HAYALLERİME DÜŞEN SON DAMLALAR (KİTAP OLUYOR)

Yedinci..

Kelebeğin Aşkı.

03/10/1990

Aslıhan'dan:

Annemin tüm ısrarlarına rağmen gitmem gerekiyordu. Yavaş yavaş hazırlanmaya başlamıştım. Evimizin kapısından yavaşça çıktım ve bahçeye göz gezdirdim. Mahallemizin köpeği yine bizim bahçeye girmişti, Karabaş.

Ayaklarımın üzerinde eğilip Karabaş'ı çağırdım. O da beni görünce yaklaşmaya başlamıştı fakat çağırınca koşarak gelmeye başladı. Ne zamandır görmüyordum onu. Büyük gözlerine gülümseyerek bakıp başını okşadım. İki kulağının ortasına minik bir öpücük kondurup başını okşamaya devam ettim. Bir patisini bacağımın üzerine koyduğunda neredeyse dengemi kaybedecektim.

"Aç mısın?"

Sanki beni anlamış gibi birkaç kez havladı.
Büyük patisini üstümden çekip yere koyarak eve girip dünden kalan kızarmış tavukları çıkardım.

"Al bak bu da sana son kıyağım, gidiyorum ben."

Karabaş tavukları ve kemiğini yiyip yüzüme daha ister gibi baktı.

"Güzel oğluşum, daha yok annem beni öldürür daha fazla verirsem."

Karabaş tüm o masumluğuyla yüzüme bakıp elimi yaladığında Karan çıkageldi aniden.

O da tıpkı benim gibi Karabaş'ı sevip yüzüme baktı.

"Ahmet abi içeride mi? Babam çağırdı da."

"İçerde yok, annen de sizde zaten her zamanki gibi."

"Gidiyormuşsun bir iki güne, doğru mu?"

"Evet öyle."

"Bana söylemek istediğin bir şey var mı?" Dedim.

Yutkundum.

"Hayır. Sen Karabaş'ı seviyor musun?" Deyip ani şekilde konu değişimi yaptım.

Beni süzdükten sonra derin nefes verdi.

"Evet ama ne zamandır göremiyodum, diğer mahalleye gidip geldi herhalde."

"Hıı iyi, itin yoldaşı it olur zaten." Deyip ağzımı tuttum.

Ağzını asla tutamıyorsun Aslı.

"Ne dediğini duyamadım, tekrar der misin?" Dedi.

"Bir şey demedim benim evde işlerim var." Deyip eve ilerledim hızla. Arkamdan gelmiyordu Allah'tan.

Tam kapıyı, kapıya arkamı dönük şekilde kapatacaktım ki, kapı tutuldu aniden.

"İtin yoldaşı it olur Aslı." Dedi Karan beni taklit ederek ve benim canımı yakmamaya çalışarak yavaşça itledi kapıyı. Tabii onun nazik itleyişine karşı, ben kapıyı davar gibi itliyordum.

İçeri girip kapıyı kapattığında beni duvarla kendi arasına aldı.

"Bir daha söyler misin az önce dediğini?"

"Çekil."

"Söyle Aslı."

"İtin yoldaşı it olur." Dedim iki elimi yanlara açarak.
Eliyle gözlerimin önüne gelen saçımı gözümün önünden çektirdi.

"Ağzına yakışmıyor böyle kelimeler."

Eli saçımdan inip yanağımı okşadı.

"Gitmesen olmaz mı?"