မနက်စာစားပြီးသည်နှင့် မောင့်ကိုအိမ်မှာထားခဲ့ကာ.....ကုပ်မဏီသိူ့ထွက်လာခဲ့သည်...
သက်လယ် ကုပ်မဏီသွားတာကြောင့် ဘရစ်တို ကတော့ပျင်းလို့လွမ်းလို့ပင်....လိုက်သွားချင်လိုက်တာ...အော်များလွှတ်မလား...ဟွန်လက်ထပ်ရမဲ့သူတွေပဲဟာကို...သက်လယ်ဘာကြိုက်တက်သလဲမသိပေမဲ့...အရာသာရှိတာလေးလုပ်သွားမယ်...
မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ကာ....အအေးခံထားတဲ့အသီးအရွတ်တွေတွေ့လိုက်ရသည်....
"အရွတ်တွေကလက်ဆတ်လိုက်တာ....သက်လယ်အတွက်သုပ်သွားမယ်....ဒါကဘာလဲ...အော်စတော်ဘယ်ရီသီး...ကိတ်လေး လုပ်သွားရမယ်..ဖျော်ရည်ရော်ပဲ...ထမင်းသုပ်လေးရော်..."
"သခင်လေးဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"
"ဟမ် ကျွန်တော်ကိုခေါ်တာလား"
"ဟုတ်ကဲ့သခင်လေး"
"သခင်လေးလို့ခေါ်တော့တစ်မျိူးကြီး"
"သခင်ကြီးကအဲ့အတိုင်းခေါ်ခိုင်းထားတာပါ"
"အော်သက်လယ်ကလား....ဟုတ်...ဟိုသက်လယ်စားဖို့လုပ်ပြီးထည့်ပေးမလားလို့"
"ကျွန်မလဲ ကူလုပ်ပေးမယ်လေ"
"ရတယ်ရတယ် ကျနော်လက်နဲ့ကျနော်ဘာသာပဲလုပ်လိုက်ပါ့မယ်"
"ဟိုဟုတ်ကဲ့ပါအကူအညီလိုရင်ပြောနော်သခင်လေး"
"ဟုတ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ထိုအိမ်စေအမျိူးသမီးကြီးထွက်သွားတော့မှ ဘရစ်တို လဲချက်ဖို့ပြုပ်ဖို့စီစဥ်လိုက်သည်...အချက်အပြုတ်နဲ့သူကရင်းနှီးခဲ့ရသူမဟုတ်လား....အိမ်စေတွေနဲ့တန်းတူနေခဲ့ရသူပဲ...ဒါတွေလောက်ကတော့ပင်ပန်းတယ်တောင်မထင်...
ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်ကာထုပ်ပိုးပြီးတော့.....သက်လယ်ဆီ txငှားပြီးထွက်လာခဲ့သည်.....
ကုပ်မဏီ သို့ရောက်တော့ သက်လယ်ဆီသွားဖို့ စစ်ဆေးရေးတွေအများကြီးကိုဖြတ်သန်းခဲ့သည်....အစထဲကလူကြောက်သူမို့ မျက်နှာကသေးသထက်သေးသာလာခဲ့ရသည်....မောင့်ဘဝမှာသက်လယ်ကိုအကြောက်ဆုံးဖြစ်ခဲ့ရပေမဲ့...ခုတော့သက်လယ်ကအလုံးခြုံဆုံးပါပဲ...သက်လယ်ရောက်လာရင်ကောင်းမှာပဲ...
YOU ARE READING
System ကပေးတဲ့မောင်💛
ActionSystem ficလေးပါဖတ်ဖူးသူလဲရှိမယ်ထင်တယ် ကြိုက်ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါပြီနော်❤
