YASAK KADIN

AFFET BENİ!

Rana kendine geldiğinde herşey bitmisti.kendini o halde gördüğünde dünyası başına yıkılmıştı.Yerde boylu boyunca uzanmış halde başını yana doğru çevirdi.yanında kendinden geçmiş uyuyan Selçuğu görüyordu.Yüzüne tiksinerek baktı.sonra olduğu yerde yan döndü,dizlerini karnına çekerek ağlamaya başladı.
Hem ağlıyor, hem düşünüyordu.
bir umudu vardı...
Buradan,Selcuktan kurtulacak ve Uğur ile çok güzel bir yuva kuracaktı.
Ama artık herşey bitmisti...
Sevdiği adamın abisi onun bedenine dokunmuştu...
Artık Ugurun yüzüne bakamazdı...
Rana kendine bir yol çizmeliydi...
Ya bu durumu kabullenecek ve Selçuk ile birlikte bir yola girecekti.
Yada...
yada,kendi yaşamına son verecekti...
Rana çok ağlıyordu.Çaresizdi.Ne yapacağını bilemiyordu.Duygularını bir çöp torbasına koymuşlar ve karanlık bir odaya kitlemişlerdi.Düşünceleri bile zifiri karanlıktı.Gözlerini sıkı sıkı yummuş ve ne yapacağına karar vermek istiyordu.
Dakikalar sonra Selçuk uyanmış,yerde uzanmış halde kendine gelmeye çalışıyordu.

SELÇUK
-Başım çatlıyor resmen.

Sanki hiçbir şey olmamış gibi kendi halinde davranıyor,onun sesini duydukça Rananın miğdesi bulanıyor yüzü ekşiyordu.Selçuk bir anda olduğu yerde gözlerini sabit bir noktaya duraksatmış ve olanları hatırlamıştı.
Sonra Rana gelmişti aklına.Panikle, pişmanlıkla olduğu yerde dogrulmuştu bir çırpıda.

SELÇUK
-Rana!

Sesleniyordu panikle kötülük yaptığı kadına.Olduğu yerde dönüp bakmıştı Yanı başında hıçkırarak sessizce ağlayan Ranaya.
Panik ve yüreğini yakan pişmanlıkla Eli ayağına dolanmıştı Selçuğun.Ranaya sesleniyor,Yalvarırcasına ondan af diliyordu.

SELÇUK
-Rana çok özür dilerim.Dün gece çok sarhoştum.cok öfkelendim,çok üzüldüm.Nasil böyle birşey yaptım bilmiyorum.Bak yemin ederim böyle bir düşüncem hiç olmamıştı.neden oldu, nasıl oldu bilmiyorum.Yalvarırım affet beni!

RANA
-...........

SELÇUK
_Rana ne olur korkutma beni.birsey söyle!bağır çağır vur bana,ama susma, böyle ağlama yalvarırım affet beni,konuş benimle!

Selçuk yaptığı şeyin çok büyük bir hata olduğunu biliyordu.Çok pişmandı,fakat bu pişmanlığı anlatabilecek kelimeler yetersiz kalıyordu.Çünkü yaptığı hatanın geri dönüşü olmadığını çok iyi biliyordu.
O an tek düşündüğü Ranaydı.Çok üzgün,çok mutsuzdu.Selçuğun söylediği hicbirseyi duymadan sarıldığı çarşafa başını gömmüş,kendinden geçercesine ağlıyordu.Kendine zarar vermesinden çok korkuyordu.Cok pismandı ama zamanı geri alamıyordu.şimdi tek çaresi Ranaya kendini affettirmekti.Bunun da mümkün olmadığını biliyordu ne yazık ki...

SELÇUK
_Rana biz evleneceğiz.ben seni çok seviyorum!

Bunları söylerken Selçukta çaresiz hissetmişti kendisini.Ne söyleyeceğini,Ranayı nasıl susturacağını bilemeden kuruyordu cümlelerini.Selçuk Rananın yanına uzanmış ve ona sıkı sıkı sarılmıştı.O da ağlıyordu.Ona çok aşıktı.Onun  kendisini sevmediğini biliyordu.Ama kendisinden nefret etmesini de  istemiyordu.Herzaman Rananın onu birgün sevebilecegini düşünüp mutlu oluyordu.Peki bundan sonrada Rana kendisini sevecekmiydi?
Buna emin değildi artık.
Hiç konusmuyor,yerde dizlerini karnına çekmiş halde sessizce duruyordu.Selcuk  yanından kalkmış, önce saçlarını öpmüş ve sonra odadan çıkmıştı.Alt kata inip Ranaya kahvaltı hazırlamayı pilanlıyordu.
Önce çay koydu.Sonra omlet yaptı.Domatesten ağız,zeytinden göz,havuctan burun bile yapmıştı.Belki biraz yüzü gülümser diye düşünüyordu.Aradan bir saat geçmişti bile.Herseyi hazırlayıp Rananın kaldığı odaya çıkmıştı.Kapıyı açmış,Fakat kapıyı açtığında gördüğü manzara onu çok korkutmustu.Kanlar içinde yerde yatıyordu Rana.Bileklerini kesmişti.Cok kan kaybetmis ve kendinden geçmiş baygın haldeydi.Selçuk ne yapacağını bilemez halde Rananın yanına diz çökmüş ve başını ellerinin arasına almıştı.

SELÇUK
-Rana ne yaptın sen!Rana!Rana!Neden bunu yaptın kendine!
_Benim yüzümden,Allah kahretsin!
_Rana aç gözlerini yalvarırım!

Rana kendinde değildi.Selcuk kendini suçluyor,ağlıyor sevdiğini kendine getirmeye çalışıyordu ama bir türlü başaramıyordu.Bir kaç dakika bu şekilde geçmişti.Bir anda kendine gelerek ambulansı aramayı düşündü.Eli ayağına dolanmış halde telefonunu aradı önce.Telefonu yan odadaydı.Hızla ayağa kalkarak yan odaya  geçmiş ve telefonu bularak Ambulansı aramıştı.Sonra  Rananın baş ucunda çaresizce ambulansın gelmesini beklemeye başladı...