Barely Captivated

Chapter 20

Hello! I'm sorry for being inactive, my schedule is tight as my might to update new chap. I know some of you miss Theodore and Harana, as well as side characters too ! And I miss writing them, really. So to make up to all of you guys, here's an updaaate.

I hope y'all are safe to where are you now, and thank you for still waiting and supporting us — my characters, on this one. Lovelots! 💗🤍

>>>>>>>>>>>>>

Chapter 20

I couldn't help but smile as his voice floated through the air, a tune that seemed to repeat endlessly in my ears. Who would have thought? Hindi ko akalain na malaki ang magiging epekto sa akin ng taong ito. Parang dati lang ay ayoko siyang makita at hindi ako naaapektuhan kung hindi ko siya matitignan. Pero ngayon? ayoko nalang mag talk.

Namilog ang mga mata ko at nahinto ang sarili na sumabay sa kanta nang marinig ko ang mga yapak ng tatlong guards papunta sa amin. They are three, really. Ofcourse marami kami! kung bibilangin ko ay halos buong estudyante sa isang room.

Suddenly one of the three guards spoke, pointing us his flashlight that accidentaly dropped on my face. His commanding voice resonating with an intensity that seized everyone's attention. ''Anong ginagawa niyo dito? Tapos na ang klase kanina pa!"

"May pogi daw kasi sa loob, Kuya!" Someone interfere. Nasa likod siya ng mga guard at mukhang kakarating lamang din dito. It probably wasn't from our bunch. Lalaki ang boses at parang pamilyar! "Mga solid fans 'yan ng bestfriend ko, Manong!"

Kung hindi lang ba siraulo?

I stuck out my tounge, handa na sana akong mag salita bilang sagot sa sinabi niya ng biglang bumukas ang AVR room. Nagsi-atrasan lahat ang mga estudyanteng kasama ko habang nakatingin sa matangkad na lalaki na lumabas mula sa pinto. 

Pagkalabas na pagkalabas n'ya ay sa akin agad dumapo ang mga mata niya. Sa totoo lang ay mas marami pang tao sa harap ko, nasa gitna nga ako at napapagigitnaan ng mga estudyanteng humahanga rin sakaniya. How came his gaze emerged to rest on me first? His pounding foot on the AVR door appeared to be aimed directly at me. It was as though he could sense my presence.

''Harana?" I sensed the bewilderment in his voice.

I froze when I heard Theodore call my name. My feet felt so heavy to the point that I want to get out of here easily. Although there's no need for me to respond in this kind of way, why do I feel differently?

As he approaches, his figure clad in a crisp. His neat hair from his perfect face adds more to make me lose control of myself. Wala. . . hulog na hulog na talaga ako. I don't think I can't step back on this feelings. 

Ramdam ko ang tingin ng lahat sa akin habang papalapit si Theodore sa akin. I gulped repeatedly. Pakiramdam ko ay nanuyo ang lalamunan ko at hindi ako makapag salita.

"Anong ginagawa mo dito?" he softly spoken. Tuluyan na siyang nakalapit sa direksyon ko. "Rather, anong ginagawa niyo dito?" inikot niya ang mga mata niya para lang makita ang mga estudyanteng tinataboy na ng guard.

I looked up at him. Wala sa balak ko ang magsinungaling pero mukhang kailangan ko kaya sana patawarin mo ako Lord.

"N-nagitgit kasi ako dito. May inutos lang kasi sa akin 'yong mga kasama ko sa designing team." I lied.

Hindi naman talaga ako kasali sa designing team. Sa organizers kaming mga officers, we will set up everything that needs to be set up for the event.

"You know? preparing sa. . . sa foundation day!" I almost stammered.