Kalbimin Doğuşu

B2-Amcaoğlu.

Keyifli okumalar herkese

Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin 💕

***

"Abdi ağa geldi Berivan! Hadi acele et!" Dedi kuzeni Vildan. Berivan telaşla Yakup'un resmini yastığının altına sokup kapıyı açtı.

"Ay ne Abdi ağaymış. Tamam anladık Zehra'yı isteyecek. Ne bu telaş?" Derken güldü Vildan.

"Zehra'yı bir görsen nasıl heyecanlı. Valla ben bile heyecanlandım Saffet'i görünce. Amma yakışıklı olmuş ha." Derken merdivenlerden indiler. İki salondan da sesler geliyordu. Önce mutfağa gittiler. Giderken Berivan merakla erkekler odasına başını çevirdi. Abdi ağanın hemen yanında asık suratla oturan Saffet'i hemen tanıdı. İki sene de pek değişmemişti. Sadece biraz daha esmerleşmiş geldi gözüne. Geçen yaz Abdi ağa onu tarlaların başına geçirince tüm yaz güneşin altında yanmaktan olmuştu belki de.

O sırada Saffet bunalmışcasına yakasını gevşetirken kapıya baktı. Berivan ile göz göze geldiler. Berivan telaşla mutfağa girip gözden kayboldu. Vildan'da peşinden gitti. Saffet ise Berivan'ın ağabeyi Rıza'nın konuşmasıyla ona döndü.

"Sen nasılsın Saffet? İyisindir inşallah? Yüzün asık duruyor?" Dedi soğuk sesiyle. Babası Hüseyin, oğlunun münasebetsiz sorusuyla öksürdü.

"Tekrardan hoşgeldiniz. Buyrun sofraya geçelim."dedi. Hüseyin'in ayaklanmasıyla Abdi ve kardeşleri nasaya geçtiler. Hüseyin'in erkek kardeşleri ve oğulları da masaya geçince sohbetin ilerlemesiyle eğlenerek yemeklerini yediler.

Öte tarafta kadınlar da yer sofrasına oturmuş gülerek Saffet'in amcasının karısının anılarını dinliyorlardı.

Berivan ise Abdi ağanın ilk eşinden olan kızlarıyla güzel bir muhabbet tutturmuş konuşuyorlardı. İlk eşi Reyhan geçen sene vefat etmişti. Besna ise baş köşede Hüseyin'in karısı Ayfer ile konuşuyordu sessizce.

"Kime geldiniz görücü Besna? Eltimin kızı Zehra'ya mı?"

Besna güldü. Bir lokma daha alırken yan gözle Berivan'ı gösterdi.

"Ağanın kızı dururken niye kardeşinin kızını alalım Ayfer? Senin kıza geldik."

Ayfer başından aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissetti. Ter boşaldı birden.

"Nasıl yani? Benim kız daha küçük on yedisine girdi. En büyükleri Zehra. Yirmi yaşında." Dedi hızlıca.

Besna güldü tekrar. Ona bakan Zehra'ya tebessüm edip tekrar Ayfer'e döndü.

"Zehra da pek güzel hamarat maşallah. Elbet iyi bir kısmet buluruz ona da. Ama Abdi kan kardeşinin kızını istiyor oğluna. Berivan çokta küçük sayılmaz. Ben de on altı yaşındaydım evlendiğimde. Ya sen? Sen de on yedi vardın yoktun..."

Ayfer büzülüp kaldı. Kızının Yakup'a olan sevdasını biliyordu. Gerçi Hüseyin'in en büyük kızını Yakup'a vermeyeceğini de biliyordu. Yakup buralı değildi. Annesi de babası da öğretmendi. Samsunlulardı. Görev için Bingöl'e gelmişler daha sonra buraya yerleşmişlerdi. Oğulları askerden dönünce de memleketlerine döneceklerdi. Orta halli bir ailenin oğluydu. Fakat Ayfer Hanım Yakup'u çok seviyor, efendiliğine ve saygılı oluşuna bayılıyordu. Yakup'un annesi ile de tanışmış ve kadına kanı kaynamıştı. Ona kalsa kızını bu aileye gelin vermeyi tercih ederdi. Hem sevdiği adamla evlenir hem de düzgün sakin bir hayatı olurdu. Çocuk üniversiteden mezun olduktan sonra hemen askere gitmişti. Gıda Mühendisliği mezunuydu ve burda bir firma ila çalışıyordu. Dönünce işi de hazırdı. Ayfer onun askerden dönmesini bekliyordu. Gelince kocası Hüseyin'in aklına ufak ufak bu meseleyi sokup kızına da verdiği sözü tutacak onu sevdiği adamla evlendirecekti.