ဒမ်ရီပိုင် ထိုနေ့ကစပြီး မနော်ဟယ်ရီ ကိုရယူရန်ကြိုးစားပေမဲ့အချင်းနှီးသား...အနုနီးနဲ့မရတော့ အကြမ်းနီးနဲ့ရယူရန်ကြိုးစားသော်လဲ သူသာခံလိုက်ရသည်...ဘယ်ထည်းကကိုယ်ခံပညာသင်ထားသည်မသိ.....မရသည့်အဆုံးနိုင်ငံခြားသို့ထွက်ခွာသွားသည်...ရည်ရွယ်ချက်တော့ရှိမည်ထင်...
"ခိုခို"
"ဟမ်....သားလေး ဘာလဲပြောမန်မန်စားချင်လို့လား"
"ချားဝူး... "
"ကဲအာ့ဆိုဘာဖြစ်ချင်လို့လဲပြောစေဗျာ"
"နို့ နို့ "
"အော် နေတောင်မဝင်သေးဘူးသားလေးရယ် ညမှစို့နော်"
"ဟင့်အင်း နို့နို့"
"ကျွတ်ကျွတ်လိမ်မာတယ်နော်...ညမှစို့နော်"
" ဟင့်အင်း နို့နို့"
"သားလေးနော်မလိမ်မာရင်မချစ်တော့ဘူး"
"ဟင့် ဟင့်"
"လိမ်မာတယ်မလား "
"ရိမ်မာရယ်"
"လိမ်မာရင် ေပြာစကားနားထောင်..ညကျမှစို့နော်"
"ည ည "
"အင်းမှန်တယ် ညမှစို့နော် အူးးမွ "
ပါးဖောင်းဖောင်းအိအိလေးကိုမွေးကြူလိုက်တော့ ပေါက်ခါစ သွားသေးသေးလေး တွေပေါ်အောင်ရီသော ပေါက်စလေးပါလေ...
"ချချ ခိခိ..."
"ချစ်လိုက်တာ သားသားလေး"
ခလေးကယခုဆို2နှစ်ကျော်နေပြီလေ....စ စ စကားပြောထဲက ခိုခို တဲ့ မနော်ဟယ်ရီ ကို ကိုကိုလို့ခေါ်ခြင်းပါ....ချွဲတက်လိုက်တာလဲလွန်ပါရော်...အတက်လေး...
မနော်ဟယ်ရီ ခုရောက်နေတဲ့ကန်ဘာကိုကြည့်ရသောအားဖြင့် အဂ်လိပ်နဲ့မြန်မာ ကပြားစပ်တွေနေတဲ့ကန်ဘာဖြစ်လောက်မည်ထင်...အတွေးများနေပေမဲ့... အပြင်မှာတော့ သားလေး မာန်ဒီရိုင်းကို ထမင်းခွံနေခြင်း....မောင်ကခုထိမရောက်လာသေး....ဘာလို့လဲမောင်..
ဘယ်ကန်ဘာရောက်ရောက်လိုက်ခဲ့မှာပါဆို...ဒါမှမဟုတ်...မောင်အဆင်မှပြေရဲ့လား...ရင်ထဲနင့်သွားတဲ့ခံစားချက်ကြောင့်...ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင်ပါးပြင်ပေါ်သို့မျက်ရည်ကျဆင်းလာပြန်ပြီ...မောင်ကြောင့်ပျော်ရွင်ဖူးတဲ့ခံစားချက်ပဲရှိခဲ့တာ...ခုတော့မောင် သက်လယ်ငိုနေရပြီ...
YOU ARE READING
System ကပေးတဲ့မောင်💛
ActionSystem ficလေးပါဖတ်ဖူးသူလဲရှိမယ်ထင်တယ် ကြိုက်ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါပြီနော်❤
