Kalbimin Doğuşu

B3-Evlilik.

Keyifli okumalar herkese 💕

Bölüm yetişkin içeriklidir, bilginize.

***

Arabasını Rozalin'lerin konağından biraz ilerisine bıraktı. Heyecanla telefonunu eline aldı. Hızla Roza'yı çaldırdı.

Öte tarafta hıçkırıklarla ağlayan Roza eliyle göz yaşlarını silerken dudağının kenarında ki kanı sildi kolunun kenarıyla. Tepesinde dikilen ağabeyi Yusuf'a korkuyla baktı.

Onu Saffet ile konuşurken yakalamış sonra da dövmüştü. Telefonunu eline almış kızı zorla konuşturmaya çalışıyordu.

"Bu it niye seni arıyor lan! Kim bu kim! Saffet kim? Yoksa...Abdi Ağa'ın oğlu mu?" Dedi Yusuf şaşkınlıkla.

Rozalin ağlarken başını evet anlamında salladı. Yusuf öfkeyle kızın saçına yapışıp onu ayağa kaldırdı. Rozalin'in hıçkırıkları artarken Yusuf kocaman açtığı korkunç gözleriyle öyle bir bakış attı ki susturdu kızı.

"Ne bok yedin ha? Cevap ver bana? Ulan seni amcamın oğluna verdik kahpe sen ne boklar yiyorsun öldürürüm seni!" Diye öfkeyle tısladı.

"Ben hiçbir şey yapmadım ağabey yemin ederim. Hiç bir şey! O benimle evlenmek istiyordu. Buraya geldi babamla konuşmaya beni istemeye geldi!" Dedi korka korka.

Yusuf'un yüzü biraz yumuşasa da yine de korkunçtu. Kızı saçlarından tutup kendi odasına götürdü.

"Sesin çıkmasın." Dedikten sonra kapıyı kilitleyip hızlıca dış kapıya yöneldi. Babası ve Abdi en üst katta terastalardı. Evin hizmetlilerinden biri kapıyı açarken yakaladı. Saffet içeri girmeden yakasından tuttuğu gibi itti. Çalışan kız şokla ağasına bakarken Yusuf kıza döndü.

"Sakın birine bir şey söyleyeyim deme anladın mı? Kimse gelmedi eve. Beni de görmedin. Anlaşıldı mı? Birinden duyarsam seni de aileni de attırırım bu konaktan."

Genç kız korkuyla başını sallayıp hızla kapıyı kapadı.

Saffet anlamayarak Yusuf'a baktı.

"Napıyorsun Yusuf?"

"Her şeyi biliyorum. Yürü!" Deyip Saffet'i çekiştirdi. Onun arabasına bindiler. Sessiz sakin bir yere geldiklerinde arabadan indiler. Yan yana arabaya yaslanırken tepeden evleri, ağaçları izlemeye başladılar.

Saffet söze nerden gireceğini bilemiyor, utanıyordu. Yusuf'un bunu bu şekilde öğrenmesini istemezdi.

"Ben Roza'yı seviyorum Yusuf. Beş yıl oldu. Bir an bile vazgeçmedim. Babamın sözünü çiğneyemem biliyorsun. Ama konuşacaktım şimdi on--"

"Konuşsan neye yarar? Kendi nişanlını mı ortada bırakacaksın?" Derken bir sigara yaktı. Bir sigara da ona uzattı. Saffet aldı, yaktı sigarayı.

"Bırakamam.."diye mırılandı. Söz verildiyse bir kere vazgeçemezdi.

Yusuf sıkıntıyla soludu.

"Sevda nedir bilmeyen adamlar değiliz. Ama sizin işin oluru yok. Baban tâ yıllar önceden kızını alacam demiş Hüseyin Ağa'ya. Ben de babamlarla oturup içerken anlatmıştı bir gün. Babam da zaten amcam istedi Roza'yı, ona verecek. Bilirsin, biz de amcaoğlu istedi mi başka kimseyi düşünmeyiz. Hadi sen gittin konuştun babamlarla diyelim. Ya ne olacak? Yanlış anlayabilirler. Bir şeyleri ört bas etmek için Roza'yı sana versek ya O kız...Neydi adı?"

"Berivan.." diye fısıldadı Saffet. Bir an kızın açık kahve iri gözleri geldi aklına. Saniyelik de ols

"Ne olacak? Berivan'ı mı kuma alacaksın yoksa Roza'yı mı? Bu işin oluru yok. Bak Saffet seni severim. Kardeşime de gönlün düşmüş ne diyebilirim ki. Ama en uygunu bu. Sen haftaya evleneceksin oğlum. Yoluna bak. Bir daha da Roza'nın karşısına çıkma. Telefonunu da aldım zaten. Bu sana son uyarım. Sakın bir hata yapayım deme. Bacımın başını yakarsın. Sen onu yakarsan ben de seni ateşe veririm. Bunu da bilmiş ol. Hadi eyvallah."