စားသောက်လို့ပြီးသည်နှင့်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်......ဟက်ကာ နဲ့နောက်တစ်နေ့ကျ စကားစပ်မိရာက...ညီဖြစ်သူအကြောင်းစပ်ဆက်ပြောမိသည်...
"မင်းညီကိုသတိရနေတယ်ပေါ့"
"အင်း....ငါကသူ့ကိုအမွေဖြတ်စွန့်လွှတ်လိုက်မိတာ"
" တကယ်လား....မင်းကတကယ့်သားအရင်းဟုတ်လို့လား"
"အမ် ငါတို့ကညီအကိုအရင်းတွေလေကွာ..."
"မင်းတကယ်ပြောနေတာလား...."
"ညာပါ့မလားကွာ....ဘရစ်တို ဘယ်တေတောင်ရောက်နေပြီလဲမသိပါဘူးကွာ...တိတ်တစိတ်လိုက်ရှာနေတာလဲမတွေ့ဘူး"
"မင်းက လိုက်ရှာနေတယ်"
"အော် မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ငါကောက်ပေါက်လိုက်တော့မယ်"
"ငါကအံ့သြလို့ပါကွ"
"ငယ်ငယ်ထဲက သူကဆေးစွဲနေတာကွ...ငါလဲဆေးစွဲနေတဲ့သူကငါ့ရဲ့ညီမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးအခန်းကျဥ်းလေးမှာပဲထားပြီး အိမ်စေတွေနဲ့အလုပ်လုပ်စေခဲ့တယ်"
"အဲ့လိုလား"
"အင်းကွာ....ဟင်းးးးသူကုပ်မဏီထောင်ပေမဲ့...ငါနောက်ကနေပံ့ပိုးပေးနေရက်ကြားက ဘယ်လိုဘယ်လိုဒေဝါလီခံလိုက်ရလဲမသိပါဘူးကွာ..."
"ဟမ် "
"ဟင်ဘာဖစ်လို့လဲ"
"ဘာမှမဖစ်ပါဘူးကွာ....မင်းရဲ့ညီကိုမတိုးတက်စေချင်တဲ့သူတွေရှိလို့နေမှာပေါ့"
"အင်းဘရစ်တိုကောင်းတဲ့သူနဲ့တွေ့ပါစေပဲဆုတောင်းနေတာ"
"ပြည့်မှာပါကွ"
" အင်းပါဒါနဲ့မှန်ကြောင်လေးရော်"
"မသိဘူးလေကုပ်မဏီမရောက်ဘူး"
"ဟုတ်လား.....စည်းစနစ်သိပ်ရှိတာပဲနော်"
"ဟန့်မင်းလဲအတူတူပဲကို"
" အေးပါ"
အလုပ်ကိစနည်းနည်းပါးပါးပြောပြီးသည်နှင့်ကမ်ဒီအိမ်သို့သိချင်တဲ့စိတ်များစွာနဲ့ပြန်လာခဲ့သည်.....အိမ်သို့ရောက်တော့အခန်းထဲဝင်ကာ...တုတ်တုတ်ကိုမေးလိုက်သည်...
"တုတ်တုတ်မင်းဇာတ်ကြောင်းကမှန်လဲမမှန်ဘူးမသာ"
"hostက ကျနော်ကိုသတိရသေးလို့တော်သေးတာပေါ့"
YOU ARE READING
System ကပေးတဲ့မောင်💛
ActionSystem ficလေးပါဖတ်ဖူးသူလဲရှိမယ်ထင်တယ် ကြိုက်ကြမယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ် ပြန်တင်ပေးလိုက်ပါပြီနော်❤
