Lockdown. HS

58

2 weken later

"I'm back!" hoor ik Harry roepen terwijl hij alle boodschappentassen meetrekt.

Hij zet deze op het aanrecht, en ik laat mijn appel even liggen voordat ik naar hem toe loop. We drukken snel een kus op elkaars lippen als begroeting.

Ik kijk naar alle boodschappen en haal alles eruit voor in de koelkast.

"What's up with the Range Rover?" vraagt hij dan plotseling, en ik kijk achterom, lichtelijk in paniek dat ik iets kapot heb gemaakt in zijn auto.

"Uhm... I don't know?" vraag ik met grote ogen, en hij lacht meteen.

"Chill, just all the things you have in there. Why do you even need baby wipes? I get the lip gloss and deodorant, maybe the perfume too. But don't get the baby wipes," zeurt hij, en ik lach dan.

"Oh well, it's nice to clean your hands after you've been somewhere, y'know. Remember when we had a flat tire? Our hands were dirty, and we had to stop at a gas station to clean them. With those baby wipes, we don't need to stop. Get it?" leg ik uit, en hij kijkt me even aan, alsof hij het probeert te begrijpen maar het onnodig vindt.

Er groeit dan een kleine glimlach om zijn lippen, en hij draait zich om terwijl hij ook wat boodschappen uitlaadt.

"What?" vraag ik meteen bij zijn glimlach.

"Nothing... it's just very you," mompelt hij met een glimlach, waarop ik lach.

"Mmmh, but I'm sorry, didn't mean to leave your car so messy. Y'know what... in a few months, I'll buy my own car?" bedenk ik me meteen, maar hij stopt met wat hij doet.

"No, you won't. Just use the Range, I really don't mind. Just funny to see it's a girl's car now." "A girl's car?" vraag ik met een spottende lach, waardoor hij me aankijkt.

"You know what I mean..." zegt hij rustig, en ik knik dan klein.

"I don't mind you using my cars. I have enough; you really don't need to buy one," probeert hij nog eens, en ik ben het wel eens.

"I know... thank you, love."

Hij glimlacht breed bij die koosnaam, en ik leun naar hem toe om hem nog eens te kussen.

"Thanks for the groceries, by the way. No one recognized you?" "Nope, fun huh? And no problem. You'll cook tonight, huh?"

"Yes." Ik knik eens en sluit de koelkast dan.

Dan voel ik plots mijn Apple Watch trillen en zie dat Felix me probeert te bellen.

"Felix... again." mompel ik en hoor Harry's grinnik.

Felix is een hele week in Londen; hij werd uitgenodigd om een gastles te geven als dansleraar in The Royal Academy of Dance.

Hij heeft zelfs een kamer in het hotel gekregen niet ver van de school, en het is super leuk dat hij nu dichterbij is, maar hij is hier al elke avond geweest.

Allemaal super leuk, maar ik hoopte misschien wel op een avond alleen met Harry.

Snel grijp ik naar mijn gsm en neem op.

"Hey Felix." "Hey Joycie! Had eens een vraagje," hier komt het...

"Mijn leerlingen hebben veel vragen over jou... of ja, over ons. Ze hebben onze vorige choreografieën gezien en blijven maar zeuren of je niet eens kan langskomen.. dus ik vraag het maar eens."

"Oh.." ik kijk even naar Harry, die nu de rest van de boodschappen wegzet maar me ook vragend aankijkt als hij mijn verbazing hoort. "Uhm... wanneer? Ik werk natuurlijk wel.."