Chapter 14
I'm struggling to comprehend why I've been falling on you to the extent that I've reached this point.
Nag tatago ako sa hagdan kung saan nasa ikatlong baitang ako na sapat lang para makita siya sa bintana ng room. Ang room nila ay nasa kaliwa, habang ang hadgan ay nasa kanan. Sa loob ng ilang taon ay nakagawian ko na 'to. I feel like I'm drawing lines—which I was willingly do.
I looked at him, intent in jotting down notes. Even though he was just an inch away from me, I felt really close to him. His face was unique, his appearance seemed chiseled by angels.
I turned to face him a second time, and he was frowning. Pabalik-balik ang tingin n'ya sa highlighter na hawak at sa papel. I crept up on him and peered at the wall of the steps to see what he was up to, and that's when I saw that he had written the title of the notes incorrectly.
I smiled in between my thoughs. Okay lang 'yan baby ko! You can do it again beside me naman, e!
His eyes were as bright and clear as the ocean blue. His crimson lips and well-groomed hair added to his handsome appeal. He looked good in his dark blue slacks and white uniform. Nothing has changed from before. Guwapo pa rin!
Bumuka ang bibig n'ya at napanguso nang walang magawa kundi punitin ang isang page dahil balak n'ya ata ulitin. I was astounded every time he opened his mouth. He's unbearably handsome! If only I could freeze his face in stone.
Someone held my hair a little bit when I was in my delusional phase. Agad akong napabaling sakaniya ng direksyon kaya tumambad sa akin ang maganda niyang mukha. I squint my nose and smiled at Astraea.
We're now on grade 12. Ang dating maliit na Astraea ay naabutan na ako. Pareho kaming 5'7 ang height.
Her natural black hair flows over her white uniform. Her light make up that highlights her feauture goes well with the gold headband she's wearing. Her lips was open and her eyes were misted over. Naiiyak siya at namumula ang ilong pati ang pisngi.
"Bakit na naman ba?" sabi ko habang nauurat na nakatingin sakaniya.
Pasalampak siyang umupo sa hagdan kaya umupo na din ako at tinabihan s'ya. Hindi naman siguro lalabas sa room si Theodore dahil busy siya sa pag ta-taking notes.
Kinikilig talaga ako kapag hindi na ako nag aalinlangan na tawagin siyang Theodore dahil importante na s'ya sa akin ngayon!
Lintek na mag kaibigan kasi iyon, ginayuma ata kaming magkaibigan kaya ngayon ay hindi pa din kami maka move on. Even though seven years have gone, our hearts are still throbbing like teenagers. Iyong pakiramdam na makakasabay mo ang crush mo sa daan kaya ang ending, tataliwas ka ng daan kahit na madilim basta huwag lang siya makasabay.
"Kalea. . . Ayoko na."
"'Te, walang kayo. Ano ka ba?!" natatawa ko siyang hinampas sa braso at pinunasan ang luha n'ya. "Tahan na. Huwag kana umiyak para lang mauto mo na naman ako!"
She always does this everytime. There's one time na tumawag s'ya sa akin at humahagulgol. Sobra talaga ang kaba ko kasi tumawag siya sa akin ng alas dose! Sinakto talaga sa birthday ko! Akala ko kung ano na nangyari tapos bigla ba naman kumanta ng happy na birthday mo pa.
"Sinearch ko sa google yung rebound, ako lumabas. . ."
Nag tubig na talaga ang mata n'ya at hindi ko alam kung matatawa ako o hindi. Aba'y malay ko ba sa totoong nangyayari? Sa pag kakaalam ko naman kasi ay hindi naging sila ni Amedeo. Hindi n'ya na nakakausap ang lalaki dahil umiiwas nga daw s'ya.
BINABASA MO ANG
Barely Captivated
RomanceKalea Harana Siveria, believes that only good men exist in fictional world. Naturally, the class has many attractive individuals. However, despite their attractive faces, it doesn't appeal to her enough to meet her lofty standards and captivate her...
