Gerçek Ailem

Bölüm 7

E bin olmuşuz. Geçmişiz bilee 🥹

Sarılalım sarılalıım.

......

Alpman ailesi, Aral;

Mavi'nin peşinden giden annemle ortam sessizleştiğinde, ani gelen baskını kimse beklemiyordu.

Haliyle etkisi de büyük oldu.

Gitmeden önce annemin, Karahan abime attığı bakışı aklımdan çıkmazken saçlarımı karıştırdım.

Burdan biraz zor toplardık..

"Gerçekten takip ettirdin mi abi?" soruyordum çünkü haberim yoktu.

"Ettirdim." diyerek karşı koltuğa oturduğunda ifadesizdi.

"Size ne diyor bir de," Giray gerginlikle bacağını sallarken, "Ne ilgilendirirmiş.."

İlgilendirmezdi tabii ki. Literatürde kan bağımız olsa da pratikte hiçbir şeyiydik. Şu yapılan suç bile sayılırdı.

Geri buraya gelmesine ne sebep olmuştu bilmiyorum ama hiç iyi olmamıştı. Fakat yapacak bir şey yok.

"Çok bilmiş dahi diyerek gözlüklerimle dalga geçti resmen. Gördüğünüz değil mi?"

Derin bir nefes alırken laf söylemeye yer arayan tarafına göz devirdim. Bazen gerçekten bu üstün zekasıyla ne yapacağız bilmiyorum.

Benim dahi zekalı kardeşim.

Rüya, "Dört göz de demek istemiştir." diyerek dalgayla konuştuğunda Uraz arada bir taktığı gözlüklerini çıkarmakla meşguldü.

Karşılığı olarak abuk sabuk surat yaparken arkamda duran yastığı aldığım gibi yüzüne fırlattım. Yakalayıp sırtına yerleştirerek daha rahat oturdu.

"Geç sen dalganı. Babam gelince göreceğim ben seni."

Kafamı olumsuzca salladım.

"Sorsak söylemeyeceğini kendi ağzıyla söyledi." diyerek Uraz'ın karşı koltuğunda oturan Karan abim konuştuğunda, herkes ayrı bir dertteydi.

Ya sabır.

" Sana söylemeyeceğini söyledi." diyerek onu düzelten karısıyla kaşları çatıldı.

"Söylenmeyecek bir tarafım mı var?" Rüya yan bir bakış arttığında, "Bir şey derdim de şimdi.." inanamaz bir halde, "Neyse."

Biz atışıp dururken bir anda salondan geçip giden annemle sus pus olduk.

Yüzümüze dahi bakmadan merdivenlere yöneldiği için hareketlendiğim koltukta umutsuzca geri oturdum.

Uraz, "Anne.." diyerek hamlede bulunsa da dönüp bakmamıştı bile.