SERENDİPÇE

3.Bölüm:Mazi

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)

Keyifli okumalar🍀

Şarkı: Penceresiz kaldım anne

Hayatta herkesin kaderi farklıdır. Herkesin kanatları, nasibi kadar çırpışır.

Yayınlama tarihi:
22.02.2024
......

Karadan

Kollarımın arasında titreyen kadın kalbimi parçalıyordu. Gözlerim dolarken elim ile omzuna sıkıca tutunup onu göğsüme bastırdım. Gir içeriye orası senin dercesine...

Burnum saçlarına değdi, hafif ve tatlı kokusu bana karışırken gözlerimi kapattım.

Her zamanki gibi susuyorduk. Bu dördüncü sarılışımızdı... İlkini hatırlamak istemeyeceğim kadar kötü bir günde yaşamıştık, ikincisini de öyle... Üçüncüsünde ise ayrılmadan önce dayanamayıp onu kollarıma çekmiştim ve şimdi o bana sarılmıştı. Kendi isteği ile. Yeniden...

Sarılmak kimine göre ne kadar basit bir eylem değil mi? Oysa benim için ona sarılmak mucize gibi bir şey... Çünkü ona dokunabildiğim zamanlar yaşadığımı hissediyorum ve ben bu zamana kadar bunu sadece birkaç kez yaşamıştım...

Gaye birden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. "Yapamıycam... Yapamıycam." Psikoloğa gitmekten bahsediyordu. Çok zorlanıyordu.

"Yapabilirsin." Dedim, içimde ona bunları yaşatanlara olan öfkemi bastırarak.

İçli içli ağladı. O ağladıkça benim içim burkuluyordu "Çok zor... Çok zor Kara ben dayanamıyorum, yapamıyorum." Kollarımı sıkıca ona sardım.

"Zor evet ama ben senin yanındayım. Düştüğünde hep kaldıracağım seni, sakın pes etme, sakın vazgeçme." Belime sardığı kolları, ihtiyacı olan desteği almışcasına daha sıkı sarıldı. "Ben hep yanında olacağım." Dedim dudaklarım saç tellerine değerken.

"Hep mi?" Diye sordu umutla dolmak ister gibi.

"Hep." Yüzünü göğsüme gömdü. Nefes alıp verdi bir süre. Sonra sakinleşti, geri çekilip başını yere eğdi. "Özür dilerim." Kaşlarımı çattım. "Ne için?"

"Gömleğini hep ıslattım." Deyince güldüm.

"Yenisini alırsın o zaman, borcun olsun." O da güldü. O hep gülsündü...

"Kusura bakma birden sana sarılıp ağladım sokak ortasında-" Düşünmeden kollarını tuttum. "Ne kusuru? Bana dokunduğun için özür dileme." Birden dile gelen düşüncelerimi söylemeye başlamıştım.

"Biz o kadar uzak mıyız Gaye?" Başını kaldırıp bana baktı. Kanlanmış gözleri merak ile bakıyordu bana. "Yakın mıyız?"

Çok...

Kalbimsin sen benim, daha ne kadar yakın olabilirsin?

Ellerim ikinci kez cesarete gelerek yanaklarına dokınup yaşlarını sildi. Ben ölürdüm o gözlere...

"Değilsek neden gözyaşların canımı yakıyor?" Bunu beklemiyormuş gibi şaşırdı ama gözleri parladı sanki.

Yanağını avuç içime yaslayıp gözlerini kapattı. "Yanmasın canın..." Bu manzara karşısında donup kaldım. Başını hafifçe haraket ettirip yanağını okşamamı sağladı. "Yanında ağlamak değil, gülmek istiyorum."

Kızaran yanakları ile gözlerini araladı. "Bu yanlış mı?" Başımı iki yana salladım. Hafif tebessüm ettim ona karşı. "Değil..."