YASAK KADIN

HERŞEYE RAĞMEN

Uğur tedirgin olup kaçarcasına odadan çıkmış ve kendi odasına geçmişti.Fakat aklı da Rana da kalmıştı.Onu o şekilde bıraktığı için hiç rahat değildi.Huzursuz hissediyor,bir korkak gibi davrandığı için kendine kızıyordu.Biraz düşündü ayakta olduğu hâlde.Selçuğun görmesinden duymasından çekiniyordu.Görse,duysa ne olacaktı?En fazla ne olabilirdi!"Ne olursa olsun.Onu o şekilde yanlız bırakamazdı" Bir hışımla odasından çıkarak hızlı adımlarla Rananın odasına girmişti.Banyonun kapısının önüne gelip kapıyı tıklattı.

UĞUR
_Rana,Rana iyimisin sen!

Rana ses vermiyordu.İçeriden sadece öğürme sesleri geliyordu.Uğur sessiz ve sabırla beklemeye başladı.Bir kaç dakika geçtikten sonra banyodan bitkin bir şekilde çıkmış,Gözleri kısık,benzi beyazdı.Saçları karışmış,yanakları al al olmuştu.Uğur Ranayı öyle görünce panikle yaklaşarak kolundan tuttu.

UĞUR
_Rana!Ne oldu sana?Bembeyaz olmuşsun.İyimisin sen?Hastaneye gitmek ister misin?

Rana çok bitkinti.Ayakta duracak hâl bulamıyordu kendinde.Çok zor konuşuyordu.

RANA
_Uğur,ben iyi hissetmiyorum.

Uğur perişan görünen Rananın haline üzülmüştü.Kıyamıyordu ona.Hemen kendi kolunu beline doladı.Elinden tuttu.Bir adım atmıştı ki,sendelemiş, düşecek gibi olmuştu.Uğur sarılarak onun düşmesini engellemişti.Halsiz,bitkin,acı içinde olan Rana kendini ayakta tutamamış ve dayanamayarak kollarını Uğurun boynuna atmıştı tutunabilmek için.Yorgun bedenini,karşısında korkuyla bakan adamın kollarına bırakmıştı.Uğur önce korkmuştu sevdiği kadın için.Ona birşey olması korkusu sarmıştı her yanını.Sonra bir sıcaklık kontrol altına almıştı tüm benliğini.İşte o an herşeyi unutmuştu.Sadece kollarının arasında olan Ranaya sarılmak isteği kaplamıştı yüreğini.Donuk beklemişti bir kaç saniye.Sonra birden Sıkı sıkı sarmıştı sevdiği kadını.Yüzünü Rananın saçlarına yaklaştırmıştı.Hasret duyduğu kokusunu doya doya içine çekiyordu.Sanki zaman durmuş,hersey Mantığını yitirmişti.Hiçbirşey düşünemiyordu.Yıllardır istediği tek şeyi yaşıyordu o an.Ranayı kollarından hiç bırakmak istemiyordu.Sanki,Özlem duyduğu o bedeni,o kokuyu hiç unutmamak için,aklından belleğinden hiç çıkmaması için ezberlemeye çalışıyordu.Gözleri sıkı sıkı kapalı,kendini o anın büyüsüne öyle kaptırmıştı ki,Odanın kapısından içeri giren abisini farketmemişti bile.Selçuk Onları öyle görünce biran şaşkınlık yaşamıştı.Hemen Ardından şaşkınlık yerini öfkeye bırakmıştı.Hızla yanlarına yaklaşarak Rananın kolundan tutmuş ve çekmişti öfkeyle...
Bağırıyordu farkında olmadan...

SELÇUK
_Rana ne oluyor burada?!

Kendinde olmayan Rana,Kolundan tutup çekilince düşmüş ve yere kapaklanmıştı.Selçuk ne olduğunu anlamamıştı.Hızla yere kapaklanan eşinin yanına eğilerek;

SELÇUK
_Rana çok özür dilerim.Affet beni.Bir yerin acıdı mı?

RANA
_Selçuk!

Eşinin halsiz ve bembeyaz olmuş yüzünü gören Selçuk paniklemişti.Ne olduğunu anlamaya çalışmıştı.

SELÇUK
_Ne oldu sana!Neyin var senin!iyimisin sen?

Rana kendinde değildi.Konusacak takati yoktu.Selçuk Uğura dönerek...

SELÇUK
_Ne oldu Ranaya?neden bu halde?

Uğur kendini toparlayamıyordu.Herşey hızlı ilerlemiş,kafası allak bullak olmuştu.Toparlanarak abisine cevap vermeye çalışmıştı.

UĞUR
_Şey,ben içeriden bazı sesler duydum...
Sonra geldim baktım....kusuyordu.Banyodan çıkınca düşecek gibi oldu.Tuttum.sonra sen geldin işte.Neyi var bilmiyorum.!