Mea Culpa (Sukuna X Yn)

5🎐(Smut)

"Nasıl olmuş baksana?" Israr edip Sukuna'nın işlerine yardım ediyordum, gerçi yardım edebiliyor muyum yoksa çok mu beceriksizim bilmiyorum ama Sukuna'nın onayından geçip geçmediğime bakacağım.

"Bakalım." Elimdeki kağıt işlerinden bir kısmını alıp hızlıca göz gezdirdi, ilgisiz bakışlarına bakılırsa pek şans vermiyordu ama sonra ciddileşerek daha dikkatli bakmaya başladı. "Hımm, bunu sevdim."

"Nasıl olmuş Ryomen?" Ona iyice yaklaşıp aşağıdan meraklı gözlerimi diktim. Sukuna fırsattan istifade yüzünü yana çevirip hızlıca bir öpücüğü dudaklarıma bırakıp geri çekildi. "Ryomen!"

"Çok öpülesi durdu, benim bir suçum yok." Keşke şu sırıtan yüzü bu kadar yakışıklı olmasa.

"Her neyse ufaklık, bunlara gelecek olursak beklediğimden iyi iş çıkarmışsın. El yazın benimkinden bile iyi ve cümleler tam istediğim şekilde." Yaşasın Sukuna'nın takdirini kazandım! "O zaman artık ben de sana yardım edebilir miyim?"

"Kendini yormak için neden bu kadar ısrarcısın?"

"Çünkü seninle daha fazla vakit geçirmek istiyorum..." Bütün gün o yokken çok sıkıcı oluyor. Çünkü diğer herkesin benimle konuşmasından rahatsız olduğu için tek başıma sıkıntıdan patlıyorum.

"Benimle olmak mı istiyorsun?" İncelediği kağıtlara bakan gözleri aslında onlara odaklanmış değildi. Derin düşüncelere daldı. "Diğerleri yüzüme bile bakmak istemez." Tıpkı eskiden ailesinin onu yok sayması gibi.

"Unutsana onları. Benimle de kimse konuşmak istemiyor. Birlikte oluruz biz de." Sözlerim fazla çocukça duruyor olabilir ama yine de dürüsttüm.

Sukuna başta düşünür gibi oldu ama hemen kendini beğenmiş gülümsemesine geri döndü. "Hep dibimde durmanı emrediyorum o hâlde." Onun sözüne güldüm. "Peki."

Oysaki ben sözümü tutmuştum...

•°•★

"Bu kadarı yeterli." Önümdeki kağıtlara odaklandığım için onun sesini aniden duyunca irkildim. "Biraz daha olduğunu söylemiştin ama?"

"Eşimi daha fazla yormak istemiyorum, buraya gel." Birden beni de kucağına almasıyla havalandım. Uzun boyu sayesinde uçuyormuşum gibi bir etki bırakmıştı. Panikle boynuna sıkıca sarılınca bunu komik buldu.

"Ryomen aniden yapmamanı söylemiştim!"

"Hai, hai. Unuttum." Benimle birlikte o şekilde koridorda ilerleyince diğer bütün hizmetçiler şaşkınlıkla ikimiz seyrediyordu.

"Kral ile kraliçe bu kadar yakın mıymış?..."

"Lordu ilk kez böyle görüyorum..."

"Ne kadar büyük olsan da sonunda bir kadının eline düşersin, sözü gerçekmiş demek ki."

Biraz bile onlara kulak kabartmak beni utandırmıştı. Demek birinin sana değer vermesi böyle bir his...

"Ryomen."

"Evet eşim."

"Teşekkür ederim." Yüzümü iyice omzuna sinip gözlerimi kapattım. Bugün yorucuydu.

"Teşekkür?"

"Evet. Kim ne derse desin, benim hayatımdaki tek güzel sensin."

En azından bir zamanlar mutlu etmiştin beni.

"Beni her geçen gün şaşırtıyorsun sevgili eşim."

Ben yorgunluktan uyuya kalınca daha sonra birlikte uyuduk.