Barely Captivated

Prologue

We are all fallible, and flawed characters tend to be more relatable than flawless ones. A character who experience harbour difficulties, insecurities, and mistakens can be someone we can relate to. Because flaws are what makes us human.

This story characters aren't flawless. They are imperfect and flawed. But I promise to make them worthwhile to read.

Your vote and comment would be greatly appreciated!

————

This is a work of fiction, Names, Characters, Bussinesses, Places, Events, Locales, and incidents are either the products of the Author's Imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Prologue

"AALIS NA AKO." 

I stood up from where I was sitting and kissed my friend's son. Inayos ko ang suot kong damit dahil naramdaman kong bahagyang umangat ito. Tuluyan naman na lumapit sa gawi ko ang taong nasa pinto.

"I'll go ahead, baby.." paalam ko sa batang alam ko na hindi naman sasagot sa akin.

"Uuwi ka na?"

Napabuntong hininga ako. Kailangan ko na umuwi dahil wala naman tao sa bahay. Wala rin naman akong gagawin dito at sasakit lang ang mata ko sa landian ng dalawang mag asawa sa harap ko.

"Oo," mahina akong tumawa at kinuha ang sling bag sa tabi nang baby na natutulog. Ito ang pangalawa sa anak nila Astraea at Amedeo. Lalaki ang pangalawa, habang ang panganay nila na three years old ay babae.

I had on a lengthy black satin dress and a black YSL heel. What I wear fits me well to highlight the exquisite curves of my body. I clad in my side bangs bare to see my face, and my sloppy bun of dark brown hair. My skin. . . are almost exposing to eyes of many people who see me.

Napanguso ako nang napagtanto na matagal na pala ako nakatitig sa suot ko mula sa salamin. Paano, kung anong ikinahaba naman kasi ng damit ko, s'ya namang ikinahaba din ng slit nito.

"Salamat sa pag papatulog sa anak ko," lumapit sa akin si Astraea pag tapos ay hinalikan ako sa pisngi. "Ang dami kasing bisita sa baba! Hindi ako makaalis dahil kahit saan ako mag punta, kung sino-sinong mga bussiness partner ni Amadeo ang nag papakilala sa 'kin. Binabati ang anak ko!" she explained energetically. Kahit talaga hating-gabi na hindi pa din siya nawawalan ng energy.

Napailing naman ako sa litanya n'ya. Hindi na ba siya nasanay? Since gradeschool ay para siyang tumatakbong SK dahil laging may kakilala sa bawat building ng school!

"Wala 'yon, Aste." I kissed her back. "Naenjoy kong alagaan itong inaanak ko."

Sa sobrang enjoy ko ay parang pwede na ako tubuan ng mga puting buhok. Their son is so energetic like them! Hindi mo iisipin na napulot lang sa kung saan dahil manang-mana ang ugali ng dalawa.

Lumabi siya. "Bakit ba ayaw mo pa mag anak? You're 28 already." she chimed in.

Ito na naman s'ya! She always bring this topic whenever she had a chance to. Hindi ko naman s'ya masisisi dahil 28 na ako. Malapit na mapagiwanan ng date sa kalendaryo. Siguro ay nag aalala din siya na baka sayang lang ang lahi ko.

Umismid ako. "As if naman may boyfriend ako para may bubuntis sa akin?" umirap ako sakan'ya.

Ano 'yon, sariling sikap? Mag papabuntis ako sa aso gano'n?