့်အမေကဆရာနဲ့ကျွန်တော်စားဖို့မုန့်ထည့်ပေးလိုက်တယ်စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတယ်"
"ဟုတ်လား အန်တီ့ကိုအားနာလိုက်တာ"
"အားနာစရာမလိုပါဘူး ကျွန်တော်ကသာဆရာ့အိမ်မှာအနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေတာ'
"အဲ့လိုလျှောက်မတွေးပါနဲ့ ခုစာကျက်နေ ငါစားဖို့သွားလုပ်လိုက်အုန်းမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
_____________________
"Oppa သွားကြမယ်လေ"
"ခဏ လူစောင့်အုန်းမယ်"
"သူငယ်ချင်းလား"
"အင်းခုထိတော့အဲ့လိုပဲပေါ့ မနက်ဖြန်တော့မသေချာတော့ဘူး."
"OppaဘာကိုဆိုလိုတာလဲYoonheeနားမလည်ဘူး'
"တဖြည်းဖြည်းနားလည်သွားလိမ့်မယ်"
Yoonheeသူငယ်ချင်း၃ယောက်နဲ့သူက ကျောင်းအပေါက်၀နားမှာ ရပ်စောင့်နေကြသည် Yoonheeကjungkookအနားကိုဘယ်လောက်ရှောင်ရှောင် အရှက်မရှိ လိုက်လိုက်ကပ်နေတာကြောင့် လမ်းမပေါ်ထက်ကလူတိုင်းကသူတို့ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်
