SERENDİPÇE

5.Bölüm:Biraz dinlensem ya sen de

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım olur mu :)

Keyifli okumalar🍀

Yazım yanlışlıları affola.

Şarkı: Uyanmayalım

Hayatta her şeyin bir nedeni vardır. Başına gelen kötü olayların ardında bile bir fırsat veya ders vardır.

31.05.2024
.......

Gaye'den

Yataktan kalkıp aynanın karşısına geçtim. Gülümsedim kendime. "Geçti, bitti o günler." Dedim.

Gerçekten bitsin ve unutayım artık aklıma gelmesin istiyordum.

Yüzüme hafif bir makyaj yapıp kendimi toparladım. Masama geçip Kara'nın hediye olarak aldığı kitabı elime aldım. Kalbime bastırıp kocaman bir tebessüm ettim. Onu hatırlamak bile acılarımı unutturuyordu.

Bunları yaşamasaydım hayat onu karşıma çıkarmazdı diye düşündüm sonra. Kader her zaman hayırlısı buymuş dedirtiyordu insana...

Sandalyeye oturup sayfaları çevirdim. Elimi yanağıma yasladım. O gün karşıma çıkışını düşündüm, bakışını, gülüşünü.

Telefonu çıkarıp whatsapp'a girdim. Profiline grip fotoğrafını açtım. Heyecan ile izledim çehresini. Saçlarının kıvrımını, kirpiklerini, sakallarını. Kusursuzdu.

Nasıl bir çocukluk geçirmişti acaba?

Çok naif birisiydi ama gözlerinden anlıyordum ben, acı çekiyordu. Çok güzel gizliyordu duygularını. Konuşmazdı öyle çok. Sakindi hep. En azından biz birlikte yaşarken öyleydi.

Sanki daha çok acı çekiyordu şimdi, onu ilk gördüğüm zamanlar da gözlerindeki acıyı görmüştüm ama şimdi daha fazlaydı.

"Hep başkalarının derdine mi koşarsın sen?" Diye mırıldandım kendimce. Profilinden çıkıp mesaj yerine girdim. Parmaklarım klavyeyi turladı. Onun bana yardımcı olduğu gibi ben de ona olmak istedim. Hissediyordum, o da iyi değildi.

"Kara, iyi misin?"

"Merak ediyorum seni."
Bu mesaj silindi

Oflayarak telefonu kenara koydum. Sıkar mıydım onu?

Arkadaşı gibi görüyordur belki? Sadece iyi misin yazıdım ne olacak? Yanlış anlamaz.

Stres ile parmaklarımı kemirmeye başladım. Odanın kapısı çalınca kafamı oraya çevirdim. Mizgin içeriye girip gülümsedi. "Gelebilir miyim?"

"Gel Mizgin. Hoş geldin." Dedim. Ayağa kalkıp sarıldım.

İki hafta önceye kadar burada yaşıyordu fakat artık evlendiği için Aramın evine taşınmıştı. Sıraç abimin kardeşiydi Mizgin. Bana çok yardımcı olmuştu her zaman. O da sevdadan yana çok çekmişti. Düşman Aile çocuklarıydı onlar, imkansız diyordu herkes ama olmuştu. Kader bu, ne olacağını insan kestiremiyor.

Gerçi Sıraç abim ve Zerda ablanın bu işte payı büyüktü. Sırf kan dökülmesin Mizgin ve Aram istemediği biri ile evlenmesin diye Berdeli kabul etmişlerdi.