Hoşgeldiniz,
ilk kitabım değil ama ilk kitabımla beraber bunu da taslaklara kaldırmıştım. O aralar yazmaya pek vaktim ve şevkim yoktu. İlk kitabım hala içime sinmeyen yerleriyle beraber duruyor. Bir yerden başlamalıyım diye düşünerek eğlenceli yanıyla MAVİ'ye el atmak istedim. Şu günlerde biraz olsun yüzümüz gülsün, içimiz ısınsın.
İlk bölümü bırakıyorum.
Hepimize güzel günler diliyorum.
Yeniden 22.11.23
......
"BAV ÇİKİ BAV WOV"
"Aşkım böyle söyler!" yanaklarımı dolduran yumuşak çikolatalı keki yutup devam ettim.
"MAV MAV MAV"
"Bak atıyor kalbim!" sesim sokakta yankılanırken salına salına eve doğru gidiyordum.
"ÇİKİ ÇİKİ ÇU VA Hiç durmayacak." içindekini gömüp buruşturduğum paketi, yanından geçtiğim ağzı açık çöp kutusuna fırlattım.
"GİÇİ GİÇİ GU Ben seviyorum!" uçuşa geçen paket içine ulaşamadan yere çakıldığında alıp pıt diye çöp kutusunun içine bıraktım.
Verdiğim minik konserden sonra sessizliğe gömülen sokakla başbaşa kaldık. Adım seslerimle beraber kafamı kaldırıp, kontrol amaçlı eski apartmanların pencerelerine baktım.
Birazdan, gecenin bir vakti hangi ayyaş bağırıyor diye kafama, eline geçirdiği ilk şeyi fırlatmak için birileri çıkabilirdi. Hiç güvenmiyorum burdakilere.
Yaparlardı.
Ayrıca bu ne pislik yani.. Camdan bakan biri beni silüet olarak görür ama teşhis edemezdi. Tozdan geçilmiyordu.
Koluma taktığım poşeti biraz daha yukarı çekeledim. Ellerim kısa kapüşonlumun cebindeydi.
Bir tane daha brownie gömüp gömemeyeceğimi tartarken midem çoktan 'ye şunu' diyordu.
Sokağın köşesinden sola döndüm.
Hep ertelediğim alışverişi, gecenin bir yarısı yapmaya karar verip yürürlüğe koymuştum. Evde yiyecek, beni mutlu edecek, namına hiçbir şey yoktu.
Bu gibi durumlarda anında ohal ilan edip market seferberliğini başlatmam yüksekti.
Hal böyle olunca da bakkala gelmiş, poşetime doldurduğum mide dolsu mutluğumla eve dönüyorduk.
Adımlarım olağanca yavaşlıkla durdurken nefesimi tuttum. Bir saniye. Bir saniye!
Bir ses duydum sanki?
Yoksa duymadım mı acaba? Tam da duyamadım gibi ama bilemedim. Sokakta benden başkada kimse yoktu.
Yok yahu. Duymamışımdır.. Duymamışımdır herhalde?
Arkamı kontrol etmeyi bırakıp ilerlerken bu sefer farklı bir ses nacizane kulaklarıma ulaştı. İşte bunu hiç duymayacaktık..
O nasıl bir ses, o nasıl bir ses!
"ESSELA, ay dur o değil!"
"Kul euzü birabbinnas, melikinnas..", elimi açıp sindiğim yerde tüm duaları okurken, Allahım sen beni cinlerden ve türevlerinden koru.
Gece gece çöp kutusuna yaklaştım diye miydi tüm bunlar?
Ağlamaklı şekilde sokağı gözlerim fıldır fıldır tararken, ikinci kez ses sokağa yayıldı. Karşı kaldırımın bitimindeki dar aradan geliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Ailem
Подростковая литература"Dişi kuşlar gibi ailemin içine senin için yuva yapmam gerekirse yapacağım. Tek tek her dalını toplayıp ekleyeceğim." "Şüphen olmasın.." Bunun yapabilmesi için önce kendi oğullarının dallarını kırması gerekiyordu.. ____ Not; Kitabın ismini, kitap bi...
