YASAK KADIN

HERŞEY BİTTİ!

Selçuk evden ayrılmış ve bir müddet kendine gelememişti.
Bir eğlence mekanına giderek  kendini kaybedene dek içmeye başlamıştı...
.
.
.
Uğur Rana ile telefonda konuştuktan sonra neye uğradığını şaşırmış,ne yapacağını bilemez hale gelmişti.Rananın neden böyle yaptığına anlam veremiyordu.Düşünüyor düşünüyor hicbirsey bulamıyordu.Nerede olduğunu bilmiyor,yanına gidemiyor,hesap soramıyordu.İşte bu Uğuru çileden çıkarıyordu...
.
.
.

Selçuk gecenin bir vakti olmuş,sabahın 3 ü gibi Rananın kaldığı eve dönmüştü.Rana kapı sesini duyunca endişelenmişti.Selçuğun geldiğini anlamış ve kendisine zarar vermesinden oldukça korkmaya başlamıştı.Selcuk yavaş adımlarla üst kata çıkmak için merdivenleri tırmanmaya başladı.Rananın kaldığı odanın önüne gelince durmustu.Sendeliyor,ayakta durmakta zorluk cekiyordu.Cok sarhoştu.kapının kulpunu zar zor indirerek açmış ve Rananın yanına gitmişti.Rana yatağın üzerinde dizlerini karnına çekmiş halde uzanıyordu.Selcuk da yanına uzanmış ve sarılmıştı sıkı sıkı.Tek isteği sevdiği kadın tarafından kabul edilmek,sevilmekti.
Rananın bedeni bir yaprak gibi titriyordu korkudan.Titreyen bedenini farkeden Selçuk,üzülmüştü kendisinden korktuğunu  anlayarak.Konuşmak istemişti bu yüzden.
Doğrularak yatakta oturdu önce.Sonra Rananın saçlarına dokunmuştu sevgiyle.

SELÇUK;
_Rana biraz konuşalım mı?diye sordu sakin bir ses tonuyla.

RANA;
_seninle konuşacak hicbirseyim yok benim!

Rana Sert ve öfkeli bir ses tonuyla azarlamıştı Selçuğu.

SELÇUK;
_Yapma Rana,seni çok seviyorum!

RANA;
_Ben senden nefret ediyorum anladın mı nefret ediyorum.seni gördüğüm o güne lanet olsun!diye bağırmaya başlamıştı.

Ayağa kalkmış,hem ağlıyor hem bağırıyordu.
Selçuk da kendine çok kızıyordu.Rananın ayaklarının dibine diz çöktü.Ağlamaya başladı...

SELÇUK;
_ben kendime kızmıyormuyum sanıyorsun!kendimden nefret etmiyormuyum sanıyorsun!ama kalbime söz geciremiyorum!sana aşık oldum anlamıyormusun!ben artık sensiz yapamam,yaşayamam.seni düşünmediğim tek bir saniyem bile yok Rana.ne olur anla beni.!

Rana selcuktan ölesiye nefret ediyordu.

RANA;
_sen kimseyi sevemezsin.sen kendinden başkasını düşünmeyen bencilin tekisin.sen çok kötü bir adamsın!Sen kardeşinin sevdiği kadını alıkoyacak kadar kötü kalbe sahipsin!Senden tiksiniyorum!Senden nefret ediyorum!
.
.
.

Selçuk bu sözler karşısında ne diyeceğini bilememiş ve ayağa kalkmıştı.Mahçuptu.Bakışlarını yere sabitleyerek;

SELÇUK
_Haklısın.Ben korkunç herifin tekiyim.

RANA
_Evet sen berbat birisin!Ama uğur bunu senin yanına bırakmayacak.Herseyi öğrendiğinde benimle birlikte o da senin yüzüne tükürecek!
Nasıl bir abisi olduğunu ömrü boyunca sana lanet okuyarak hatırlayacak!

Selçuk, Rananın ağzından Uğuru duymaktan bıkmıştı.Her defasında bu sözleri işitmek canını sıkmıştı.Kaşlarını çatmış ve Rananın yüzüne tüm karanlık ifadesiyle bakıyordu.
Çok öfkeli görünüyordu.
Alkolün de etkisiyle çok da kendinde değildi.duyguları düşünceleri çok karışıktı.Doğruyu yanlışı secemeyecek konumdaydı.Rananın sözlerine öylesine çok sinirlenmiştiki...

SELÇUK;
_demek ben kötüyüm öyle mi!

diyerek odanın kapısını kilitlemiş,Ranayı yere itmişti.Rana olacakları tahmin edercesine bağırmaya ve çırpınmaya başlamıştı.Selcuk ise umursamıyor, duymuyordu.Fakat Rana o kadar çırpınıyor ve bağırıyordu ki,öfkeyle hareket eden Selçuk Rana ya tokat atarak onu  bayıltmıştı.
Selcuk,geri dönüşü olmayan bir hataya düşmüş,kendisinden nefret eden o kadına sahip olmuştu...