သွားပါပြီ ရှက်စရာကြီး...စိတ်ထဲရှိတာလွှတ်ကနဲထွက်ပြောမိသည်....
"မှားသွားလို့ပါဟိုမောင်စားနေတဲ့ပန်းကန်လေဟိုဟာ"
"ပန်းကန်ကိုကိုက်စားဖို့ပြောနေတာလား"
"ဟုတ်ဖူးလေ ဟင်း ဟင်း"
"ဟင်း ကိုလား ကိုက်စားစရာမလိုပါဘူးဖြေးဖြေးစားလဲရပါတယ်ဗျာ...ကျနော်...အဲမှားလို့ မောင်ထည့်ပေးမယ်နော်"
"အင်းမောင်"
တော်သေးတာပေါ့ အရှောင်ကောင်းလို့...
ဟင်းပန်းကန်ထဲကအသားကိုခပ်ကာ ကမ်ဒီ ထမင်းပန်းကန်ထဲသို့ထည့်ပေးလိုက်သည်...
"ရပြီမောင် ပြန်စားတော့"
"ဟုတ် ဟုတ်"
ကမ်ဒီ ထမင်းစားသော်လဲစိတ်ကမပါ...မောင်ရဲ့ထမင်းစားနေတဲ့အရပ်အယောင်လေးကိုငေးရတာနဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်မျက်နှာလွဲရတာနဲ့...အလုပ်ရူတ်နေတာပင်...
ဘရစ်တို ကတော့လည်ပင်းခနခန နင်လို့ ရေခွက်ကိုလက်ကမချရပါပေ သက်လယ်က သူ့ဆီပဲအကြည့်ရောက်နေကာသူပြန်ကြည့်ရင် မဟုတ်သလိုမျက်နှာလွှဲတက်သွားတက်သည်....
"အဟမ်း မောင် မောင်ဝပြီ"
"အမ် အော်သက်လယ်ရော် ပန်းကန်တေသိမ်းခိုင်းလိုက်မယ်နော်"
"မောင်သိမ်းလိုက်ပါ့မယ်"
"မဟုတ်တာ....အိမ်စေတွေ ဒီပန်းကန်တေလာသိမ်းချည်..."
အိမ်စေတွေက ပန်းကန်တွေကိုလာသိမ်းကာ အချိူပွဲ လာချပေးသည်....မောင်ဝက်ပုပ်လေးကထပ်စားနေပြန်ပြီကော...စားပါစားပါဒီကချစ်နေရပြီ....
"စားချင်လို့လားသက်လယ် "
"စားပါဘူး စားစားမောင်ပဲစား"
"ဟုတ်"
စားလို့သောက်လို့ပြီးစီးသည်နှင့်...ကမ်ဒီ ကတော့...စရင်းတွေထိုင်စစ်သည်...ဘရစ်တိုကတော့ ကြောင်တောင်တောင်းလေးရယ် ကမ်ဒီကိုကူညီပေးချင်ပေမဲ့အအော်ခံရမှာစိုးသည်...
"မောင် အဲ့တာဘာလုပ်နေတာလဲ လာလေ သက်လယ်စရင်းတာကြည့်မလား TVကြည့်မလား"
YOU ARE READING
System ကပေးတဲ့မောင်💛
ActionSystem ficလေးပါဖတ်ဖူးသူလဲရှိမယ်ထင်တယ် ကြိုက်ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါပြီနော်❤
